Οι Μικροτσούτσουνοι και οι ψοφοδεείς ζουν ανάμεσα μας...

Απορία ψάλτου βήξ...

Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιον θα πάρω τη νυχτιά

γιατί σε κρεβάτι απόψε δε θα κοιμηθεί κανείς

μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφά

που δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ [που δε μάθατε ποια είμαι ‘γώ]

Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνι

κι όλοι λεν τι ΄ναι αυτό το ουρλιαχτό

και ορμάω στο παράθυρο με γέλια κι όλοι λεν [τι πανηγυρίζει]

Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά...

Από την Τζένη των Πειρατών από την "Όπερα της πεντάρας" των Μπρεχτ και Βάιλ.

Η περιλάλητη  συμφωνία, στην οποία κατέληξε για λογαριασμό κι ερήμην ημών των Ελλήνων το Eurogroup, βοήθησε την χώρα να αποφύγει τη στάση πληρωμών  και την τυπική πτώχευση.

Όμως η αποφυγή της στάσης πληρωμών δε φαίνεται να βοηθάει τον ανήμπορο να αντιδράσει συνταξιούχο. 

Τον ανίκανο να φωνάξει για το δίκιο του νοσηλευόμενο στο δημόσιο νοσοκομείο. 

Τον παραλυμένο από τον φόβο ψηφοφόρο της Τρόικας εσωτερικού που βλέπει τα παιδιά του να πηγαίνουν σε σχολεία χωρίς δάσκαλους. 

Τον άνεργο που ξοδεύει το πενιχρό επίδομα ανεργίας στα ταμεία του μεγαλομπακάλη, πληρώνοντας αδρά τα 110 προϊόντα της Unilever που θα… παράγονται στην Ελλάδα!

Αυτά για τους Μικροτσούτσουνους ....κυβερνήτες εἰναι δευτερεύουσες λεπτομέρειες, έστω κι αν τα κροκοδείλια δάκρυά του πρώτου τη τάξει Κρονόληρου, λεκιάζουν τα προεδρικά διατάγματα που υπογράφει...

Ο κίνδυνος της πτώχευσης, ασφαλώς  εξακολουθεί να παραμένει αφού παρά τις εξοντωτικές περικοπές εις βάρος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, το φαγοπότι του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού και το όργιο φοροαποφυγής, συνεχίζονται  απρόσκοπτα.

Η διαπίστωση που προκύπτει εύκολα, είναι  ότι το πιο κρίσιμο στοιχείο για την υλοποίηση του προγράμματος είναι η περιλάλητη ανάπτυξη που σαν πορνίδιο μας θολώνει τα μυαλά χωρίς να μας «κάθεται».

Πως θα αντιστραφεί η συρρίκνωση της οικονομίας, από την στιγμή που δεν  προβλέπεται να διατεθούν στην αγορά επαρκή κεφάλαια, είναι ένα ερώτημα το οποίο, ο κατά τα άλλα λαλίστατος διορισμένος Οικονομικός Διευθυντής της Δεύτερης Παπαδημοκρατίας, δεν απαντάει.

Τα κρίσιμα ερωτήματα που παραμένουν όμως είναι πολύ περισσότερα:

Από την, θεωρητικά,  απομένουσα ρευστότητα του συστήματος, θα υπάρξει μέριμνα για την χρηματοδότηση στους τομείς της δημόσιας υγείας, των υποδομών πρόνοιας, ή της παιδείας? Έστω για να επιδοτηθούν έμμεσα οι ασθενέστεροι?  Μάλλον θα πρέπει να θεωρείται φρούδα μια τέτοια ελπίδα.  Λογικότερο είναι  να εξυπηρετηθεί κατά προτεραιότητα η καχεκτική ρευστότητα των εθνικών εργολάβων.

Από ποιες πηγές θα προέλθει η χρηματοδότηση για επαναγορά ομολόγων στο 32 έως 33% της αξίας τους από αυτούς που τα αγόραζαν όλο το καλοκαίρι στο 17 έως 25% της αξίας τους? Τι  ετοιμάζουν για τα ήδη διαλυμένα -από την εποχή του κουρέματος επί Πρώτης Παπαδημοκρατίας- ασφαλιστικά ταμεία, παρά τους λεονταρισμούς των δοτών διοικήσεων τους? Απορία ψάλτου βήξ...

Ποιος είναι ο βαθμός γελοιότητας της υπόθεσης των ευρω-λογιστών ότι η ελληνική οικονομία θα αναπτύσσεται με ρυθμούς παραπάνω από 4% κάθε χρόνο από το 2014 και μετά? Απορία ψάλτου βήξ...

Πως θα επιβεβαιωθούν οι αστείες προβλέψεις της κυβέρνησης, για πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια, αρχής γενομένης από το 2013, όταν αντί να φροντίζουν να κάνουν χρήση της εν ισχύ άρσης του τραπεζικού απορρήτου για να εντοπιστεί ο παράνομα αποθησαυρισμένος πλούτος, περιφέρουν λίστες από δημοσιογραφικά σε εισαγγελικά γραφεία και τούμπαλιν, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας? Απορία ψάλτου βήξ...

Πώς θα υλοποιηθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών? Ασφαλώς, όλοι οι πρωταγωνιστές του πολιτικού μας συστήματος, μαζί κι ο Ροζ Αλέξης, σ’ αυτό  το ζήτημα έχουν ομονοήσει:  To σενάριο ανακεφαλαιοποίηση μέσω κοινών μετοχών είναι το επικρατέστερο, προφανώς επειδή είναι το χειρότερο δυνατόν για το δημόσιο συμφέρον. Σωτήρες και “συνήθεις” ύποπτοι, αναμένεται να ωφεληθούν άλλη μια φορά εις υγείαν του κορόιδου, του Ραγιά...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα απαιτηθούν νέα μέτρα, αφού είναι απίθανο να επιτευχθούν οι στόχοι ενίσχυσης του «διαχωρισμένου» λογαριασμού για την εξυπηρέτηση του χρέους από τα έσοδα των μπιρ παρά ιδιωτικοποιήσεων και τα δυνητικά πρωτογενή πλεονάσματα που γεννώνται στη φαντασία των άβουλων, μοιραίων κι αχρησίμευτων κυβερνητών μας. 

Και βέβαια υπάρχουν και εξωγενείς περιορισμοί! Θα ολοκληρώσουν απρόσκοπτα τα κράτη-μέλη τις σχετικές εθνικές διαδικασίες που χρειάζονται, ώστε να γίνει η εκταμίευση την 13 Δεκεμβρίου? Απορίας άξιον, γιατί κανείς δεν είναι τόσο ανόητος: εσείς θα δανείζατε για άλλη μια, πολλοστή, φορά κάποιον γνωστό σας που ξέρετε ότι δεν μπορεί να σας αποπληρώσει? Εγώ όχι!

Όποιος δε θέλει να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του, καταλαβαίνει ότι η συμφωνία εξακολουθεί να μεταθέτει τα προβλήματα για το μέλλον, με ημίμετρα, εν αναμονή της εκλογικής περιπέτειας στην οποία θα μπουν οσονούπω, η Φράου με τον Γιο της Νυφίτσας...

Εν τω μεταξύ, οι Έλληνες συνεχίζουν να πηδάνε από τις ταράτσες η να κρεμιούνται από τα λίγα δένδρα που έχουν μείνει άκαυτα...

Οι Μικροτσούτσουνοι και οι ψοφοδεείς ζουν ανάμεσα μας...