Εθνική Ελλάδος (το Εκλογικό Σώμα), γεια σου!

 

 

ΣΤΑΘΗΣ

 

Εδοξε τη Βουλή και τω Δήμω - να δούμε τώρα, τι γίνεται! Να δούμε τώρα, τι κάνουμε...

Τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. που μας έφεραν έως εδώ, πήραν την εντολή που χρειάζονταν απ’ το ικανό κι αναγκαίο εκείνο μέρος του λαού για να μας πάνε παρακάτω (στονγκρεμό), παραμέσα (στον τάφο), θα δείξει.

Ο δικομματικός μονοκομματισμός (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) που μας έφερε έως εδώ (με μόνη αλλαγή τη διαφοροποίηση πλέον των ποσοστών του υπέρ της Ν.Δ.) πήρε παράταση.

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος που υπέγραψαν τα Μνημόνια, καλούνται τώρα να συνεχίσουν την εκπροσώπηση της χώρας μας απέναντι στην Τρόικα και τις...υπογραφές τους.

Καλούνται δηλαδή οι εντολοδόχοι να λένε και καμιά κουβέντα με τους εντολείς τους για να περάσει η ώρα, πριν να αρχίσουν να εφαρμόζουν τους εφαρμοστικούς νόμους και τα νέα μέτρα.

Τα δύο αυτά κόμματα μαζί συγκεντρώνουν μια πλειοψηφία 162 εδρών (άκρως επισφαλή εν όψει του Αρμαγεδδώνος των μέτρων που θα κληθούν να εφαρμόσουν). Συνεπώς χρειάζονται και τη ΔΗΜΑΡ.

Αν η ΔΗΜΑΡ προσχωρήσει σε ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα, θα γίνει συνένοχος των άλλων δύο, ανεξαρτήτως «προγραμματικών συμφωνιών» και «υπογραφών».

Οχι διότι η αξία των «υπογραφών» Σαμαρά και Βενιζέλου έχει δοκιμασθεί κι έχει αποδειχθεί... συμβόλαιο (υπέρ των δανειστών), αλλά διότι, ενώ το Μνημόνιο είναι ήδη νεκρό από τιςπροηγούμενες εκλογές στις 6 Μαΐου, οι δυνάμεις αυτές θα προσπαθήσουν τώρα να το νεκραναστήσουν.

Καλλωπισμένο πιθανόν, στρογγυλεμένο, ψιμμυθιωμένο με πολλές κουβέντες και (τάχα)διαπραγματεύσεις, αλλά νεκρό.

Ως νεκρό βεβαίως το Μνημόνιο δεν σημαίνει ότι δεν παραμένει θανατηφόρο! Σε αυτό λοιπόν το θανατηφόρο τεραίν θα χορέψουν τον «χορό των καταραμένων» η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ (συν όποια άλλη δύναμη προσέλθει) χορεύοντας στο ταψί τον ελληνικό λαό.

Ηδη ο κ. Σαμαράς στην επινίκεια δήλωσή του δεν είπε λέξη για επαναδιαπραγμάτευση.Κόλπα θα προσπαθήσουν να κάνουν δοκησισοφίες θα λένε, αφού

πάλι με δοκησισοφίες ου μην και καλλιεργώντας τον φόβο, ψηφίσθηκαν απ’ όσους ψηφίσθηκαν.

Τώρα μιλούν για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας - ποιων; της Διαπλοκής; της διαφθοράς; της υποτέλειας; της εξάρτησης;

Τώρα μιλούν για βιώσιμη κυβέρνηση - που θα κάνει τον βίο αβίωτο στους Ελληνες. Περισσότερο αβίωτον απ’ όσον έως τώρα οι ίδιες δυνάμεις έχουν καταφέρει.

Για την ώρα, το Mega και η μαύρη προπαγάνδα του, οι «νταβατζήδες» και οι εθνικοί εργολάβοι παραμένουν εδραίοι στη θέση τους - το εκκρεμές της Δημοκρατίας δεν μετακινήθηκε εναντίον τους παρά μόνον κατά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει τα καθήκοντα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καθώς η εντολήτου λαού όρισε και το Σύνταγμα προβλέπει. Μετά από μια θυελλώδη διαδρομή από το 4,6% στο16,7% κι από κει στο 29,6% ένα μικρό κόμμα βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα μεγάλο βάρος.

Αλλά και με μια μεγάλη πρόκληση.

Να εκφράσει το 30% των Ελλήνων (ίσως κι ένα εν δυνάμει ακόμα μεγαλύτερο ποσοστόπου τον περιμένει εν καιρώ - μάλλον βραχύ), χωρίς να ενσωματωθεί στο αστικό σύστημα εξουσίας.

