Σοπενχάουερ ο μισογύνης!

Ο Νίτσε δεν θα μπορούσε να το πει καλύτερα: "Καθένας φέρνει μέσα του μια εικόνα της γυναίκας φτιαγμένη καθ' ομοίωση της μητέρας του! Από τότε έχει αποφασίσει να σέβεται ή να καταφρονεί τις γυναίκες, ή να μένει απόλυτα αδιάφορος απέναντί τους"...
Ο Σοπενχάουερ ήταν απ' τους φανατικότερους του μισογυνισμού! Η στάση του αυτή ήταν, μάλλον, μια όψιμη εκδίκηση σε βάρος της μάνας του που αντιπροσώπευε, κατά τη γνώμη του, όλα τα ελαττώματα του γυναικείου φύλου: επιπολαιότητα, κενότητα, σπατάλη, βλακεία, κοκεταρία, προδοσία...
Παιδί ακόμη είδε τη μάνα του να επιδίδεται σε διασκεδάσεις την ίδια ώρα που ο ηλικιωμένος πατέρας του έσβηνε καθηλωμένος στην αναπηρική πολυθρόνα του!
Και την επόμενη μέρα της αυτοκτονίας του πατέρα του, η λεγάμενη ρίχνεται στην αγκαλιά του εραστή της, γίνεται η σπάταλη και εύθυμη χήρα της Βαϊμάρης...
Ο Σοπενχάουερ φεύγει απ' το σπίτι και η μάνα του τον αποκληρώνει!
Έκτοτε, η ζωή του μεγάλου φιλόσοφου είναι μια αδιάκοπη σειρά μονότονα αποτυχημένων ερωτικών σχέσεων! Μεσολαβούν μακρές περίοδοι αποχής, που του επιτρέπουν να στοχάζεται πάνω στο σεξουαλικό ένστικτο "που διαμορφώνει την ίδια την ουσία του ανθρώπου"...
Ο Νίτσε, μαθητής και συνεχιστής του, γράφει για τον Σοπενχάουερ πως "καθιστά τον ασκητισμό κορωνίδα της φιλοσοφίας του, ποθώντας να λυτρωθεί από ένα μαρτύριο"!
Ο Σοπενχάουερ ήταν ορκισμένος εχθρός του γάμου! Του άρεσε να απαριθμεί συχνά τα προβλήματά του: "σπατάλη, φροντίδα παιδιών, πείσματα, καπρίτσια, ασχήμια ύστερα από μερικά χρόνια, ιδιοτροπίες, υστερικά ξεσπάσματα, απιστίες, κερατώματα, κόλαση, διάβολος"...
Όμως, ο μισογυνισμός του φαίνεται πως αποτελούσε την κρυφή όψη μιας υπερβολικής αγάπης (ίσως κι ανάγκης) που έτρεφε για τις γυναίκες!
Χαρακτηριστικό είναι ένα απ' τα στερνά ευφυολογήματά του:
"Όσο πιο πολύ βλέπω τους ανθρώπους τόσο λιγότερο τους αγαπώ! Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τις γυναίκες"...