Αργείτε, πολύ αργείτε. Αργείτε και θα το φάτε το κεφαλάκι σας!

Νάϋλον ντέφια και ψόφια κέφια..

Τίτλος πασίγνωστου τραγουδιού των ''Σπυριδούλα'', από την πρώτη -και χρυσή- εποχή του ελληνικού ροκ, αλλά και τίτλος που ταιριάζει απόλυτα στην ψυχολογία του κόσμου το τριήμερο αυτό που ήδη τελειώνει.

'Άντε να βγούμε, να κάνουμε πως ξεσκάμε'', με μισή καρδιά, με αναστεναγμό απ' το παρελθόν και αβεβαιότητα (μέχρι περιέργεια) για το αύριο, με μιά κούραση διαπραγματευτική(!) και ψυχική, με το άγχος του πότε θα τελειώσουμε επιτέλους, να ξέρουμε αν νικήσανε οι κερατάδες ή κερδίσαμε εμείς!

     ''..ο Μάρκος θα σου τράβαγε τ' αυτί..'' Αλέξη!
     ''..και τώρα που μας έγινες μοντέρνο κουτσαβάκι,
δε δίνεις και σε μας την συνταγή, την πονηρή..'' Γιάνη!


Αργείτε, πολύ αργείτε.
Αργείτε και θα το φάτε το κεφαλάκι σας!
Κι αν -ο μη γένοιτο- σας υποχρεώσουν σε φυγή,
και αν -δυό φορές ο μη γένοιτο- μας ξανακατσικωθούν πάλι τίποτα ΨευταροΧυδαίοι,
θάρθουν με απίστευτη μανία ρεβανσισμού εναντίον του ''λαού-εχθρού'' που προσπάθησε να απελευθερωθεί.

Και δεν θα απομείνει τίποτα απ' το δικό μας κεφαλάκι,
ούτε από μισθούς και συντάξεις, ούτε το ένα και μοναδικό σπιτάκι του κάθε φτωχού!


Γι αυτό, παρακαλούμε μην αργείτε: ή ταν, ή ταν! Επί τας, δεν έχει!
Αυτό.
Και καλό μήνα!..

πηγη