Αναζητούνται... οι κόκκινες γραμμές

Αρκούντως ευθυγραμμισμένος με τον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης εμφανίστηκε στη χθεσινή του συνέντευξη στον κυριακάτικο τύπο ο Φώτης Κουβέλης, σε βαθμό που να επιτρέπει να σκεφτεί κανείς ότι η «αντιμνημονιακή συνιστώσα», δεν είναι τελικά παρά μόνο αυτό που προεκλογικά και μετεκλογικά προσπάθησε να ξορκίσει:

 αριστερό άλλοθι. Και ζήτημα αν είναι πλέον και αυτό.

Διότι πλέον οι περίφημες κόκκινες γραμμές σε ότι αφορά την κυβέρνηση μάλλον πλέον δεν είναι καθόλου ευκρινείς:

Ο Κουβέλης σε κάθε του δήλωση προβάλει την πρόθεσή του να συμβάλει με όλες τους τις δυνάμεις ώστε η κυβέρνηση αυτή να πετύχει, που σημαίνει ότι αποδέχεται πως ό,τι έγινε μέχρι σήμερα και ό,τι επίκειται είχε στόχο τη σωτηρία της χώρας, απλώς επιλέχθηκε ο λάθος τρόπος. 

Ως εκ τούτου, σήμερα «η επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι επιτυχία της ...

χώρας, και επιτυχία της Δημοκρατικής Αριστεράς και, προφανώς, και των άλλων κομμάτων», όπως σημειώνει.

Δύσκολο να πει κανείς σε τι διαφοροποιείται από τον Σαμαρά, κι επιπλέον δείχνει να μην θέλει με τίποτα να εμφανιστεί ως εκείνος που θα δημιουργεί προβλήματα στην κυβέρνηση, σε αντίθεση ενδεχομένως με τον Βενιζέλο.

Όπως αναφέρει στη χθεσινή του συνέντευξη στηρίζει τον Γιάννη Στουρνάρα «χωρίς αστερίσκους», στηρίζει τη λογική της επαναδιαπραγμάτευσης μετά την επίτευξη στόχων που θέτει η τρόικα – εν ολίγοις η «απαγκίστρωση» περνάει μέσα από το φουλ μνημόνιο – ενώ σε κάθε του δήλωση στόχος είναι ο «ανεύθυνος» ΣΥΡΙΖΑ που αντιπολιτεύεται την «εθνική προσπάθεια».

Και όσο για τις αποκρατικοποιήσεις, δεν είναι μόνο ο, πάντως κερδοφόρος, ΟΠΑΠ που δέχεται η ΔΗΜΑΡ να συζητήσει την αποκρατικοποίησή του, αλλά ακόμη και της ΔΕΗ, απλώς όχι ακόμη. Στην εν λόγω συνέντευξη διερωτάται, με εμφανή  στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ»:

«Ας μας πουν μια αποκρατικοποίηση στην οποία συμφωνούν. Γιατί πχ το Ελληνικό να ρημάζει μαζί με τα Ολυμπιακά ακίνητα. Δεν μπορούν να αξιοποιηθούν; Για τη ΔΕΗ προηγείται η ολοκλήρωση ρύθμισης της αγοράς ενέργειας και η ισχυροποίηση του εποπτικού ρόλου της ΡΑΕ. 

Με σαφήνεια έχουμε περιγράψει τη διαδικασία στο κοινό πλαίσιο. Το παραθέτω : ‘’Διαδικασία αποκρατικοποιήσεων  – εγγυήσεις διαφάνειας. -Σύνδεση με την ανάπτυξη και όχι μόνο με εισπρακτικούς στόχους. -Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για τις ρυθμιστικές αρχές - Διατήρηση της κυριότητας του κράτους στα δίκτυα και αξιοποίηση του θεσμού των συμβάσεων παραχώρησης για βασικές υποδομές’’».

Αποκρατικοποιήσεις με όρους «διαφάνειας» ή αλλιώς «αξιοποίηση», δηλαδή.

Και καλά το θέμα της διαφάνειας είναι κάθε άλλο παρά απλό που περιπλέκει τη διαδικασία και προφανώς δεν το έχουν στο μυαλό τους οι της κυβέρνησης, καθώς προϋποθέτει χρονοβόρες διαδικασίες όταν η τρόικα βιάζεται.

Όσο για την «αξιοποίηση» σε περιβάλλον «ανάπτυξης», τρέχα γύρευε. Ούτε η ανάπτυξη θα έρθει από τη μία στιγμή στην άλλη, ακόμη και στην «ιδανική» εκείνη περίπτωση που δημιουργούνται τέτοιες συνθήκες( με την «ανάπτυξη» άραγε ο κύριος Φώτης εννοεί και την πλήρη αποκατάσταση, μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών και προνοιακών δικαιωμάτων) και μάλιστα μέσω μνημονίου (!).

Ούτε η αξιοποίηση  με το βάρος της συντήρησης των υποδομών και δικτύων στο κράτος και το κερδοφόρο εμπορικό κομμάτι στους ιδιώτες, είναι κάτι για το οποίο δεν έχουμε εμπειρία μέχρι σήμερα, και δεν γνωρίζουμε αν δουλεύει, και αν ευνοεί ή ζημιώνει το κράτος…

Από το Μαρικάκι