Πόσο νερό έχει η Γη;

Αν Γη είχε το μέγεθος μιας μπάλας του μπάσκετ , όλο το νερό της θα ταίριαζε σε ένα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ . Πόσο νερό είναι αυτό; Είναι περίπου  1.332 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα , σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη από το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο -USGS. Περίπου το 72 % της Γης καλύπτεται από νερό , ενώ το 97 % της είναι αλμυρό νερό των ωκεανών και δεν είναι κατάλληλο για πόση.

" Δεν υπάρχει αρκετό νερό στη Γη "είπε ...ο David Gallo, ένας ωκεανογράφος στο Woods Hole Ωκεανογραφικό Ίδρυμα ( WHOI ) στη Μασαχουσέτη .
Οι ωκεανοί έχουν δημιουργήσει ένα στρώμα νερού που εκτείνεται σε 24.000 χιλιόμετρα  σε όλο τον πλανήτη σε ένα μέσο βάθος πάνω από 3,2 χλμ. Αν χυθεί το σύνολο των υδάτων του κόσμου στις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε θα δημιουργήσει μια λίμνη 145 χλμ. βαθιά.Από πρώτη ματιά φαίνεται, πως ο πλανήτης μας έχει πολύ νερό, είπε ο Gallo Little, αλλά τα φαινόμενα  μπορούν να απατούν.
Αν η Γη ήταν ένα μήλο, ο Gallo είπε, τότε το στρώμα του νερού θα ήταν λεπτότερο από την φλούδα του φρούτου. Όμως το γλυκό νερό της Γης είναι ακόμη πιο σπάνιο. "Για την ανθρωπότητα για να αναπτυχτεί, ή ακόμα και να υπάρξει, πρέπει να μοιράσουμε εκείνο το μικρό κομμάτι του γλυκού νερού στις σωστές θέσεις, τον κατάλληλο χρόνο και σε ακριβώς το σωστό ποσό, " είπε ο Gallo.

Εδώ είναι πώς το γλυκό νερό της Γης διανέμεται  σε όλη την υδρόγειο::
•70 % του γλυκού νερού είναι παγιδευμένο από τους πάγους
•Λιγότερο από το 1 % του γλυκού νερού του πλανήτη είναι εύκολα προσβάσιμο
•6 χώρες (Βραζιλία , Ρωσία , Καναδάς, Ινδονησία , Κίνα και Κολομβία) έχουν 50 % των αποθεμάτων γλυκού νερού του πλανήτη•Το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα με το νερό. Χώρες που χαρακτηρίζονται ως μέτριες έως υψηλού κινδύνου καταναλώνουν 20 % περισσότερο νερό από τη διαθέσιμη προσφορά τους. Υπάρχουν πολύ περισσότερες ποσότητες  του γλυκού νερού που αποθηκεύονται στο έδαφος από ό, τι υπάρχουν σε υγρή μορφή στην επιφάνεια, σύμφωνα με το USGS.
Φωτογραφία - Η Γη δίχως το νερό της ( αριστερά) . Το σύνολο των υδάτων των ωκεανών (στο μέσον της Γης) και του γλυκού νερού ( δεξιά). David Gallo / WHOI .
Γεωδίφης με πληροφορίες από το OurAmazingPlanet

http://www.geodifhs.com/2/post/2010/10/215.html

................................ Πόσο νερό υπάρχει στον πλανήτη μας;
Γύρω στα 1.360 τετράκις εκατομμύρια λίτρα. Το 70% της Γης καλύπτεται από νερό.
Σε αυτή την ποσότητα δεν υπολογίζεται αυτό που βρίσκεται σε σταθερή ισορροπία: αυτό που εξατμίζεται και σχηματίζονται τα σύννεφα, επιστρέφει στην επιφάνεια της Γης ως χιόνι ή βροχή, συγκεντρώνεται στα ποτάμια και στα υδάτινα στρώματα και καταλήγει και πάλι στη θάλασσα.
Ωστόσο, μόνο το 3% του νερού της Γης είναι γλυκό. Αλλά από αυτό, το 1,6% δεν είναι διαθέσιμο γιατί αποτελεί τους πάγους των πόλων και τα χιόνια των βουνών. Ένα άλλο 0,36% βρίσκεται κάτω από τη Γη ή μέσα στα πηγάδια. Περίπου 1% κυκλοφορεί στον αέρα με μορφή σύννεφων και ατμού ή βρίσκεται μέσα στα φυτά και τους ζωντανούς οργανισμούς (το 65% του σώματός μας αποτελείται από νερό). Έτσι, μόνο το 0,03% είναι στα ποτάμια και στις λίμνες, πράγμα που σημαίνει ότι για τις ανθρώπινες ανάγκες είναι διαθέσιμα περίπου 14 εκατομμύρια λίτρα γλυκού νερού.
http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=191993

.....................................

