Μονόδρομος οι εκλογές μετά τις πληγές του Μεσοπρόθεσμου..

Το επόμενο μετέωρο βήμα της κυβέρνησης, η οποία εξήλ­θε από την ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο με πολλαπλά τραύματα και κατάγματα, αναζητούν τα ηγετικά στελέχη της.
Η βαθιά αμυχή που προκάλεσε το ηχηρό «όχι» του Παναγιώτη Κουρουμπλή, παρά την υπερπροσπάθεια σύσσωμου του ΠΑΣΟΚ να εμφανιστεί «μπετόν αρμέ», δεν μπορεί να περά­σει απαρατήρητη, αφού όλα τα στελέ­χη που εκφράζουν το «κοινωνικό ΠΑ­ΣΟΚ» ένα - ένα αυτομολούν από το κυ­βερνών κόμμα.


Το τσαλακωμένο ηγετικό προφίλ του Γ. Παπανδρέου με την πρόθυ­μη παραίτησή του προκειμένου να υπάρξει συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., η παραδοχή από τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο της αποτυχίας εφαρμογής του πρώτου μνημονίου, αλλά και η αναγνώριση του ότι τα μέτρα είναι επώδυνα και εκφεύγουν της ιδεολογίας και των αξιών του ΠΑΣΟΚ, πιστοποιούν το πολιτικό αδιέξοδο της κυβερνητικής παράταξης.

Η πολιτική απομόνωση της κυβέρ­νησης, η κοινωνική κατακραυγή και η αφόρητη πίεση στο πολιτικό και στε­λεχιακό προσωπικό της δεν μπορούν να διατηρήσουν το παρόν κυβερνητικό σχήμα επί μακρόν στη ζωή.
Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που επι­σημαίνουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ...
κα­ταφύγει με δική του πρωτοβουλία στις κάλπες.
Και αυτό επειδή προβλέπουν ένα ζοφερό σκηνικό τον Σεπτέμβρη, αν υπολογίσει κανείς ότι οι υψηλές θερ­μοκρασίες του ελληνικού θέρους θα ατονήσουν τη μαζική κοινωνική δια­μαρτυρία.
Σ' όλες τις τελευταίες συσκέψεις μπαίνει το δίλημμα για την επικύρω­ση τον Σεπτέμβριο της νέας δανειακής σύμβασης που θα μας χρηματοδοτεί ως το 2015.
Ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγε­λος Βενιζέλος διατυπώνει ξανά την πρότασή του το «Μνημόνιο 2» να ψη­φιστεί από 180 βουλευτές της παρού­σας Βουλής.
Στον αντίποδα ο Χάρης Καστανίδης πρότεινε ανοιχτά να στηθούν κάλπες, προκειμένου την «επικύρωση» να δώ­σει ο λαός.
Στην εκτίμηση αυτή όμως συγκλί­νουν πολλά κυβερνητικά και κομμα­τικά στελέχη και πολιτικοί αναλυτές, αφού συνυπολογίζουν ότι:
♦  Η πολιτική ισχύς του Γιώργου Πα­πανδρέου βρίσκεται στο ναδίρ της, μετά και την αυτόβουλη πρόταση για παραίτησή του, ώστε να δημιουργηθεί κυβέρνηση συνεργασίας.
♦ Το ΠΑΣΟΚ έχει ξεμείνει από πολιτι­κές και κοινωνικές συμμαχίες και το στελεχιακό του δυναμικό παρακολου­θεί αμήχανο τις εξελίξεις.
♦  Η κοινωνία δεν προτίθεται να ακο­λουθήσει τις επιλογές του Μεσοπρό­θεσμου, θεωρώντας ότι δεν της δίνει καμία προοπτική εξόδου από την κρί­ση.
♦   Η ΝΑ εξακολουθεί να «ψαρεύει σε θολά νερά», σηκώνοντας παντιέρα επαναδιαπραγμάτευσης, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι μόνο οριακές αλλαγές μπορεί να επιφέρει.
♦  Η Αριστερά «αλωνίζει» στην πολιτι­κή του δεξαμενή και το κόμμα ΠΑΣΟΚ
έχει αποσυσπειρωθεί όσο ποτέ και μια έκτακτη διλημματική εκλογική διαδι­κασία μπορεί να προβληματίσει πολ­λούς ψηφοφόρους. ♦ Οι αγανακτισμένοι θα συνεχίσουν την παρουσία τους, ενισχυμένοι και από την κοινωνική αποδοχή και από τη μιντιακή «υιοθέτηση» του κινήματος, συμβάλλοντας περαιτέρω στην απαξί­ωση του σημερινού πολιτικού συστή­ματος.

