ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΟΥΝ ???

Δείτε και θαυμάστε.. 

Οι Ιταλοί όπως και οι Ισπανοί  τιμούν τη γλώσσα μας, αυτήν που Ράλλης και Ανδρ.Παπανδρέου κατήργησαν.

 Το κείμενο των αρχαίων ελληνικών  που έβαλαν στα Ιταλικά Λύκεια.. 

Aριστοτέλης!

Subject: Πανιταλικες εξετασεις

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ  ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΣΤΙΣ ΠΑΝ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.

ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΜΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ;

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ, ΑΠΛΩΣ ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ 5, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ 5 ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ.

Pag. 1/1 Sessione ordinaria 2012

Seconda prova scritta

Ministero dell’Istruzione, dell’ Università e della Ricerca

M492 - ESAME DI STATO DI LICEO CLASSICO

CORSO DI ORDINAMENTO

Versione dal GRECO

Non il caso ma la finalità regna nelle opere della natura

Δεῖ μὴ δυσχεραίνειν παιδικῶς τὴν περὶ τῶν ἀτιμοτέρων ζῴων ἐπίσκεψιν· ἐν πᾶσι γὰρ τοῖς φυσικοῖς ἔνεστί τι θαυμαστόν· καὶ καθάπερ Ἡράκλειτος λέγεται πρὸς τοὺς ξένους   εἰπεῖν τοὺς βουλομένους ἐντυχεῖν αὐτῷ, οἳ ἐπειδὴ προσιόντες εἶδον αὐτὸν θερόμενον πρὸς τῷ ἰπνῷ ἔστησαν (ἐκέλευε γὰρ αὐτοὺς εἰσιέναι θαρροῦντας· εἶναι γὰρ καὶ ἐνταῦθα θεούς), οὕτω καὶ πρὸς τὴν ζήτησιν περὶ ἑκάστου τῶν ζῴων προσιέναι δεῖ μὴ δυσωπούμενον, ὡς ἐν ἅπασιν ὄντος τινὸς φυσικοῦ καὶ καλοῦ. Τὸ γὰρ μὴ τυχόντως ἀλλ’ ἕνεκά τινος ἐν τοῖς τῆς φύσεως ἔργοις ἐστὶ καὶ μάλιστα· οὗ δ’ ἕνεκα συνέστηκεν ἢ γέγονε τέλους, τὴν τοῦ καλοῦ χώραν εἴληφεν. Εἰ δέ τις τὴν περὶ τῶν ἄλλων ζῴων θεωρίαν ἄτιμον εἶναι νενόμικε, τὸν αὐτὸν τρόπον οἴεσθαι χρὴ καὶ περὶ αὑτοῦ· οὐκ ἔστι γὰρ ἄνευ πολλῆς δυσχερείας ἰδεῖν ἐξ ὧν συνέστηκε τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, οἷον αἷμα, σάρκες, ὀστᾶ, φλέβες καὶ τὰ τοιαῦτα μόρια. Ὁμοίως τε δεῖ νομίζειν τὸν περὶ

οὑτινοσοῦν τῶν μορίων ἢ τῶν σκευῶν διαλεγόμενον μὴ περὶ τῆς ὕλης ποιεῖσθαι τὴν μνήμην, μηδὲ ταύτης χάριν, ἀλλὰ τῆς ὅλης μορφῆς, οἷον καὶ περὶ οἰκίας, ἀλλὰ μὴ πλίνθων καὶ πηλοῦ καὶ ξύλων· καὶ τὸν περὶ φύσεως περὶ τῆς συνθέσεως καὶ τῆς ὅλης οὐσίας, ἀλλὰ μὴ περὶ τούτων ἃ μὴ συμβαίνει χωριζόμενά ποτε τῆς οὐσίας αὐτῶν.

Aristotele