Η περίπτωση του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού

Ζοφερή πραγματικότητα και αξιοπρέπεια.
Η περίπτωση του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού.

Κυρίαρχη θέση στις διεκδικήσεις και στα αιτήματα των εκπαιδευτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80, είχε και εξακολουθεί να έχει το ζήτημα της οικονομικής αναβάθμισης. Οι αποδοχές των εκπαιδευτικών συγκριτικά με εκείνες των Ευρωπαίων συναδέλφων τους αλλά και με τις αποδοχές των εργαζομένων σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες της χώρας μας, είναι πολύ χαμηλότερες. 

Την τελευταία δεκαετία μάλιστα, φτάσαμε στην καθόλου ευχάριστη για τους εκπαιδευτικούς κατάσταση, εργαζόμενοι άλλων επαγγελματικών κλάδων, με ίδια ή και λιγότερα τυπικά προσόντα, να αμείβονται με πολύ μεγαλύτερες αποδοχές από αυτές των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. 

Ταυτόχρονα υπήρχαν και ...

περιπτώσεις επαγγελματικών κλάδων για τους οποίους τα επιδόματα προσέγγιζαν τις συνολικές αποδοχές ενός εκπαιδευτικού.

Την ίδια στιγμή που οι εκπαιδευτικοί εξέφραζαν την εύλογη δυσαρέσκειά τους για όλη αυτή την πραγματικότητα, οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας, διαχρονικά μη μπορώντας να πείσουν την πολιτική ηγεσία του τόπου να προχωρήσει στην ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των εκπαιδευτικών, με δηλώσεις και ανακοινώσεις εξέφραζαν απλά την ηθική τους υποστήριξη.

Η σημερινή πραγματικότητα με τις οριζόντιες περικοπές και την υποχώρηση των μισθολογικών αποδοχών ενός νεοδιόριστου εκπαιδευτικού στο επίπεδο των 640 €, έχει ως αποτέλεσμα το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, όχι απλά να βρίσκεται στο κατώτερο επίπεδο διαβίωσης από την περίοδο της μεταπολίτευσης έως σήμερα,  αλλά για πρώτη φορά να τίθεται θέμα εφαρμογής μέτρων που έχουν σχέση με τις καθημερινές ανάγκες και συνθήκες  διαβίωσής του. 

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι αν υπολογίσει κανείς το κόστος στέγασης και το ύψος των τιμών των τροφίμων βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο ακρίβειας, αντιλαμβάνεται ότι πλέον ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός θεωρείται ο σύγχρονος “νεόφτωχος” που η κατάστασή του να παρομοιάζεται με αυτή στην οποία βρισκόταν τη δεκαετία του ΄60. 

Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι επιβεβλημένο πλέον, να δρομολογηθούν για την υποστήριξη και ενίσχυση του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού, μια σειρά μέτρων όπως:

• Αύξηση των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού με τρόπο που θα μπορεί να καλύπτει τις καθημερινές του ανάγκες διαβίωσης και ταυτόχρονα θα αποκαταστήσει την πληγωμένη του αξιοπρέπεια.
• Ελεύθερη δίχως κόστος μετακίνηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών στα μεταφορικά μέσα των περιοχών που διορίζονται. Το μέτρο αυτό να αφορά κυρίως τις εσωτερικές μετακινήσεις εντός της γεωγραφικής περιοχής που έχουν διοριστεί, αλλά και να υπάρχει σημαντική έκπτωση για τα μεταφορικά μέσα (πλοία, τρένο κλπ) όταν η απόσταση από τον τόπο οικογενειακής τους προέλευσης είναι μεγάλη.
• Οργάνωση βιβλιοθηκών για τους εκπαιδευτικούς, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, τους φορείς του βιβλίου, τον σύνδεσμο εκδοτών, τις ενώσεις των βιβλιοπωλών κλπ. Οι βιβλιοθήκες αυτές στελεχώνονται και λειτουργούν υπό την διοικητική ευθύνη των Περιφερειακών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης και των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης και εποπτεύονται από τους σχολικούς συμβούλους.
• Επέκταση του μέτρου της δυνατότητας σίτισης αναπληρωτών εκπαιδευτικών σε λέσχες σίτισης των Υπουργείων Παιδείας και Εθνικής Άμυνας (φοιτητικές λέσχες, στρατιωτικές λέσχες) και για τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς
• Ανάπτυξη πρωτοβουλιών από πλευράς επαγγελματικών φορέων, περιφερειακών διοικήσεων καθώς και εκπροσώπων τοπικής αυτοδιοίκησης, για τη διαμόρφωση ειδικών κινήτρων με στόχο την πρόσληψη νέων εκπαιδευτικών, κυρίως σε απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα περιοχές. Τα κίνητρα αυτά σχετίζονται με τις συνθήκες διαβίωσης (επιδότηση ενοικίου, χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, συνεχής επιμόρφωσή τους κλπ) ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να μη προσελκύσουν το ενδιαφέρον υποψηφίων για την κάλυψη αυτών των θέσεων.
• 
  
• Του Κώστα Ανθόπουλου, αντιπροέδρου Α΄ Συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσσαλονίκης