Ελλάδα, η δόξα σου!

Πολλά και για πολλά έχουν γραφεί στην στήλη. Σήμερα παίρνει τον λόγο μία από σας.

«Κύριε Στάθη [...] ονομάζομαι Μ.Ε., κατοικώ στην Ανω Κυψέλη, είμαι χήρα (έχασα τον σύζυγό μου πριν από 3 χρόνια στην ηλικία των 49 ετών από ειλεό). 

Εχω τρία παιδιά, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι. Φοιτητές και τα τρία. Η μικρή μου πέρασε φέτος στο Πανεπιστήμιο Πειραιά (Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής) πρώτη στην κατηγορία των πολυτέκνων. Αν και πολλές φορές με τα κείμενά σας με οδηγείτε σε σκέψεις απελπισίας για το αύριο, εν τούτοις σας διαβάζω.

Κύριε Στάθη,

Απευθύνομαι σ’ εσάς για πρόβλημα που με καίει. Είμαι άνεργη εδώ και δυόμισι χρόνια (48 χρονών γαρ). Οσο και να προσπαθώ, να ψάχνω, να παρακαλάω για οτιδήποτε, δυστυχώς…

Κάποιες πρόσκαιρες δουλίτσες σε τηλεφωνικές πωλήσεις βρήκα, με αποτέλεσμα να έχω χάσει και χρήματα από μισθούς. Γιατί οι περισσότεροι δεν πληρώνουν. 

Ενα τρίμηνο δούλεψα σε μία εταιρεία που έκλεισε πριν από 4 μήνες και ακόμη προσπαθώ να τα πάρω. Δεν πρόκειται φυσικά. 

Προσπαθούμε με μία σύνταξη της τάξης των 580 ευρώ και με κανένα μεροκάματο των μεγάλων (ντελίβερι ο γιος μου και σερβιτόρα η μεγάλη) να τα βγάλουμε πέρα. 

Εχουμε βλέπεις και το στεγαστικό 360 ευρώ. Αυτή τη στιγμή είμαι σε κατάσταση απελπισίας γιατί έχω τη ΔΕΗ που έληξε στις 5/10 (600ευρώ/τρεις λογαριασμοί) και περιμένω από ημέρα σε ημέρα να μας το κόψουν. Και μιλάμε δεν υπάρχει σεντς. Και το ψυγείο είναι άδειο. 

Ειλικρινά, είναι στιγμές που σκέφτομαι να ανέβω στην ταράτσα και να φουντάρω. Γιατί να τα περνάμε όλα αυτά; Ολοι μας. Απευθύνθηκα σε γνωστούς και συγγενείς για δανεικά και όλοι είναι σε μαύρα χάλια και κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει. Δεν ξέρω γιατί σας τα γράφω όλα αυτά. 

Ισως γιατί νοιώθω ότι με καταλαβαίνετε. Είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες, παλεύω να επιβιώσουμε… Ισως μέσω της στήλης σας σταθεί δυνατόν να βρεθεί μία εργασία, ίσως μέσω του κ. Χατζηνικολάου. Να μην μείνουμε πολύ καιρό χωρίς ρεύμα. 

Δεν ξέρω πώς ζεις στο διαμέρισμα χωρίς ρεύμα. Δεν ξέρω πώς αυτά τα παιδιά θα συνεχίσουν τις σπουδές τους. Με τι ψυχή. Ο Θεός να μας λυπηθεί. Με εκτίμηση»

Δεν έχω κάτι να προσθέσω.

Θα έκαιγα όλα μου τα σκίτσα και τα κείμενα, να ήταν τα πράγματα αλλοιώς.

Ομως. Αν κάποιος από τους αναγνώστες έχει τον τρόπο, ώστε να βρει εργασία η κυρία Μ.Ε., ας επικοινωνήσει με τη στήλη στο e-mail:stathis@enikos.gr

Με τις ευχαριστίες μου.