Οι ωκεανοί σχηματίστηκαν μετά από σύγκρουση της Γης με αστεροειδείς Από την ιστοσελίδα του ABC News, 18 Φεβρουαρίου 2004

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ, λένε ότι ότι οι αστεροειδείς θα μπορούσαν να είναι το σημείο-κλειδί, όταν κάνουμε έρευνα για πλανήτες σαν τη Γη σε άλλα ηλιακά συστήματα.
Ο καθηγητής Jonathan Lunine, που είναι επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής του Cassini της NASA στον Κρόνο, παρουσίασε την έρευνα της ομάδας του στην διάσκεψη Planetary Timescales στην Καμπέρα, της Αυστραλίας.
Τα αποτελέσματα τους δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος του διεθνούς περιοδικού Ίκαρος .
Το ζήτημα του πώς το νερό έφθασε στη Γη έχει διαιρέσει τους επιστήμονες. Μερικοί λένε ότι το νερό προήλθε από μεγάλους βραχώδεις αστεροειδείς, που τελικά διασπάστηκαν για να σχηματίσουν την αστεροειδή ζώνη μεταξύ του Άρη και του Δία. Άλλοι λένε ότι το νερό ήρθε έξω από το ηλιακό σύστημα υπό μορφή κομητών από πάγο.

Ο Lunine, που είναι από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Tucsan, ανέφερε ότι τα αποτελέσματα της ομάδας του απομάκρυναν τη θεωρία των κομητών και ότι τα στοιχεία δείχνουν για δύο βασικούς λόγους, ότι το νερό έφτασε με τη βοήθεια των αστεροειδών στη Γη.

Πρώτον, η ομάδα του παρατήρησε τη σύνθεση του νερού στη Γη, ειδικότερα τον τύπο του υδρογόνου στο νερό, και τον σύγκρινε με τον τύπο του υδρογόνου που βρέθηκε στους κομήτες και αστεροειδείς.
Οι ερευνητές βρήκαν την αναλογία του δευτέριου, ένα βαρύ υδρογόνο, στο νερό στη Γη να ταιριάζει περισσότερο με την αναλογία του δευτέριου στους αστεροειδείς.
Αυτό δείχνει ότι το νερό της Γης προήλθε κυρίως από αστεροειδείς, που χτύπησαν τον πλανήτη μας στις αρχές της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος, εξηγεί ο Lunine.
Η γειτονιά του Δία
Το δεύτερο τμήμα των στοιχείων του Lunine προήλθε από τα υπολογιστικά μοντέλα. Η ομάδα του χρησιμοποίησε προσομοιώσεις σε υπολογιστές για να δει την επίδραση των πλανητών, σαν το Δία, στο ποσό του νερού σε μια υποθετική γη σε άλλα ηλιακά συστήματα.

Η αιτία που οι πλανήτες με το μέγεθος του Δία είναι σημαντικοί, λέει ο Lunine, είναι ότι η μεγάλη βαρύτητά τους κρατά τους αστεροειδείς, αποτρέποντας τους από το να διαφύγουν από το ηλιακό μας σύστημα. Χωρίς τη βαρύτητα του Δία, είπε, οι αστεροειδείς δεν θα συγκρούονταν με τους πλανήτες για να σχηματίσουν τους ωκεανούς.

Οι προσομοιώσεις των ερευνητών δημιουργούν κυρίως πλανήτες σαν τη Γη, με σχεδόν την ίδια απόσταση που έχει η Γη από τον ήλιο.
Αλλά, κάποιοι από αυτούς τους υποθετικούς πλανήτες σαν τη Γη (από τα μοντέλα των υπολογιστών), ήταν ξεροί και κάποιοι, που ο Lunine περιέγραψε ως "υδάτινους κόσμους". Το ποσό του νερού μεταβαλλόταν ανάλογα με τη μάζα, τη θέση και την τροχιά του πλανήτη, στο μέγεθος του Δία.