Οντως ο ΣΥΡΙΖΑ στο αμέσως εγγύς διάστημα πρέπει να «επανιδρυθεί» μπροστά στα νέα του καθήκοντα, ως ενός αριστερού, λαϊκού, ριζοσπαστικού κόμματος που προέρχεται μεν από την ιστορική Αριστερά της χώρας μας, αλλά που πρέπει επιπλέον να εκφράσει τις σημερινές αναζητήσεις του λαού μας.

Για πρώτη φορά ένα κόμμα εκτός του αστικού συστήματος εξουσίας στη χώρα, στρίμωξεαυτό το σύστημα σε ένα ποσοστό μόλις ικανό για να κυβερνήσει. Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα, η ιστορικότητα του οποίου θα κριθεί από τη συνέχεια της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Από το αν δηλαδή θα μπορέσει να δυναμώσει τον λαό και να δυναμωθεί ο ίδιος από τον λαό, τόσον ώστε να εγκαθιδρύσει επιτέλους φιλολαϊκή κυβέρνηση στην Ελλάδα κι όχι όπως έως τώρα γίνεται, κυβέρνηση αντιλαϊκή και υποτελή στους ξένους.

Το επόμενο διάστημα η ταξική πάλη στη χώρα θα οξυνθεί - τα αποτελέσματά της θα επηρεάσουν εκτός από την Ελλάδα, την Ευρώπη, ίσως και τον πλανήτη - ιδίως αν οι εκβάσεις τηςθέσουν -και θα θέσουν- εκ νέου την ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης του λαού.

Η επόμενη μέρα έχει αρχίσει.

Το καλό είναι ότι τα περιθώρια για δημαγωγίες και προπαγάνδες από πλευράς τουδικομματικού μονοκομματισμού έχουν στενέψει. Ακόμα κι αυτοί οι πολίτες που τους ψήφισαν, οι πιο πολλοί, τους παρατηρούν με προσοχή! Και καχυποψία!

Το ποσοστό που τα δύο αυτά κόμματα συγκέντρωσαν βασιζόμενα στον φόβο, τηνιδιοτέλεια και τον φανατισμό, δεν είναι αρκετό για να κυβερνήσουν - αν χάσουν το υπόλοιπο του ποσοστού τους. Εκείνους δηλαδή που αυτήν τη φορά τούς υπερψήφισαν με κρύα καρδιά διότι η άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες κι άλλοι δεν τους έπεισαν.

Οσο για το ποσοστό της Χρυσής Αυγής. Επιμένω, ότι το μόρφωμα αυτό δεν πρόλαβε να εκτεθεί αρκετά στο φως για να καεί. Ομως, είναι πλέον βέβαιον ότι ένα μέρος του 6,9% που τους ψήφισε, ξέρει πλέον τι ψήφισε.

Ως φαίνεται, υπάρχει ένα ποσοστό στην ελληνική κοινωνία, που, κάτω από ένα Λεπενικού τύπου κόμμα (σε κάτι τέτοιο θα εξελιχθεί η Χρυσή Αυγή αν δεν εξαφανισθεί) στεγάζει τον σεξισμό, τον ρατσισμό και τον ατταβισμό που υφέρπουν μέσα του. Ή, που απ’ αυτά υποφέρει.

Οι εθνικιστές που ντρέπονται να πουν ότι είναι φασίστες, ενώ ταυτοχρόνως κραυγάζουν«Αίμα και Τιμή» κατά το «Blut und Ehre» των Ναζί, εμφανίζονται ως αντισυστημικοί ενώ οιαρχηγοί τους δεν είναι παρά τσιράκια του συστήματος, μάλιστα τυλιγμένα σε μια κόλλα χαρτίποινικού, παρακρατικού και πρακτόρικου περιεχομένου.

Τέλος, ουδείς εχέφρων αριστερός θέλει αποδυναμωμένο το ΚΚΕ κι ελπίζω ο λαός να «διορθώσει» εκ νέου «την ψήφο του» και να υπερψηφίσει στις επόμενες εκλογές το κόμμα τηςεργατικής τάξης - η επιρροή του οποίου είναι πολύ μεγαλύτερη από το τρέχον ποσοστό, απότοκομιας γραμμής που δεν επιδοκιμάσθηκε.

Ομως, όχι μόνον για τους αριστερούς, αλλά για όλους τους Ελληνες πολίτες έχουν ενδιαφέρον οι εξελίξεις στην Αριστερά, διότι αυτές αφορούν πλέον στην πορεία που θα πάρει η χώρα.

Το ξαναλέω και μ’ αυτό τελειώνω -μακρυγόρησα- τα περιθώρια για δημαγωγίες,προπαγάνδες, άλλα να λες κι άλλα να κάνεις, έχουν στενέψει...

Εκτός από την κρίση (της οικονομίας) υπάρχει και η κρίση (του λαού) - τα πάνθ’ ορώσα...

...ως άλλος Δίκης Οφθαλμός.

enikos.gr