Αντέχει «σκληρό» δίλημμα;
Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι αν οι κάλπες επιτρέπουν στο ΠΑΣΟΚ (στην κατάσταση απαξίωσης που βρίσκεται) να θέσει ένα σοβαρό πολιτικό δίλημ­μα που μπορεί να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του χωρίς να εκληφθεί ως νέος εκβιασμός, που θα αντιμετω­πιστεί με χλευασμό από την κοινωνία.
Δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη χειρότερή του στιγμή και πολλοί επισημαίνουν ότι μια προσφυγή στις κάλπες ίσως να είναι τρέλα.
Όμως υπάρχουν και αυτοί που τονί­ζουν ότι πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις
να αναμετρηθούν με την αλήθεια και την πραγματικότητα και να θέσουν στον ελληνικό λαό το ρεαλιστικό δί­λημμα για την εξέλιξη και την προο­πτική της χώρας.
Αν αφεθεί το κυβερνών κόμμα στον χρόνο, υπάρχει περίπτωση να πιεστεί ακόμα περισσότερο δημοσκοπικά με κίνδυνο τη συνοχή του και το πολιτικό του μέλλον, ενώ σ' αυτή τη φάση μια εκλογική διαδικασία ίσως οδηγήσει σε ανάσχεση μιας παταγώδους πολιτι­κής το υ πτώσης.
Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει λοι­πόν, πριν αποφασίσει για τις εκλογές, να έχει στα χέρια του μια καλή διεθνή συμφωνία, που δεν θα διασφαλίζει την ομαλή χρηματοδότηση της χώρας μέχρι το 2015, αλλά θα αντιμετωπίζει ρεαλιστικά το δημόσιο χρέος με μια συμφωνία «τύπου Βιέννης», που δίνει χρόνο και δυνατότητες στη χώρα να το αντιμετωπίσει μέσα στα επόμενα 30 χρόνια.
Ταυτόχρονα επιθυμεί να έχει διευ­θετηθεί και το ζήτημα με το ξεπάγωμα των 15 και πλέον δισ. από τα Κοινοτικά Ταμεία χωρίς την κρατική συμ­μετοχή, ώστε να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, προκειμένου να υπάρχει προοπτική.
«Αν διαθέτει το πακέτο στις αρχές Σεπτεμβρίου», επισημαίνει συνεργά­της του, «ο Παπανδρέου θα σκεφτεί σοβαρά να καταφύγει στις κάλπες ζη­τώντας την επικύρωση του ‘^‘Mνημονίου 2^’’ από τους πολίτες και κυρίως να πιέ­σει τον Σαμαρά να πάρει θέση».
Μάλιστα θα θέσει και το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημο­νίου, κυρίως στην κατεύθυνση περαι­τέρω επιμήκυνσης της επιστροφής των δανεικών, αλλά και του ύψους του επιτοκίου, θέμα που άφησε πρόσφα­τα ανοιχτό ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούγκερ.
Μια τέτοια κίνηση, διόλου αιφνιδια­στική για τα υπόλοιπα κόμματα, δημι­ουργεί μια σειρά προβλήματα σε σχε­διασμούς και κινήσεις με κορυφαία την αναθεώρηση του συντάγματος αλλά και το δημοψήφισμα που επιθυ­μεί διακαώς ο πρωθυπουργός να προ­ωθήσει.
Για την αναθεώρηση μπορεί ανά πά­σα στιγμή, αν η Ολομέλεια της Βουλής μείνει ανοιχτή όλο το καλοκαίρι, να γί­νει η σχετική ψηφοφορία με δεδομέ­νο ότι η Ν.Δ. συμφωνεί και η όλη δια­δικασία δεν μπορεί να ξεκινήσει πριν από το 2013. Ακόμα και για το δη­μοψήφισμα, στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού επισημαίνουν ότι η ιδέα δεν του έχει φύγει καθόλου από το μυαλό και επιθυμεί να έχει την άπο­ψη των πολιτών για μεγάλες θεσμικές αλλαγές: όπως ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας στο πολίτευμα, η μο­νιμότητα στο Δημόσιο, ο τρόπος εκλο­γής στη Δικαιοσύνη και άλλα θέματα, που θα αναλυθούν και τα ερωτήματα θα απαντηθούν με ένα «Ναι» ή ένα «Οχι». Κατά τον Παπανδρέου το δη­μοψήφισμα θα πρέπει να δεσμεύει τις πολιτικές δυνάμεις για την επόμενη αναθεώρηση του συντάγματος, ώστε η Ελλάδα μέσα στην επόμενη πενταε­τία να κάνει μια νέα αρχή.