Στην προσομοίωση, ένας πλανήτης όμοιος με το Δία - με μια κυκλική τροχιά - κρατούσε κοντά του αστεροειδείς. Αλλά ένας πλανήτης με ελλειπτική τροχιά έστελνε τους αστεροειδείς έξω από το ηλιακό σύστημα, προτού αυτοί είχαν πιθανότητα να συνεισφέρουν νερό σε ένα βραχώδη πλανήτη.

Αλλά, όπως έχουμε παρατηρήσει, οι περισσότεροι από τους 120 ανακαλυφθέντες εξωηλιακούς πλανήτες,  έχουν ελλειπτικές τροχιές παρά κυκλικές τροχιές. Οι τελευταίοι, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Lunine,   ευνοούν την ύπαρξη υδάτινων  κόσμων. Οι περισσότεροι εξωηλιακοί πλανήτες είναι, επίσης, πολύ πιο κοντά στο αστέρι τους από ό,τι είναι ο Δίας με τον ήλιο μας.
Ο Lunine ανέφερε ότι δεν "τρόμαξε", επειδή πιστεύει ότι θα ανακαλυφθούν με τον καιρό περισσότεροι εξωηλιακοί πλανήτες με κυκλικές τροχιές παρόμοιες με του Δία.
Ήδη, οι επιστήμονες έχουν βρει εξωηλιακούς πλανήτες τρεις ή τέσσερις φορές πιο μακριά από το άστρο τους από όσο απέχει η Γη από τον ήλιό μας.
"Αυτές είναι κατηγορίες ηλιακών συστημάτων, όπου θα μπορούσαν να υπάρξουν πλανήτες σαν τη Γη", τονίζει ο Lunine.
"Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, ότι θα βρούμε αρκετά διαφορετικά είδη βραχωδών πλανητών".
.......................................

Γη: Ένας «στεγνός» πλανήτης;

Πολλοί από εμάς δεν έχουμε ιδέα πόσο νερό χρειάζεται για τις καλλιέργειες. Νερό που προκύπτει από τα υπόγεια αποθέματα της γης και που πιθανά κάποτε να στερέψει. Η λύση η οποία συζητιέται περισσότερο είναι η εκμετάλλευση της βροχής. 

Σύμφωνα με τα συμβατικά δεδομένα ο Jitbhai Chowdhury αποτελεί υπόδειγμα γεωργού. Χρησιμοποιεί οργανικά υλικά και φυσικά φυτοφάρμακα. Καλλιεργεί δέντρα με φρούτα στα χωράφια του και εκτρέφει ζώα. Καθημερινά παράγει 25 λίτρα γάλα τα οποία στέλνει σε ένα κοντινό χωριό Kushkal στην Ινδία. Όμως εκτός των καρπών των φρούτων και λαχανικών που αναπτύσσονται στην έκταση του Chowdhury, καλλιεργούνται και οι καρποί της παγκόσμιας καταστροφής. Για την απόκτηση της τροφής που χρειάζονται τα ζώα τα οποία φροντίζει ο κ. Chowdhury απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η εγκατάσταση αρδευτικού συστήματος. Κατά τη διάρκεια ενός έτους το μικρό αρδευτικό σύστημα του απορροφά δυο φορές περισσότερο νερό από αυτό των βροχοπτώσεων.
Ο Chowdhury είναι μονάχα ένας από τα εκατομμύρια των γεωργών που ακολουθούν αυτή την τακτική σε ολόκληρο τον κόσμο. Από την Κίνα έως την Αργεντινή και από την Αυστραλία έως την Αμερική οι άνθρωποι εξαρτώνται αποκλειστικά από το νερό που εξορύσεται από το έδαφος.
Γύρω στο 1960, υπήρξε μια γενική αναταραχή σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποκαλύφθηκε ότι πληθυσμός ολόκληρου του πλανήτη θα διπλασιαζόταν την επόμενη γενιά και θα υπήρχε έλλειψη τροφής.

