Οκέϊ το κατάλαβα. Το εμπέδωσα καλά πως “η κατάσταση είναι κρίσιμη, ο κίνδυνος εξόδου απ’ την ευρωζώνη ορατός, οι κυβερνητικοί χειρισμοί ανώριμοι έως κι επικίνδυνοι”...
“Τελειώνουν τα αποθέματα ρευστότητας, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα έχουν χρήματα για τις συντάξεις, το τραπεζικό σύστημα καταρρέει, οι διαπραγματεύσεις ναυαγούν”...
Πάει, ως εδώ ήταν. Όσα με κόπο οικοδομήθηκαν απ’ τους προηγούμενους γραβατωμένους μετόχους/κυβερνήτες,
τώρα μηδενίζονται και πάνε στράφι.
“Τι θα φάει σήμερα ο καλός μας κύριος Βόλφανγκ; Α!.. έχω φιλέτο εδαφάκι, με γαρνιτούρα παραλιούλες και πέστο από κορφοβούνια. Για επιδόρπιο, συνταξούλες πετσο-καραμελωμένες κι ανθρωπάκια φλαμπέ”!
Κοντολογίς.
Ορκίζομαι πίστη και υποταγή στα δελτία ειδήσεων!
Ο Μπάμπης κορώνα στο κεφάλι μου!
Το ηθικό μου καταβαραθρωμένο!
Μαζί τα φάγαμε!
Ο λαός μας είναι τεμπέλης και διεφθαρμένος ως το μεδούλι!
H πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι το Βερολίνο!
Αι κομμουνισταί προελαύνουν και αποδομούν το απόλυτα επιτυχημένο κοινωνικό μοντέλο που είχε μέχρι πρότινος η χώρα. Φόβοι για τα γυναικόπαιδα!
Μπουμμμμ! Τα τρενάκια συγκρούονται.
- Και τι γίνεται μετά μπαμπά;
- Κι ύστερα ήρθε το Συνέδριο Νικόλα μου...
Ηχούν οι σειρήνες, αρχίζουν οι βομβαρδισμοί, αλυχτούν τα φερέφωνα, ανταριάζουν τα μικρόφωνα!
Οι πολεμικοί ανταποκριτές μας, ξεχύθηκαν με τις ξιφολόγχες τους στις ορεινές συχνότητες και μας κρατούν καλά εξημερωμένους.
“Πάρε κόσμε φόβο!”. Το πλέον εισαγόμενο προϊόν απ’ τη γερμανική αυτοκρατορία, κατευθείαν στα ράφια των σούπερ-καναλιών μας.
Κι επειδή ζέστανε ο καιρός, μεγάλωσε η μέρα, σκάνε μύτη κάτι αγριολούλουδα στο διπλανό οικόπεδο κι ο γείτονας άρχισε να χαμογελάει ξαφνικά και να μου λέει “Καλημέρα”…
Να με συμπαθάτε κιόλας... αλλά εγώ την κάνω με ελαφρά απ’ την αίθουσα προβολής.
Λέω να διαπραγματευτώ με την ανθισμένη αμυγδαλιά που συνεδριάζει έξω απ’ το παραθύρι μου. Να της εμπιστευτώ τα ελλείμματα μου. Να κάνουμε έναν βιώσιμο διακανονισμό. “Εγώ σου δίνω καρπούς, εσύ μου δίνεις φροντίδα”. Απλή και αλάνθαστη συνταγή. Χρόνια τώρα.
Κι έπειτα, εσείς θα το ξέρετε καλύτερα απ’ όλους. Άμα σου μέλλει να επιζήσεις από μια δοκιμασία, είναι για δύο λόγους.
Έχεις ανεπίδοτα κέρδη.
Ή ανεξόφλητα χρέη.
Αουφίντερζεν “κύριε” Βόλφανγκ μου!
“Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει
αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει…
…Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει
ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει” (Αγγελάκας)
Μαρία Κανελλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.