Βαρουφάκης:«Ήρθε η ώρα των απολύσεων και της αποκατάστασης της Δημοκρατίας»

Μέσω του προσωπικού του blog σχολιάζει ο Γιάνης Βαρουφάκης τη νέα ομολογία αποτυχίας του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. 

Ο επικεφαλής του DiEM25 ζητάει παραιτήσεις σε ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν και μια ολοκληρωτική στροφή με «άμεση ανακούφιση χρέους, τέλος στη λιτότητα και αποκατάσταση της Δημοκρατίας».

Γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης:

Αυτή η εβδομάδα ξεκίνησε με μια συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο την οποία κάλεσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (οι βασικοί, αλλά όχι οι μόνοι, υποστηρικτές της Τρόικα στην Ελλάδα) για να με καλέσουν σε εξεταστική επειδή τόλμησα να αντιμετωπίσω την Τρόικα όταν ήμουν υπουργός Οικονομικών τους πρώτους έξι μήνες του 2015. 

Η τρόικα η οποία είχε σκηνοθετήσει ένα bank run πριν αναλάβω το υπουργείο, που με είχε απειλήσει με κλείσιμο τραπεζών την τρίτη μου ημέρα στο υπουργείο και που έκλεισε τελικά τις τράπεζές μας τώρα έκανε κίνηση για να μου... χρεώσει το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls. Όπως ένας κλασικός τραμπούκος η τρόικα αποδείχθηκε εξαιρετικά πρόθυμη να κατηγορήσει τα θύματά της και να δυσφημήσει όποιον τολμάει να αντισταθεί στους τραμπουκισμούς της.

Η αντίδρασή μου στις κατηγορίες της τρόικα και την απειλή να βρεθώ στο εδώλιο ήταν απλή: "Ελάτε, θα σας αντιμετωπίσω". Τους προκάλεσα σε όποιο χώρο θέλουν: σε ένα αμφιθέατρο, σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, ακόμη και σε δικαστική αίθουσα. 

Στο τέλος δείλιασαν και η κοινοβουλευτική διαδικασία ηττήθηκε, καθώς μερικοί από εκείνους (ένα μικρό κόμμα, το οποίο είναι συνήθως αγκαλιά με την τρόικα) ψήφισαν...

κατά.

Και μετά, για να ολοκληρωθεί το «σφυροκόπημα» αυτής της εβδομάδας στην τρόικα ήρθε η έκθεση της ανεξάρτητης υπηρεσίας του ΔΝΤ. Είναι μια σκληρή έκθεση που δεν αφήνει καθόλου χώρο για αμφισβήτηση των χυδαίων πολιτικών και την «ένοπλη» διπλωματία που χρησιμοποίησε η τρόικα. Βάζει σε πολύ δύσκολη θέση το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν: Είτε να αποκαταστήσουν ελαφρώς τη νομιμότητα απολύοντας τους αξιωματούχους που φέρουν τις περισσότερες ευθύνες ή να μην κάνουν τίποτα, πυροδοτώντας περαιτέρω με αυτόν τον τρόπο την δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην ΕΕ, επιταχύνοντας την αποδόμησή της.

Όσο ήμουν στο υπουργείο, διαπραγματευόμενος με τέτοιους τύπους τα φιλικά προς την τρόικα μέσα (ή καλύτερα τα εξαρτώμενα από την τρόικα) επιχειρηματολογούσαν πως δεν είμαι κατάλληλος να κάνω αυτές τις διαπραγματεύσεις επειδή είχα τολμήσει να υπαινιχθώ  πως, από το 2010 έως το 2014, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν υπέβαλαν σε δημοσιονομικά βασανιστήρια την Ελλάδα προκαλώντας μια μη αναγκαίαΜεγάλη Ύφεση ως αποτέλεσμα της βίαιης επιβολής μακροοικονομικά ανίκανων πολιτικών. Τα συστημικά μέσα ισχυρίζονταν ότι ο υπουργός Οικονομικών ενός μικρού, χρεοκοπημένου έθνους το οποίο υποβάλλεται σε βασανιστήρια από τους πανίσχυρους αξιωματούχους της Τρόικα δεν μπορεί να πει, δημόσια ή κατ' ιδίαν, πως το μικρό χρεοκοπημένο έθνος υπόκειται σε βασανιστήρια.