Οι φόβοι αυτοί δεν επιβεβαιώθηκαν χάρης στη γενιά των προϊόντων υψηλής παραγωγής όπως ρύζι, σιτάρι και καλαμπόκι. Αυτό όμως που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι αυτή η «πράσινη επανάσταση» δημιουργήθηκε λόγω της μαζικής επένδυσης σε αρδευτικά συστήματα. Σήμερα παράγεται η διπλάσια ποσότητα φαγητού από αυτή που παράγονταν πριν από μια γενιά αλλά χρησιμοποιείται τρεις φορές περισσότερο νερό απ' ότι παλιότερα. Τα 2/3 του συνόλου του ύδατος που απομονώνεται από το περιβάλλον χρησιμοποιείται από αρδευτικά συστήματα.
Η διαχείριση του νερού αυτού είναι ιδιαίτερα ασταθής και έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η ολική καταστροφή δεν αποτράπηκε απλά αναβλήθηκε.
Στις περισσότερες περιοχές, τα αρδευτικά συστήματα φτιάχνονται χτίζοντας φράγματα και αποστραγγίζοντας ποταμούς σε αρδευτικά κανάλια. Αυτό δεν είναι καλό για τα οικοσυστήματα των ποταμών αν και υπάρχει ανατροφοδότηση με τις βροχοπτώσεις.
Παρόλα αυτά σε μερικές περιοχές οι ποταμοί δεν διαθέτουν αρκετό νερό ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν.
Το πραγματικό κόστος των προϊόντων
Καθώς τα αποθέματα νερού μειώνονται, οι περισσότερες πολιτείες αποκαλύπτουν ότι μεγάλο ποσοστό ηλεκτρισμού χρησιμοποιείται από τους γεωργούς για την εξόρυξη νερού. Οι κυβερνήσεις δεν βρίσκουν κάποιον τρόπο για να σταματήσουν αυτό το φαινόμενο. «Εάν ο ηλεκτρισμός που διατίθεται στους γεωργούς ήταν ακριβότερος, τίποτα δεν θα ωρίμαζε εφόσον δεν θα το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες», σχολιάζει ο Tushaar Shah από το διεθνές διοικητικό ίδρυμα ύδατος της Σουηδίας.

Δεν τίθεται θέμα κακών ανθρώπων που κάνουν άσχημα πράγματα. Όπως αποκαλύπτει η έρευνα της Shah από την επίσκεψη της στην φάρμα του Chowdhury είναι ένας πολύ ικανός και οικολογικά σκεπτόμενος γεωργός. Ο Chowdhury αναφέρει ότι κατανοεί την κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτός και οι συνάδελφοι του ασκώντας αυτή την πρακτική. «Ανησυχώ για την εξαφάνιση του νερού. Αλλά τι μπορώ να κάνω; Θα πρέπει να ζήσω και αν δεν αντλήσω εγώ νερό θα το κάνουν οι γείτονες μου». Όλοι έχουν πρόσβαση σε αυτή την διαδικασία, έτσι η υπερεκμετάλλευση αποτελεί μια πραγματικότητα.
Αυτή η υπέρμετρη εκμετάλλευση των υπόγειων υδάτων επαναλαμβάνεται σε όλο τον κόσμο. Από την Κίνα έως την Ινδονησία και το Πακιστάν, οι ποταμοί αποστραγγίζονται λόγω των συνεχών αρδεύσεων και σε μερικές περιοχές λόγω των κλιματικών αλλαγών. Εκατομμύρια γεωργών χρησιμοποιούν αρδευτικά συστήματα τα οποία απορροφούν νερό από τα χωράφια τους.
Πολλοί από εμάς δεν έχουμε ιδέα πόσο νερό χρειάζεται για τις καλλιέργειες. Κάποια από τα στατιστικά στοιχεία είναι εκπληκτικά. Χρειάζονται 2000-5000 λίτρα νερού για να αναπτυχθεί ένα κιλό ρυζιού για παράδειγμα. Αυτό αντιστοιχεί με το νερό που χρειάζεται ένα σπίτι για μια ολόκληρη βδομάδα. Μονάχα για ένα σακουλάκι με ρύζι. Επίσης, χρειάζονται χιλιάδες λίτρα νερού για την καλλιέργεια σιταριού.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Η κυβέρνηση της Ινδίας, όπως και κάποιες άλλες, σκέφτονται αρκετά τελευταία την δημιουργία ενός είδους εθνικού δικτύου νερού ενώνοντας τους ποταμούς που ήδη υπάρχουν.
Παρόλα αυτά, τα πρακτικά οφέλη είναι αβέβαια καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των ποταμών της Ινδίας έχουν ήδη αποστραγγιστεί και το κόστος αυτού του σχεδίου, περίπου $200 δις, φαίνεται να είναι τεράστιο. Έτσι η λύση η οποία συζητιέται περισσότερο είναι η εκμετάλλευση της βροχής.

