Έτσι γίνονται τα ρεπορτάζ...Έχουμε θέμα την απεργία των εκπαιδευτικών; απευθυνόμαστε σε μαθητές, σε νοικοκυρές, σε παππούδες, σε ταξιτζήδες, σε ψιλικατζήδες, σε πουτάνες κλπ αλλά όχι σε εκπαιδευτικούς.

Αν ήταν στο χέρι μου, θα διέγραφα την συχνότητα του Σκάι από το τηλεκοντρόλ τής τηλεόρασης. Για το ότι δεν το έχω κάνει (ακόμη), ας χρωστάνε χάρη στην σύζυγο. "Εσύ να μη το βλέπεις, εμένα μ' αρέσουν τα ντοκυμανταίρ που βάζει".

Μα, φυσικά και δεν το βλέπω, αγάπη μου. 
Αλλά πάνω στο ζάππινγκ με το συν-πλην, όλο και κάποια Κοσιώνη θα δω, όλο και κάποιος Μπάμπης θα με δαιμονίσει, όλο και κάποιος Πορδοσάλτες θα με φορτώσει, όλο και κάποιος Τσιόδρας θα με ζοχαδιάσει, όλο και κάποιος Alexis θα μου ανεβάσει τα γράδα...

Κάπως έτσι την έπαθα και χτες βράδυ. 
Όπως χαζολόγαγα, περιμένοντας να δω το ματσάκι τής Εθνικής, το έρριξα στην καναλότσαρκα και τσουπ, νά 'τος ο Σκάι, π' ανάθεμά τον. 
Στην οθόνη νεάνις της ποζάρει μπροστά από την βιβλιοθήκη της και εμφανώς παπαγαλίζει το μάθημά της. "Είναι λογικό οι καθηγητές να θέλουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να κάνουν το επάγγελμά τους καλύτερο, όμως αυτό να μη γίνεται εις βάρος των μαθητών γιατί πολλά παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο, σε κάποιο φροντιστήριο". 

Και καλά, το κοριτσάκι δεν νογάει γιατί γίνεται η απεργία, απλώς λέει αυτά που "πρέπει" να πει. Όμως, δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ κάτι απλό:
πού στο διάολο το ξετρύπωσε η ρεπόρτερ τού Σκάι αυτό το κοριτσάκι; Έτσι, στην τύχη; Βγήκε, να πούμε, στον δρόμο, βάρεσε ένα κουδούνι στο κούτουπο και μπήκε στο ξένο σπίτι με το μαρκούτσι της;

Η ρεπόρτερ μπήκε και σε άλλο σπίτι. 
Εδώ έπεσε πάνω σε αγόρι, καθισμένο στο γραφείο του, με την οθόνη τού υπολογιστή στην αρχική σελίδα των γουίντοους. Μέχρι ν' αρχίσει ο νεαρός το λογύδριό του, η οθόνη είχε σβήσει. "Δυο ώρες σχολείο είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Οι καθηγητές, οι οποίοι γνωρίζουνε πώς είναι οι πανελλήνιες, έχουνε περάσει πολλοί μαθητές, άρα πιστεύω ότι οι απεργίες θα επηρεάσουν κατά πολύ ίσως κι εμάς της Γ' Λυκείου γιατί ίσως μείνουμε πίσω στην ύλη, ίσως τελικά να μην είμαστε ιδιαίτερα καλά προετοιμασμένοι". 
Ράβδος εν γωνία, έξω βρέχει. Και που δουλεύανε οι καθηγητές, αγόρι μου, τί έγινε; Εσύ δυο λέξεις στην σειρά να βάλεις και μια σύνταξη της προκοπής να κάνεις δεν το κατάφερες, οπότε τί κακό να πάθεις με την απεργία; Χέσ' την!

Το ρεπορτάζ συνεχίστηκε και σε τρίτο σπίτι. 
Αυτή την φορά, η ομιλούσα νεάνις δεν έχει βιβλιοθήκη για φόντο αλλά ένα πόστερ τού Αϊνστάιν. "Δεν μπορούνε να κάνουνε όπως και τώρα με τις πανελλήνιες που ήταν τα παιδιά σε αγωνία -θα μπορέσουμε να δώσουμε πανελλήνιες;- κόπους εννέα μηνών να καταστραφούν όλα από μια απεργία των καθηγητών. Θα πρέπει να σκέφτονται και τους άλλους, όχι μόνο τον εαυτό τους". 

