Η ΑΠΑΤΗ της «διαπραγμάτευσης»

Ο όρος «διαπραγμάτευση» είναι ένας όρος πολλαπλής πολιτικής ΑΠΑΤΗΣ 

Η εθνική σου υπόσταση, το όνομά σου και η Ιστορία σου είναι ζητήματα ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ. Από την στιγμή που αποδέχεσαι τη διαπραγμάτευσή τους ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣ την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ τους…
 
Είναι οι ίδιες, λοιπόν, οι ελληνικές κυβερνήσεις που νομιμοποίησαν τις ΝΑΤΟϊκές απαιτήσεις για το Σκοπιανό. 


Ο μύθος της «διαπραγμάτευσης»...


αποτέλεσε τον δούρειο ίππο για την προώθηση και δικαιολόγηση των στρατηγικών της Νέας Τάξης: Της κατασκευής προτεκτοράτων. 

Φυσικά επί της ουσίας και καμία διαπραγμάτευση δεν μπορούσε να υπάρξει, για τον απλούστατο λόγο ότι τα προτεκτοράτα δεν διαπραγματεύονται, αλλά ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ στις εντολές των μεγάλων αφεντικών. 
Η ΑΠΑΤΗ, συνεπώς, της «διαπραγμάτευσης» συνίσταται σε τούτο: Στη νομιμοποίηση των στρατηγικών απαιτήσεων του 4ου Ράιχ (προτεκτοράτα) και στις δήθεν διαπραγματεύσεις για την υλοποίηση αυτών των στρατηγικών απαιτήσεων, καθώς και στις «διαπραγματεύσεις» με ποια φόρμα αυτές θα πλασαριστούν… 

Εδώ βρισκόμαστε τώρα: Στο πώς θα εμφανίσουν το προϊόν των «διαπραγματεύσεων». «Προϊόν» το οποίο έχει αποφασιστεί από το ΝΑΤΟ και τους νέους αποικιοκράτες και τα προτεκτοράτα, απλώς, υπακούουν δουλικά, δήθεν διαπραγματευόμενα… 

πηγη