Μισοπαπάς -μισοζευγάς...

Της Τζένης Κ.
Να δείτε που με την πάροδο των δεκαετιών, νέα επώνυμα, παράγωγα της λέξης «παπάς», θα αρχίσουν να κατακλύζουν τους τηλεφωνικούς καταλόγους. Αυτή τη φορά, δε θα μιλάμε για απλούς Παπαδόπουλους, Παπαδόγγονες, Παπαδογιάννηδες κλπ κλπ. Τα σύνθετα θα περιλαμβάνουν και επαγγελματικές ιδιότητες. Παπαμανάβης, Παπαμπακάλης, Παπακομπιουτεράς, Παπασφαλιστής... Κατ’ αυτό τον τρόπο θα αφομοιώσει και η εγχώρια ονοματολογία την -τροϊκανικής εμπνεύσεως- ελαστικοποίηση του παπά.
Αν δεν το γνωρίζατε ήδη, μάθετέ το τώρα! Οι δανειστές μας έβαλαν χέρι και στους παπάδες μας. (Και το ακόμα πιο πρωτόγνωρο: δεν άρεσε στους παπάδες μας!)
Οι ταπεινοί, πλην όμως ενίοτε φιλήδονοι,....
εκπρόσωποι του Θεού επί της ελληνικής γης θα υπόκεινται, όπως όλα δείχνουν, στο αδηφάγο «πέντε προς έναν» των προσλήψεων. Κι αυτό θα μειώσει αναμφισβήτητα την απορρόφησή τους στην υπηρεσία του Κυρίου. Για κάθε πέντε παπα- Μαθουσάλες που θα βγαίνουν στη σύνταξη ή στην αιώνιο ζωή, ένας παπά-τζούνιορ θα χειροτονείται και θα προσλαμβάνεται.
Κι επειδή οι παπά- Μαθουσάλες απαγκιστρώνονται εξαιρετικά δύσκολα από την προνομιακή τους θέση που τελεί υπό τη διαρκή επίβλεψη του Θεού, οι παπά- τζούνιορ θα δυσκολεύονται να ενσαρκώσουν τον επαγγελματικό προσανατολισμό τους με τον πλήρη τρόπο που το επιτύγχαναν μέχρι σήμερα.
Ως εκ τούτου, είτε θα βρίσκονται εις τον αιώνα τον άπαντα stand by, με αποτέλεσμα να καταλήγουν Μαθουσάλες, πριν ακόμα προσληφθούν… είτε θα συμβιβάζονται με εργασία part time ως αδιόριστοι, αλλά ισότιμοι ιερείς (με ράσα) ασκώντας ταυτόχρονα τα όποια προηγούμενά τους επαγγέλματα ως λαϊκοί (χωρίς ράσα)… Το πρωί σε Μνημόσυνο με το μαύρο το ριχτό, το βράδυ σε βάρδια Security με το μπλου- γκρι το μιλιτέρ… Δεν είναι κακός συνδυασμός. Άλλωστε, οι εργασιακές εκκλησιαστικές τσόντες (τρισάγια, αγιασμοί, γάμοι, βαφτίσεις, κηδείες) αποφέρουν καλά, αφορολόγητα τιπς, πλέον του μισθού. Μάθε τέχνη κι άστηνε… που λέει. Αν ήμην κι εγώ άνδρας, μία χειροτονία θα την τράβαγα να μου βρίσκεται, προκειμένου να καλοσυμπληρώνω τα μιστά μου… Μόνο να μην το παρακάνουνε οι ενδιαφερόμενοι και γίνουνε πάρα πολλοί, γιατί μετά μπορεί να προκύψουνε άλλα προβλήματα (απεργίες αδιόριστων παπάδων, απεργίες νηστείας και καταλήψεις ιερών, πορείες ιερέων τύπου stage, διεκδικήσεις έξτρα μοριοδότησης λόγω προϋπηρεσίας κλπ).
Αλλάζουν οι εργασιακοί καιροί λοιπόν ακόμα και στην εκκλησία. Στο κάτω- κάτω, όπως είπε και ο Αθηνών Ιερώνυμος -που κατά γενική ομολογία είναι γλυκύτατος παππούλης- εκείνοι που χειροτονούνταν κατευθείαν χωρίς να έχουν προηγουμένως εργαστεί ήταν «λιγάκι καλομαθημένοι»… Ευκαιρία να βγουν και οι παπά- βουτυρένιοι λοιπόν στο κουρμπέτι και να δουν τι εστί βερίκοκο μήπως και ενσωματώσουν στις προσευχές τους και τα εργασιακά θέματα.
Και ποιος ξέρει; Ίσως έτσι η Εκκλησία μετατραπεί σε φυτώριο κοινωνικών Παπαφλεσσών…

To Pontiki