Τα περί εκλογικού νόμου
Το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι ο εκλο­γικός νόμος. Με δεδομένο ότι οι επό­μενες εκλογές θα γίνουν με τον νόμο Παυλόπουλου, οι επιλογές που έχει η κυβέρνηση είναι δύο:
- Είτε να προωθήσει μόνη της το γερ­μανικό σύστημα στην παρούσα Βου­λή, ώστε να ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές, οψέποτε διενεργηθούν.
- Είτε να περιμένει να θέσει στο δη­μοψήφισμα το δίλημμα κατάτμησης των περιφερειών και το μικτό σύστη­μα λίστας Επικρατείας και σταυρού σε δημοτικές περιφέρειες.
Το πρόβλημα είναι ότι το περίφημο γερμανικό μοντέλο δεν ενθουσιάζει ουδόλως όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Αν     συνυπολογι­στεί ότι η Κοινο­βουλευτική Ομά­δα του κυβερνώ­ντος    κόμματος έχει  πιεστεί να ψηφίσει  και το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο,   εί­ναι αμφίβολο αν θα πι­εστεί να ψηφίσει ένα εκλο­γικό σύστημα που εκ των πραγμάτων θέτει αρκετούς εκτός πολιτικού νυμφώνος.
Υπάρχει ένα ακόμα πρό­βλημα, ότι ενώ ο Κ. Καρα­μανλής έμοιαζε να συζητά το γερμανικό  μοντέλο, ο Αντώνης Σαμαράς διαφωνεί οριστικά.
Οι μόνοι «συζητητές» του ΠΑ­ΣΟΚ θα μπορούσε να είναι η θιασώτρια του γερμανικού μο­ντέλου Ντόρα Μπακογιάννη και οριακά ο Γιώργος Καρατζαφέρης, αφού με το σύστη­μα αυτό μπορεί πιο εύκολα να ελέγξει  την   Κοινοβουλευτική του Ομάδα.
Η Αριστερά έχει ήδη εκφραστεί ότι το μόνο που συζητά εί­ναι η εφαρμογή της απλής και άδο­λης αναλογικής προκειμένου να συζητηθεί οποιο­δήποτε σύστημα και συνεπώς θα απορρίψει οποιαδήποτε συζήτη­ση για αλλαγή του εκλογικού νό­μου...

Η αυτοδυναμία
Το κρίσιμο ερώτημα είναι βέβαια αν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να επανακάμ­ψει πολιτικά στην πρώτη θέση και να φτάσει σ' ένα αξιοπρεπές ποσο­στό που θα του δώσει τη δυνατότητα να «χειραγωγήσει» τις εξελίξεις και πόσο αντέχει πολιτικά και οργανωτι­κά να μπει στη λογική ενός μεγάλου συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία, όπως το ευρωπαϊκό λόμπι και η ντό­πια διαπλοκή σπρώχνουν με ορμή.
Και αυτό με δεδομένο ότι η αυτοδυ­ναμία, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, αποτελεί και για τα δύο με­γάλα κόμματα όνειρο απατηλό.
Υπάρχουν στελέχη όμως του ΠΑΣΟΚ που επισημαίνουν ότι μπορούν να βρε­θούν «πολιτικές» συμμαχίες εκτός της Νέας Δημοκρατίας ή οι εκλογές αυτές να αποτελέσουν ένα «σκαλοπάτι» για μια νέα αυτοδυναμία.
Όλα αυτά όμως αποτελούν σενά­ρια θερινής νυκτός εν μέσω έντονων πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών που κανείς δεν γνωρίζει πού θα κατα­λήξουν...

