Κρητική ανεξάρτησία: Το Μαυροβούνιο στην Ελλάδα;

Εδώ και πολλά χρόνια ακούγονται φωνές που επισηµαίνουν ότι στην Κρήτη αναζωπυρώνεται και πάλι το παλιό, αλλά διαρκώς ανανεούµενο, σε κάθε στιγµή κρίσης, ζήτηµα, της «Ανεξαρτησίας» του νησιού, το οποίο ποικίλες δυνάµεις, κυρίως ξένες, αλλά και ορισµένες εσωτερικές, ανακινούν, είτε για να εκβιάσουν είτε για να δηµιουργούν κλίµα ανασφάλειας, τόσο στο νησί όσο και στο σύνολο της Ελλάδας.

Σήµερα, σε συνθήκες καθολικής κρίσης του ελληνισµού, σε Ελλάδα και Κύπρο, και σε µία εποχή που στο σύνολο της περιοχής ξαναχαράζεται ο χάρτης, από τη Γιουγκοσλαβία, µέχρι το Ιράκ, τη Λιβύη και την Κύπρο, η ελληνική µεγαλόνησος, το αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου, καθίσταται και πάλι αντικείµενο πολλαπλών βλέψεων.

 Βλέψεων που δεν περιορίζονται πλέον µόνο στους Εγγλέζους, τους Αµερικανούς, τους Γερµανούς και τους Ισραηλινούς, που κατά καιρούς έχουν δοκιµάσει και συνεχίζουν να καλλιεργούν αυτονοµιστικές διαθέσεις και µηχανισµούς στο νησί, αλλά πλέον επεκτείνονται και προς την πλευρά της νεοθωµανικής Τουρκίας, που, µε όπλο τους Τουρκοκρητικούς, επιχειρεί µια νέα επιστροφή στο νησί.

Το ζήτηµα έχει αναζωπυρωθεί, τα τελευταία χρόνια, µε πρόσχηµα και ευκαιρία τη συµπλήρωση εκατό χρόνων από την ενσωµάτωση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος.

 Σύµφωνα µε µια περίεργη φήµη, υπάρχει µυστικός όρος στις συµφωνίες ενσωµάτωσης της Κρήτης ότι δήθεν θα πρέπει να...
πραγµατοποιηθεί δηµοψήφισµα µετά από εκατό χρόνια για να επαναεπιβεβαιώσει ή όχι την ένταξη της νήσου στο ελληνικό κράτος.

 Και παρ’όλο που αυτή η υποτιθέµενη φήµη έχει αποδειχτεί αστήρικτη και αβάσιµη εντελώς, συνεχίζει να σέρνεται και να δηλητηριάζει την ατµόσφαιρα στο νησί και γενικότερα.

 Στα πλαίσια αυτής της προπαγάνδας εντάσσεται και η επανεµφάνιση, µε πολλές ευκαιρίες, της λεγόµενης «κρητικής σηµαίας», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σηµαία του υπό οθωµανική ηγεµονία προτεκτοράτου της Κρήτης, κατά την περίοδο 1896-1913.

Τέλος, έχουν αρχίσει να εµφανίζονται ανοικτά στον Τύπο άρθρα που υποστηρίζουν τις αυτονοµιστικές κινήσεις, για να µη µιλήσουµε για το διαδίκτυο, όπου τα σχετικά κείµενα κάνουν θραύση σε ιστοσελίδες.

Ποιοι όµως είναι αυτοί που στο εσωτερικό της Ελλάδας και στην Κρήτη καλλιεργούν και προωθούν τέτοια σενάρια;

 Κατ’ αρχάς, οι πράκτορες των ξένων δυνάµεων, που αφθονούν µεταξύ των «ελίτ» της χώρας. Γι’ αυτούς είναι απολύτως φυσικό. Σηµαντικό ρόλο επίσης παίζουν τα παράνοµα κυκλώµατα διακίνησης ναρκωτικών και όπλων που ανθούν στην Κρήτη. Και η σκέψη τους είναι απλή:
Πώς τα αντίστοιχα κυκλώµατα κατόρθωσαν να επιτύχουν την απόσπαση του Μαυροβουνίου από τη Σερβία, και απέκτησαν µια «δική»τους χώρα, που αποτελεί το πανευρωπαϊκό κέντρο διακίνησης λαθραίων τσιγάρων και ναρκωτικών, βεβαίως µε τις ευλογίες των Γερµανών, των Αµερικανών, των Αλβανών και της Τουρκίας;
Έχουν µαζί τους διάφορους «επιχειρηµατίες», που ξεπλένουν µαύρο χρήµα είτε/και προσβλέπουν σε έναν φορολογικό παράδεισο της Μεσογείου, αντίστοιχο εν µέρει µε αυτόν που έχει γίνει στην Κύπρο και τη Μάλτα. Ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, αεροπορικές εταιρείες κ.ά. φαίνεται να έχουν αναµειχθεί σε ανάλογες κινήσεις. Μαζί τους, συντονίζοντας τη σχέση µεταξύ ξένων πρακτόρων, παραβατικών και επιχειρηµατιών, πολιτικοί παράγοντες του νησιού, που επενδύουν στην «κρητικότητα».

