# #

27 Νοε 2013

Βρέχει, τώρα βρέχει πολύ, θα ήταν παράλογο να ζητούσα να είχε πάντα ήλιο...

Ζω το σήμερα...



Και τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω .
Τώρα συνδέομαι με τον εαυτό μου, με το μυαλό μου, με την ψυχή μου. 
Τώρα που έχω τόσο χρόνο, χρόνο για εμένα, για τις σκέψεις μου, για τον κόσμο. Τώρα κοιτώ τα πάντα γύρω μου με ματιά όχι γρήγορη για να προλάβω, αλλά με ματιά πιο φιλοσοφική. 

Τώρα αντιλήφθηκα το μεγαλείο της ζωής. 
Τώρα βιώνω 100% την χαρά ,το ίδιο και τη λύπη.

Όχι, δεν τα έχω χάσει. 

Απλά τώρα με την ανεργία μου φτάνω σε άλλα επίπεδα, νομίζω ότι γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Σας μιλώ χωρίς να έχω λύσει τα προβλήματα που έχει αυτή η κατάσταση. Επιπλέον είμαι σε διάσταση, με 3 παιδιά (1 φοιτήτρια, 1 σε λύκειο και 1 σε γυμνάσιο), χωρίς δικό μου σπίτι, χωρίς οικονομίες στην τράπεζα...


Με λίγα λόγια, δεν έχω κάποιον άσσο στο μανίκι μου ή κάποιο λυχνάρι που θα μου δώσει λύσεις !

Δεν γνωρίζω το αύριο, αυτό όμως δεν θα με κάνει να χάσω και το τώρα.

Ζω το σήμερα με όλες μου τις αισθήσεις, το ανασαίνω, το μυρίζω, το αγγίζω, το νιώθω, το βλέπω, το χαίρομαι. Είναι ουτοπία να προσπαθείς να εξασφαλίσεις ένα αύριο, ή καλύτερα ένα σίγουρο αύριο, προσπερνώντας το τώρα. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην ίδια τη ζωή,στο θαύμα που συντελείται εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Είμαι άνεργη, ναι, έχω πια συμβιβαστεί μ' αυτό, όχι αναίμακτα σίγουρα. Κατάφερα όμως και γιάτρεψα μόνη μου τον εαυτό μου,πήρα δύναμη από την ίδια τη ζωή: από τη φύση, από τα παιδιά μου, από τις εικόνες, τα συναισθήματα, από ένα μικρό σαλιγκάρι που είδα ότι έκανε μισή ώρα να διανύσει ένα... μήλο στο καλάθι των φρούτων μου.

Βρέχει, τώρα βρέχει πολύ, θα ήταν παράλογο να ζητούσα να είχε πάντα ήλιο. Είναι παράλογο να ζητάμε η ζωή μας να κινείται πάνω σε μια ευθεία γραμμή. Είναι ουτοπικό να θέλουμε να διώξουμε τις ανηφόρες και τις κατηφόρες από μια πόλη. Ας δούμε τα πράγματα με λίγη σοφία .

Ανοίγω το παράθυρο, όχι μηχανικά, με επίγνωση. Ρουφάω όλη την εικόνα, τη βρεγμένη γη, τον χωματένιο αέρα. Είμαι εδώ, χαμογελώ και ευχαριστώ τη στιγμή, κι ας μη γνωρίζω τίποτα για το αύριο.

Ίσως λέγεται αδυναμία, μα ίσως ... παντοδυναμία!

Με σοφία ... , 41 χρ. , Μεσσηνία

2 σχόλια:

Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.