Εκλογές Μνημονίου... χωρίς Μνημόνιο!

Παράσταση... Θεάτρου του Παραλόγου θύμισε αυτός ο προεκλογικός αγώνας στην Πορτογαλία εν όψει των πρόωρων βουλευτικών εκλογών που θα γίνουν εκεί μεθαύριο. Οι εκλογές προκλήθηκαν, όπως είναι γνωστό, μόλις ενάμιση χρόνο μετά τις προηγούμενες εξαιτίας των αλλεπάλληλων πακέτων λιτότητας που έφερνε στο κοινοβούλιο η σοσιαλιστική κυβέρνηση μειοψηφίας του Ζοζέ Σόκρατες κάτω από την αφόρητη πίεση της ΕΕ, καθώς οι Γερμανοί ήθελαν με το ζόρι να υπαγάγουν την Πορτογαλία σε καθεστώς Μνημονίου ανάλογο με αυτό της Ελλάδας. Τρεις φορές ψήφιζε η Δεξιά τα μέτρα άγριας λιτότητας του Σόκρατες, την τέταρτη αγανάκτησε, τα καταψήφισε και τον ανέτρεψε.
Μόλις, όμως, ο Σόκρατες έγινε υπηρεσιακός πρωθυπουργός, παραβιάζοντας ουσιαστικά το Σύνταγμα της χώρας, έβαλε την Πορτογαλία σε καθεστώς Μνημονίου, πράγμα που αρνιόταν πεισματικά να κάνει όσο ήταν κανονικός πρωθυπουργός. Η Δεξιά που τον είχε ανατρέψει εξαιτίας των μέτρων λιτότητας... συμφώνησε με το Μνημόνιο (!) που είναι πολύ χειρότερο, με την υστερόβουλη σκέψη ότι θα κερδίσει τις εκλογές μεθαύριο και θα κυβερνήσεις φυσικά πάνω στη βάση του Μνημονίου κατηγορώντας, όμως, τους σοσιαλιστές που το συνομολόγησαν με την ΕΕ και το ΔΝΤ ως υπεύθυνους. Το εξωφρενικό σε αυτήν τη συνηθισμένη ιστορία πολιτικού καιροσκοπισμού είναι ότι ενώ οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Πορτογαλία προκλήθηκαν εξαιτίας του Μνημονίου, τα πορτογαλικά κόμματα εξουσίας σε όλη την προεκλογική εκστρατεία μιλούσαν για τα πάντα εκτός από το... Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Σόκρατες και με το οποίο συμφώνησε η Δεξιά! Σφυρίζουν αδιάφορα για το θέμα που θα επιδράσει καταλυτικά στη ζωή όλων των...
Πορτογάλων, βυθίζοντάς τους στη φτώχεια, την ύφεση και την ανεργία.
Αγανάκτησε με την υποκριτική στάση των κομμάτων ο 87χρονος πλέον ιστορικός ηγέτης των σοσιαλιστών Μάριο Σοάρες. "Θέμα ταμπού για τα κόμματα υπήρξαν οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε μετά τις εκλογές", έγραψε σοκαρισμένος αυτήν την εβδομάδα.
Το ζήτημα αυτό το επισημαίνει έκπληκτος ο διεθνής Τύπος. "Πολλοί παραπονούνται ότι οι πολιτικοί γυρίζουν την πλάτη τους στη λιτότητα και στους φόβους για το μέλλον", έγραφαν π.χ. στο χθεσινό τους φύλλο οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" του Λονδίνου.

"Η αμήχανη σιωπή της πορτογαλικής πολιτικής - Τα κόμματα παραλείπουν το σοβαρότερο θέμα - Το ίδιο είναι όποιος και αν ηγηθεί της χώρας στη συνέχεια, είναι καθαρό πως θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και θα αυξηθεί η ανεργία", έγραφε στον τίτλο και στους υπότιτλους ολοσέλιδης σχεδόν ανάλυσής της η συντηρητική γερμανική εφημερίδα "Ντι Βελτ" και υπογράμμιζε: "Στον προεκλογικό αγώνα των δύο μεγάλων κομμάτων δεν ήταν καθόλου θέμα ποιες θεραπείες συρρίκνωσης περιμένουν τους Πορτογάλους". Πραγματικά, κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν έχει πολιτικό και κυρίως εκλογικό συμφέρον να θυμίζει το θέμα του Μνημονίου, όπως υποδηλώνουν πολύ αποκαλυπτικά οι δημοσκοπήσεις.
Η Δεξιά (που φέρει το... ψευδώνυμο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα) έχει πάθει μεγάλο χουνέρι με το Μνημόνιο. Στα τέλη Μαρτίου η Δεξιά προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις των σοσιαλιστών κατά... 15 με 20 εκατοστιαίες μονάδες! Μόλις, όμως, συναίνεσε στο Μνημόνιο, αυτή η διαφορά κατέρρευσε εντελώς και σήμερα είναι γύρω στις 2 όλες κι όλες εκατοστιαίες μονάδες, με το 40% των Πορτογάλων ψηφοφόρων είτε να είναι ακόμη αναποφάσιστοι, είτε να λένε ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν. Μεθαύριο θα δούμε βεβαίως τι θα βγάλουν οι κάλπες. Μαύρη μοίρα περιμένει, πάντως, τους Πορτογάλους είτε βγει η Δεξιά, είτε ξαναβγούν οι σοσιαλιστές.
"Το επίδομα ανεργίας και οι συντάξεις θα περικοπούν παρόλο που ήδη σχεδόν οι μισοί από του 670.000 Πορτογάλους ανέργους δεν παίρνουν ούτε επίδομα ανεργίας, ούτε επίδομα κοινωνικής πρόνοιας", τόνιζε η γερμανική "Ντι Βελτ". Οι Πορτογάλοι, πρόσθετε, δεν περιμένουν πια να βρουν λεφτά από ιδιωτικοποιήσεις γιατί "εδώ και πολύ καιρό έχουν πωλήσει μεγάλο μέρος των ασημικών της χώρας".
ΖΟΦΟΣ
Εναν νέο... Σαλαζάρ περιμένουν κάποιοι
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟΣ ήταν ο τίτλος και το περιεχόμενο μιας ανάλυσης για την Πορτογαλία που δημοσιεύθηκε στην αμερικανική εφημερίδα "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ" την Τρίτη. "Περιμένοντας τον Σαλαζάρ", έγραφε αναφερόμενη στον δικτάτορα που είχε καθίσει στον σβέρκο του πορτογαλικού λαού επί σχεδόν... σαράντα (!) χρόνια. "Σε καιρούς κρίσης οι Πορτογάλοι έχουν ιστορικά δείξει προτίμηση υπέρ ισχυρών αυταρχικών ηγετών και κυβερνήσεων. Σήμερα υπάρχουν ενισχυόμενες εκκλήσεις για μια ισχυρή ''κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού'' που θα αντιμετώπιζε τη δημοσιονομική κρίση και την αναμενόμενη αντίδραση των εργατικών συνδικάτων", ισχυριζόταν ο αρθρογράφος, προσθέτοντας ότι "είναι ζοφερές οι προοπτικές για όποιον και αν νικήσει στις εκλογές".