Ήταν κάποτε παλιά...

Ήταν κάποτε παλιά ένας αφέντης με φλουριά
που 'χε σκλάβο με μυαλό μα δεν του βγήκε σε καλό
είχε ξεσηκώσει κι άλλους -αχ τι μπελάς για τους μεγάλους!-
ο αφέντης απειλούσε και ο σκλάβος τ' απαντούσε:

Κι αν δεμένο και δαρμένο διατάξεις να με φέρουν
κι απ' τα βάσανα πεθάνω τι θα χάσεις σκέψου
πρώτα πρώτα μια για πάντα ένας άνθρωπος θα λείψει
κι όσα τώρα μου φορτώνεις όλα εσύ θα φορτωθείς,
τι θα χάσεις σκέψου!

Κι όχι κέρδος πως θα βγάλεις με την πράξη σου αυτή
μια και μυστικό κανένα από μένα δε θα μάθεις,
τι θα χάσεις σκέψου!
Καλοσκέφτηκε ο αφέντης κάτσε του λέει να τα πούμε
τι να πούμε; -λέει ο σκλάβος- τίποτα τώρα δεν ακούμε!

τη σκλαβιά μου λύνοντας καλόπιασέ με, το κοινό συμφέρον δες
το χρυσάφι σου χαρίζω προτιμώ τη λευτεριά!

Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος;
τα παιχνίδια των θεών να τα πληρώνω εγώ;
στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος;

Ένας σκλάβος με μυαλό...

Δέκα εκατομμύρια σκλάβοι άμυαλοι.

Γιατί δεν αναρωτήθηκαν ποτέ "γιατί να είμαι σκλάβος";

Γιατί δε ζήτησαν ποτέ πίσω τα φλουριά τους.

Ένας σκλάβος με μυαλό είχε ξεσηκώσει κι άλλους.

Δέκα εκατομμύρια σκλάβοι με μυαλό, πόσους ακόμη θα ξεσήκωναν;

Αχ, κανένας μπελάς για τους μεγάλους...

ΥΓ.: Σπάρτακος, Ρήγας, Αντιγόνη, Σηάτλ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Ζαπάτα, Μπολιβάρ...
...ο Κεμάλ του Χατζηδάκι...

κι η λίστα μεγαλώνει... και μακάρι να μεγαλώνει!