Παραβλέπω το ανύπαρκτο συντακτικό. 
Παραβλέπω και την ευθεία σύνδεση αυτής της απεργίας μ' εκείνη του Μαΐου, η οποία ούτε καν προκηρύχθηκε. Θα ήθελα όμως να ρωτήσω το κοριτσάκι αν αυτό το "πρέπει να σκέφτονται και τους άλλους, όχι μόνο τον εαυτό τους"ισχύει μόνο για τους καθηγητές και αν αυτή σκέφτεται κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό της.

Ο καημός τής ευτραφούς ρεπόρτερ ξεχείλιζε, καθώς συνέδεε τα κομμάτια του ρεπορτάζ παρλάροντας. 
"Ανάστατοι είναι οι γονείς...", "αγωνία στους μαθητές...", "η αδυναμία πολλών γονέων να πληρώσουν φροντιστήρια για να καλύψουν τα κενά...". 

Τελικά, άφησε τα σπίτια και πήρε τους δρόμους. 
Πρώτο θύμα της, μια περαστική. "Τα παιδιά πρέπει να σπουδάσουν και πρέπει να μάθουν κάτι. Είναι άδικο να γίνονται τέτοιες απεργίες όλη την ώρα". 
Ωραία τα είπε η μαντάμ αλλά μου άφησε αναπάντητες απορίες. Όταν λέμε "όλη την ώρα", τί ακριβώς εννοούμε; Κάθε πότε είναι δίκαιο να γίνονται τέτοιες απεργίες; Αν τέτοιες απεργίες είναι άδικο να γίνονται, ποιές απεργίες είναι δίκαιο να γίνονται; Κι αυτό το "κάτι" που πρέπει να μάθουν τα παιδιά, σε τί ακριβώς συνίσταται; Περιλαμβάνει και τον διαφορικό λογισμό, ας πούμε; Ή αρκεί το πυθαγόρειο θεώρημα;

Σειρά πήρε παππούς τις, σοβαρός και κοτσονάτος. 
"Τα παιδιά πρέπει να μάθουν γράμματα και πρέπει οι κύριοι καθηγητές να ρίξουν στο κρασί τους νερό". Προφανώς, ο παππούς δεν έχει μάθει ότι πάει καιρός που οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν λεφτά ούτε για κρασί. Μάλιστα, σε λιγάκι, μετά την ιδιωτικοποίηση των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης, δεν θα έχουν ούτε για νερό αλλά τότε δεν θα είναι μόνο οι εκπαιδευτικοί που θα κορακιάσουν.

Κάπου εδώ το ρεπορτάζ ολοκλήρωσε τον σκοπό του, ο οποίος ήταν να καταγραφεί μια λαϊκή απαρέσκεια για την απεργία που προγραμματίζουν οι εκπαιδευτικοί. Έτσι, στην οθόνη έσκασε μούρη εκείνη η βλακίστατη η Βούλτεψη, προκειμένου να εντυπωθεί στον τηλεθεατή η ιδέα ότι η Βούλτεψη συμφωνεί με τον λαό. Δυστυχώς, δεν μπορώ να σας πω περισσότερα. Μη έχοντας πολλές επιλογές, αποφάσισα να αλλάξω κανάλι (η άλλη επιλογή ήταν να πετάξω το τασάκι στην οθόνη).


Έτσι γίνονται τα ρεπορτάζ. 
Έχουμε θέμα την απεργία των εκπαιδευτικών; απευθυνόμαστε σε μαθητές, σε νοικοκυρές, σε παππούδες, σε ταξιτζήδες, σε ψιλικατζήδες, σε πουτάνες κλπ αλλά όχι σε εκπαιδευτικούς. 

Απεργούν οι εφοριακοί; 
βγάζουμε γιαγιάδες, χασάπηδες, ποδοσφαιριστές, ζητιάνους, καμπαρετζούδες κλπ αλλά όχι εφοριακούς. 

Ξεσηκώνονται οι σκουπιδιαραίοι; 
ζητάμε την γνώμη των περιπτεράδων, των λιμενεργατών, των παπάδων κλπ αλλά -προς θεού!- δεν δίνουμε μικρόφωνο σε σκουπιδιάρη ούτε με σφαίρες.

Κλείνω με δυο λέξεις προς τους μαθητές οι οποίοι -βαλτοί ή όχι- μίλησαν στο ρεπορτάζ που προανέφερα. 
Παιδιά, οι καθηγητές σας γνωρίζουν καλύτερα από σας τα προβλήματα της παιδείας, πιστέψτε με. Και, δεύτερον, εάν επί ζητημάτων παιδείας διαφωνούν η κυβέρνηση και το κράτος με την εκπαιδευτική κοινότητα, να είσαστε σίγουροι ότι δεν μπορεί να έχουν το άδικο οι εκπαιδευτικοί. Δεν είναι λογικό, βρε αδερφέ.

http://teddygr.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7.html