Η συγκομιδή της βροχής Ο Haradevsinh Hadeja, ένας συνταξιούχος αστυνομικός από την Ινδία έχει βοηθήσει στον ανασχεδιασμό αρδευτικού συστήματος του χωριού του Rajsamadhiya. Έχει μετατρέψει μια σχεδόν ερημωμένη περιοχή, αποξηραμένων χωραφιών και στερευμένων πηγών σε μια καταπράσινη περιοχή με λίμνες και καλλιέργειες.
Οι χωρικοί δεν χρησιμοποιούν το νερό κατευθείαν από τις πηγές αλλά το αφήνουν να διεισδύσει στο έδαφος, να συμπληρώσει τα αποθέματα του εδάφους και να ανανεώσει τις πηγές. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό βροχοπτώσεων, απλά το νερό χρησιμοποιείται καλύτερα», λέει ο Hadeja.
Τα νέα για αυτό το χωριό έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Ινδία και πολύ παραπέρα.
Μπορεί κάποιος ακόμα και σήμερα να δει αποστραγγισμένα οικοσυστήματα διάσπαρτα στην εξοχή αλλά και σε απομονωμένες περιοχές των πόλεων. Αλλά σήμερα που οι ποταμοί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και τα συστήματα άρδευσης έχουν στερέψει, υπάρχουν κίνητρα για να ξαναζωντανέψουμε αυτά τα οικοσυστήματα.
Η εκμετάλλευση της βροχής επίσης αποτελεί ένα μεγάλο κοινωνικό βήμα. «Ακόμα και οι πόλεις μπορούν να το κάνουν», λέει ο Sunita Narain, διευθυντής του νέου κέντρου Επιστημών και Περιβάλλοντος που βρίσκεται στο Δελχί.

Στην Bangalore, περιοχή της Ινδίας, οι αρχές της πόλης έχουν αρχίσει να ενισχύουν τις υδατοκαλλιέργειες βοηθώντας στην αποκατάσταση των παλιών υδάτινων οικοσυστημάτων. Η εκμετάλλευση των βροχοπτώσεων στην Ινδία αποτελεί μια τακτική η οποία εμπεριέχει ευρύτερες εφαρμογές. Σε χώρες όπως το Μεξικό, το Περού, η Κίνα και η Τανζανία οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες πειραματίζονται με παρόμοια σχέδια σύμφωνα με τα οποία θα μπορούσαν να αποφύγουν την ανάγκη για μεγαλύτερη υποδομή, να δώσουν τον έλεγχο διαχείρισης του νερού στα χωριά και να αποκαταστήσουν την οικολογική ισορροπία, απλά απορροφώντας το νερό της βροχής.
Ο Shah λέει ότι στην Ινδία τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα είναι ο έλεγχος του νερού. Μόνο λίγοι γεωργοί μπορούν να εκμεταλλευτούν επιτυχώς τη βροχή.
Αλλά όταν ένα ολόκληρο χωριό κάνει κάτι τέτοιο τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά.
Η τάση για την εκμετάλλευση της βροχής λέει ο Shah «είναι μια κοινωνική ενέργεια τέτοιας κλίμακας και έντασης η οποία μπορεί να είναι η πιο αποτελεσματική αντίδραση στις παγκόσμιες κλιματικές αλλαγές σε ολόκληρο τον κόσμο.»
Σύμφωνα με κάποιες πρόσφατες εκτιμήσεις 20,000 χωριά της Ινδίας αυτή τη στιγμή εκμεταλλεύονται την βροχή. Είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν έχουν αυξηθεί τα ποσοστά των βροχοπτώσεων αλλά η εκμετάλλευση της βροχής φαίνεται να είναι το κλειδί για την καλύτερη χρήση και την βιωσιμότητα της περιοχής.
Αυτή η πρακτική ίσως είναι σώσει τον κόσμο από την «υδρολογική αναρχία».
http://www.physics4u.gr/news/2004/scnews1306.html