ΟΧΙ, δεν είναι παραμύθι.....Υποψηφιοι Δημαρχοι και οχι μονο...διαβαστε το!1!

ΜΙΑ φορά κι έναν καιρό, κάπου μακριά από δω, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη: με βουνά από σκουπίδια, ατμοσφαιρική ρύπανση, κυκλοφοριακή συμφόρηση, δυστυχήματα, βία, ναρκωτικά, συμμορίες παντού.

ΕΥΤΥΧΩΣ, αυτή η πόλη έτυχε να έχει κι έναν ιδιαίτερο, ιδιόρρυθμο πρύτανη στο πανεπιστήμιο. Να φανταστείτε, μια φορά που γινόταν χάβρα στο μάθημά του -ήταν καθηγητής Μαθηματικών και Φιλοσοφίας- κατάφερε να επαναφέρει στην τάξη τους θορυβούντες σοκάροντάς τους: δεν τους επέπληξε, απλά κατέβασε τα βρακιά του και τους έδειξε τα αχαμνά του. Εκτοτε, όλοι τον σέβονταν...
ΔΕΝ ήταν μικρή η πόλη με τις συμμορίες, τα σκουπίδια, το κυκλοφοριακό χάος και τον ιδιόρρυθμο πρύτανη· είχε ξεπεράσει τα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Ενα πρωί, ο άνθρωπός μας πήγε στο πανεπιστήμιο και υπέβαλε την παραίτησή του. «Δεν μπορώ να διδάσκω μόνον εσάς», είπε στους φοιτητές του, «έχω καθήκον να διδάξω όλη την πόλη: έξι εκατομμύρια ανθρώπους! Γι' αυτόν τον λόγο θέτω υποψηφιότητα για δήμαρχος».
ΠΡΑΓΜΑ που έγινε. Ο άνθρωπός μας ντύθηκε... Σούπερμαν και βγήκε στους δρόμους για να διεκδικήσει την ψήφο των συμπολιτών του. «Είμαι υπερπολίτης», αυτοσυστηνόταν. Στην αρχή, κάποιοι προσπάθησαν να τον χλευάσουν. Φάγανε τα μούτρα τους! Ο δικός μας είχε τέτοιο χιούμορ, φαντασία και τρέλα, που κάτι τέτοιους τούς έκανε μια χαψιά. Ο κόσμος τον υπερψήφισε, γιατί έδειχνε ορίτζιναλ, είχε φάση και ήταν συμπαθής.
Η πρώτη του ενέργεια ως δημάρχου ήταν να προσλάβει είκοσι μίμους-κλόουν, τους οποίους έβγαλε στον δρόμο για να κράζουν όσους παρκάρανε παράνομα, κορνάρανε χωρίς λόγο, περνάγανε με κόκκινο κοκ. Τι συνέβη; Οι πολίτες, που είχαν γραμμένα εκεί όπου φαντάζεστε τα σήματα και τα φανάρια, άρχισαν να συμμορφώνονται στον ΚΟΚ. Απ' ό,τι φάνηκε, τους ενοχλούσε πολύ περισσότερο το κράξιμο από τα πρόστιμα...
Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή: ο δήμαρχός μας μοίρασε εκατομμύρια ταμπέλες που έγραφαν «thumbs up» ή «thumbs down» και ζήτησε απ' όλους να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν κάθε στιγμή τις πράξεις των συμπολιτών τους. Η πόλη ανταποκρίθηκε σ' αυτό το «παιχνίδι» και άρχισε το ομαδικό κράξιμο σε όλα τα κακώς κείμενα τις αυθαιρεσίες και στις γουρουνιές. Εν είδει διαρκών διαδηλώσεων... Και, ως εκ θαύματος όλα αυτορρυθμίστηκαν σιγά σιγά. Το ομαδικό κράξιμο πέτυχε τον στόχο του.
ΟΤΑΝ τα αποθέματα νερού «χτύπησαν κόκκινο», ο δικός μας δήμαρχος βγήκε στα τηλεοπτικά κανάλια και σε ζωντανή μετάδοση έκανε ντουζ ολοτσίτσιδος! Ενώ σαπουνιζόταν, έκλεινε την παροχή νερού για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούσαν να εξοικονομήσουν νερό. Αποτέλεσμα; Σε δύο μήνες, η κατανάλωση νερού στην πόλη μειώθηκε κατά 14%!
ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ τη «νύχτα των γυναικών», ενάντια στην εγκληματικότητα και τον φαλλοκρατισμό. Ετσι, 700.000 γυναίκες τις τρεις πρώτες νύχτες κάθε χρόνου ξεχύνονται στους δρόμους, γλεντώντας χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Οι άνδρες είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν τα παιδιά στο σπίτι.
ΤΣΑΚΙΣΕ την εγκληματικότητα! Οι ανθρωποκτονίες, από 80 ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους το '93, μειώθηκαν το 2003 σε 22! Ζήτησε να ενισχυθεί με... εθελοντικούς φόρους το ταμείο του δήμου και ανταποκρίθηκαν 65 χιλιάδες πολίτες! Ιδρυσε και τους «Ιππότες της Ζέρβας»: μια ομάδα με τους πιο ευγενικούς και εξυπηρετικούς ταξιτζήδες στον κόσμο.
ΟΧΙ, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Antanas Mockus, που πρωτοεκλέχθηκε δήμαρχος το 1993 στην Μπογκοτά, την πρωτεύουσα της Κολομβίας. Και απέδειξε πως η γνώση δίνει δύναμη, αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας, χωρίς επιβολή και επίδειξη ισχύος. Μόνον έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές. Σήμερα, ο Antanas Mockus είναι πρόεδρος της Corpovisionari, μιας οργάνωσης που συμβουλεύει τις δημοτικές Αρχές.