Ωστόσο όλοι αυτοί ενισχύονται στο έργο τους από πολλές και ποικίλες εξελίξεις. Ένα βασικό όπλο για την ενίσχυση των αυτονοµιστικών τάσεων είναι η διάλυση του ελληνικού κράτους που προωθεί ο Καλλικράτης, ο οποίος προσφέρει το έδαφος για τη διαµόρφωση ενός τοπικιστικά συγκροτηµένου πολιτικού προσωπικού, και µιας αυτόνοµης «µινι κυβέρνησης» που σε δεδοµένη στιγµή θα µπορέσει να αποτελέσει το θεσµικό όχηµα της ανεξαρτησίας µε πρώτο βήµα την «οµοσπονδοποίηση».

 Εξάλλου χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του δηµοσιογράφου και εκδότη Βασίλη Κασιµάτη που µετά τις επιθέσεις που δέχτηκε για τα αυτονοµιστικά άρθρα του, κατέφυγε στη λογική της οµοσπονδοποίησης. Στις σηµερινές συνθήκες κρίσης του εθνικού κράτους και κατ’ εξοχήν κρίσης του ελλαδικού κράτους, µε κυρίαρχη τη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», οι τάσεις αυτονόµησης και «ο καθένας για την πάρτη του», θα ενισχυθούν.

Κάτι ανάλογο δεν αφήνει να εννοηθεί συχνά πυκνά και ο Ψωµιάδης στη Μακεδονία; Και είναι βέβαιο, πως αν δεν υπήρχε το πρόβληµα των Σκοπίων, που υποχρεώνει σε εθνική συσπείρωση, θα είχαµε ήδη κάποια «λέγκα του Βορρά» – δεν λείπουν οι ανεγκέφαλοι και οι πράκτορες.

 Αν λοιπόν στην Ιταλία έχουµε τη «λέγκα του Βορρά», εδώ κινδυνεύουµε να αποκτήσουµε τη Λέγκα του Νότου;

Στην ίδια κατεύθυνση συµβάλλουν και πολλές άλλες δυνάµεις, που την τελευταία περίοδο υπονοµεύουν κάθε έννοια εθνικής ταυτότητας και αλληλεγγύης. Όλη η εκστρατεία του «αντιεθνικισµού», της απαξίωσης των εθνικών συµβόλων, της προβολής της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και της ταύτισης µε τους «τουρκοκρητικούς», που πραγµατοποιείται από πολλά και πολλαπλά κέντρα, κόµµατα, δήµαρχους, διανοουµένους, ακόµα και κινήσεις, αντιρατσιστικές, οικολογικές, κ.λπ. δηµιουργούν πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της αυτονοµιστικής λογικής, άσχετα µε το αν πολλοί από τους φορείς µιας τέτοιας λογικής δεν µπορούν να φανταστούν που µπορεί να οδηγήσει το «µίσος της πατρίδας» το οποίο επιδεικνύουν.

Κρίναµε σκόπιµο και αναγκαίο να πραγµατοποιήσουµε µια εκστρατεία πληροφόρησης για το ζήτηµα, πριν εµφανιστούν πολλές και µεθοδευµένες κινήσεις, το 2012 έτσι ώστε τουλάχιστον οι περισσότεροι Έλληνες και οι Κρήτες να αντιληφθούν περί τίνος πρόκειται και να τοποθετηθούν αναλόγως .

Στο αφιέρωµα του Άρδην που προετοιµάστηκε από τον Μανόλη Εγγλέζο Δεληγιαννάκη, πρ. πρόεδρο της «Ένωσης των Απανταχού Σφακιανών» και πρόεδρο του κρητικού σωµατείου «Δροσουλίτες» και τον Γιώργο Καραµπελιά, παρουσιάζουµε το πρώτο µέρος της έρευνάς µας, που επιµένει στην παρουσίαση του ζητήµατος και στα σχετικά ιστορικά στοιχεία.