Η απάντησή μου ήταν πως είχαμε δοκιμάσει την σιωπή και την υπακοή από το 2010 έως το 2014. Το αποτέλεσμα; Απώλεια 28% του ΑΕΠ και οργή παντού. Άρα, είχε έρθει η ώρα να θέσουμε στην τρόικα μετριοπαθείς, λογικές αντιπροτάσεις αρνούμενοι να συνεχίσουμε να συναινούμε στις τακτικές τους. Ήταν μια στάση για την οποία δεν με συγχώρεσαν ποτέ.

Έναν χρόνο αφού η τρόικα πέτυχε να με εκδιώξει από την ελληνική κυβέρνηση επικρατώντας του Αλέξη Τσίπρα να συνθηκολογήσει παρά την επιθυμία του 62% των Ελλήνων ψηφοφόρων, οι "εσωτερικές υποθέσεις" του ΔΝΤ επιβεβαιώνουν ότι η στάση μου ήταν απόλυτα δικαιολογημένη και όχι λανθασμένη ή μη διπλωματική. 

Το ερώτημα τώρα είναι: Τι θα συμβεί μετά;

Τι νόημα έχει να δέχεσαι ένα mea culpa εάν οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στην ελληνική κυβέρνηση είναι οι ίδιες για τις οποίες αναγνωρίζουν ότι έκαναν λάθος;

Τι νόημα έχει να υπάρχει ένα mea culpa όταν εκείνοι οι αξιωματούχοι που επέβαλαν τέτοιες καταστροφικές, απάνθρωπες πολιτικές παραμένουν στις θέσεις τους ή, στην πραγματικότητα, έχουν πάρει προαγωγή για την τεράστια ανικανότητά τους;

Εν γένει, απαιτείται μια άμεση "συγγνώμη" προς τον ελληνικό λαό, όχι μόνο από το ΔΝΤ, αλλά επίσης από την ΕΚΤ και την Κομισιόν, των οποίων οι αξιωματούχοι ενθάρρυναν το ΔΝΤ για την δημοσιονομική πίεση προς την Ελλάδα. Αλλά μια απολογία και ένα συνολικό mea culpa από την τρόικα είναι εντελώς ανεπαρκή. Πρέπει να συνοδευτεί με την άμεση απόλυση τουλάχιστον τριών αξιωματούχων.

Πρώτος στη λίστα είναι ο κ. Πολ Τόμσεν, ο πρώτος υπεύθυνος του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα του οποίου η μεγάλη αποτυχία οδήγησε (σύμφωνα με τις αναφορές του ίδιου του ΔΝΤ δεν έχει υπάρξει άλλως που να επιβλέπει τόσο καταστροφικό πρόγραμμα) σε προαγωγή ως επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ. Πολύ κοντά στη δεύτερη θέση είναι ο κ. Τόμας Βίζερ, πρόεδρος του EuroWorkingGroup, ο οποίος έχει πάρει μέρος σε κάθε πολιτική και κάθε κτύπημα που είχε ως αποτέλεσμα τη θυσία της Ελλάδας και την ατίμωση της Ευρώπης. Με την ελπίδα να τους συναντήσει και ο κ. Ντέκλαν Κοστέλο, τα αποτυπώματα του οποίου βρίσκονται στα όργανα των βασανιστηρίων. Τέλος, ένας κύριος που οι Ιρλανδοί φίλοι μου γνωρίζουν καλά, ο κ. Κλάους Μαζούχ της ΕΚΤ.

Το τελευταίο και πιο σημαντικό είναι πως η απολογία και οι απολύσεις δεν θα σημαίνουν τίποτα εάν δεν συνοδευτούν από ολοκληρωτική στροφή στις μακροοικονομικές, δημοσιονομικές και μεταρρυθμιστικές πολιτικής για την Ελλάδα και αλλού.

Θα συμβεί τίποτα από όλα αυτά ή η έκθεση του ΔΝΤ θα είναι ένα πυροτέχνημα που σύντομα θα ξεχαστεί; Οι οιωνοί τείνουν προς το δεύτερο. 

Σε κάθε περίπτωση οι πιθανότητες της Ευρώπης να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών της, πιθανότητες που είναι ήδη αρκετά μικρές, σύντομα θα εξανεμιστούν από τα δάχτυλα των ηγετών μας σαν λεπτή, λευκή άμμος.

efsyn.gr