Το πολιτικό μασάζ και ο Τειρεσίας...
Σε αγώνα δρόμου προκειμένου η Κοινοβου­λευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ να βγει αλώ­βητη από τη δύσκολη ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο αναλώθηκαν οι υπεύθυνοι, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Κυρίαρχο μέσο η δύναμη της πειθούς, αλλά και οι συ­νεχείς επαφές και εξηγήσεις του Ευάγγε­λου Βενιζέλου, που αναλώθηκε σε πολιτικό μασάζ κυρίως σε τρεις βουλευτές: τη Χρύ­σα Αράπογλου, τον Αλέκο Αθανασιάδη και τον Παναγιώτη Κουρουμπλή. Με τη συντοπίτισσά του και συνυποψήφια στην Α' Θεσ­σαλονίκης φαίνεται να τα βρήκαν σ' ένα δείπνο προ ημερών σε ταβέρνα των βορείων προαστίων, όπου η συζήτηση έφτασε ώς τις πρώτες πρωινές ώρες. Με τον Αλέ­κο Αθανασιάδη και μίλησαν διά ζώσης και φρόντισε στην καταληκτική του ημερομη­νία να τον διαβεβαιώσει ονομαστικά από το βήμα της Βουλής ότι θα συμπεριλάβει τις ανησυχίες του και τις προτάσεις του στις διαδικασίες για την ιδιωτικοποίηση τομέων από την ενέργεια και τα υδάτινα αποθέμα­τα. Όσο για τον Παναγιώτη Κουρουμπλή, σ' αυτόν αναφέρθηκε ονομαστικά, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «βλέπει βαθύτερα απ' όλους τους άλλους και αποτελεί τον Τει­ρεσία της Βουλής» (σοφός τυφλός μάντης
που εμφανίζεται στις τραγωδίες του Αισχύ­λου). Τελικά όμως ούτε τα καλά λόγια, ούτε οι πιέσεις απέδωσαν, κι έτσι ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με απόφαση του Γ. Πα­πανδρέου τέθηκε εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας από χτες το μεσημέρι. Επιβεβαίωση των ευαισθησιών του ΠΑΣΟΚ και την πίστη στις ιδεολογικές αρχές του επικαλέστηκε και ο Απόστολος Κακλαμά­νης, προκειμένου να πείσει και τους πιο δύσπιστους να υπερψηφίσουν. Να σημειώ­σουμε ότι ο Αθανασιάδης συναντήθηκε και με τον πρόεδρο της Βουλής και τον πρωθυ­πουργό στο γραφείο του λίγο μετά την ομι-
λία του και λίγο πριν ο Παπανδρέου μπει στην αίθουσα της Ολομέλειας. Και για όσους δεν ακούσατε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας: υπέρ ψήφισαν 155 βου­λευτές (154 από το ΠΑΣΟΚ συν η Ελσα Παπαδημητρίου), κατά 138 (137 από τη Ν.Δ. συν η ψήφος του Παναγιώτη Κουρουμπλή), παρών 5 (Ντόρα Μπακογιάννη, Χρ. Μαρκογιαννάκης, Γ. Κοντογιάννης, Λ. Αυγενάκης και Κ. Κιλτίδης), ενώ απουσίαζαν ο Γ. Λιάνης (χωρίς καμία εξήγηση) και ο Κ. Καρα­γκούνης (Αιτωλοακαρνανίας της Ν.Δ., που έστειλε επιστολή για αρνητική ψήφο, αφού είχε προσωπικό κώλυμα).

απο το Ποντικι