Το αφιέρωµα ανοίγει µε το εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο του δηµοσιογράφου Γιώργου Μοσκοβίτη, που παρουσιάζει εκτενώς το σχετικό ζήτηµα. Ακολουθεί απόσπασµα από τα «Αποµνηµονεύµατα» του Καπετάν Μπαντουβά, ηγέτη της Κρητικής Αντίστασης για τις ενέργειες των Εγγλέζων και του περιβόητου «φιλέλληνα» πράκτορα Κρις ή Μόντυ Γουντχάουζ για να επιτύχουν την αυτονοµία της Κρήτης στη διάρκεια της Κατοχής.

Ακολουθούν µια σειρά από κείµενα για την ιστορία της Κρήτης, που παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση του κρητικού σωµατείου Δροσουλίτες, τον Δεκέµβριο του 2003. Τα κείµενα αφορούν την Επανάσταση του Δασκαλογιάννη στα Ορλωφικά το 1774, τη συµµετοχή των Κρητών στην Επανάσταση του 21, την αγγλική πολιτική απέναντι στις προσπάθειες των Κρητών για Ένωση, την κρητική συµµετοχή στον Μακεδονικό Αγώνα, τις ενωτικές κινήσεις στη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας, και τέλος την ένταξη της Κρήτης στο ελληνικό κράτος, το 1913. Γράφουν οι: Ιωάννης Πολυράκης, Δηµοσθένης Καραγιάννης, Σταύρος Φωτάκης, Πάρις Κελαϊδής, Στυλιανός Ψαρρός.

Ο Μανόλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης, στο κείµενό του «Πώς να πείσεις για το αυτονόητο», επιχειρεί να παρουσιάσει σφαιρικά την πολιτική σηµασία και το διακύβευµα του ζητήµατος. Ο Δηµοσθένης Καραγιάννης γράφει για την περιβόητη κρητική σηµαία και τον ρόλο της τουρκικής ΜΙΤ.

Ακολουθούν κείµενα υποστηρικτικά της αυτονοµίας, για να δοθεί µια εικόνα των επιχειρηµάτων και του ποιού των υποστηρικτών της. Πρόκειται για ένα ανώνυµο «αντιεξουσιαστικό» κείµενο, µε τον εύγλωττο τίτλο «Λευτεριά στα Ζωνιανά», και για δύο άρθρα του εκδότη και δηµοσιογράφου Βασίλη Κασιµάτη στις 28/5/2010 και 21/6/2010, υπέρ της ανεξαρτησίας το πρώτο, της οµοσπονδίας το δεύτερο. Τα ψευδή στοιχεία που παραθέτει ο Κασιµάτης, σχολιάζει και ανασκευάζει η… Στατιστική Υπηρεσία διά χειρός Γιώργου Καραµπελιά.

Τέλος, το αφιέρωµα κλείνει µε την παράθεση εκτενών αποσπασµάτων από µια δίωρη ραδιοφωνική εκποµπή του δηµοσιογράφου Γιώργου Μοσκοβίτη, µε τους Γιάννη Τσουχλαράκη, λαογράφο, και Γιάννη Πατεράκη, πρόεδρο της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Κρητικών Σωµατείων. Στην εκποµπή παρεµβαίνουν ο πρόεδρος των Κρητών των ΗΠΑ Σταύρος Σηµαντήρης, καθώς και ένας θιασώτης της ανεξαρτησίας.

Στο δεύτερο µέρος του αφιερώµατος, που θα κυκλοφορήσει σύντοµα, θα αναφερθούµε εκτενώς στο ζήτηµα των Τουρκοκρητικών και της τουρκικής προπαγάνδας που ενισχύεται την τελευταία περίοδο.

Οι Κρήτες πολεµούν για την Ένωση µε την Ελλάδα από το… 1208 –όταν άρχισαν τις επαναστάσεις εναντίον των Ενετών– µέχρι το Θέρισο και την Αντίσταση ενάντια στους Γερµανούς, Αν λοιπόν πάρουν στα σοβαρά τα σχέδια των «αυτονοµιστών», µάλλον κινδυνεύουν να τους ρίξουν στο Λιβυκό Πέλαγος. Γι’ αυτό καλύτερα να συνετιστούν πριν είναι αργά.

http://www.ardin.gr