Γιατί δεν μεγαλώνει η μύτη του πρωθυπουργού;

Πρώτα τα άσχημα νέα για τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα. Η κατηγορία που δέχεται συχνά είναι ότι ψεύδεται. Ή, έστω, δεν λέει την αλήθεια. Δεν εκτοξεύεται μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά και από πρώην Συριζαίους. Από όσους, δηλαδή, έφαγαν ψωμί κι αλάτι μαζί του, τον ξέρουν καλά ως συνοδοιπόροι του προς την εξουσία και τώρα λένε ότι τον μάγεψε και τους "πούλησε".

Μετά τα "καλά" νέα. Τελευταία κάποιοι, σχετικώς μυημένοι στο "φαινόμενο Τσίπρα", διατυπώνουν μια νέα θεωρία:

δεν ψεύδεται!

Δεν εννοούν ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια. Εννοούν ότι ο ίδιος δεν θεωρεί ότι ψεύδεται. Το θέμα αποκτά... πιραντελικά στοιχεία: έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. 

Μέσα του δεν έχει την αίσθηση ότι αυτά που λέει είναι ψευδή. Γι' αυτό και δεν μεγαλώνει η μύτη του – σαν του Πινόκιο. Όσο για το άγχος που καταπονούσε επίσης τον ήρωα του Κάρλο Κολόντι, αν πιστέψουμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε μια τουλάχιστον περίπτωση το καταπολέμησε ζητώντας τις συμβουλές ψυχιάτρου, κομματικού παράγοντα.

Καμιά απάντηση

Παρένθεση. Τι του έσουρε πάλι αυτή η γυναίκα από τον Σκάι! – όχι άσχετα με την κατηγορία περί ψεύδους. Μίλησε με ονόματα, περιστατικά και ημερομηνίες – ευθέως, μπροστά στην κάμερα. 

Δεν θα έπρεπε να απαντήσει κάποιος από το Μέγαρο Μαξίμου, αν όχι ο ίδιος ο πρωθυπουργός; Ποια από αυτά είναι αλήθεια και ποια όχι; Μπορεί να έχουν όποια γνώμη θέλουν για την κυρία – κι εδώ που τα λέμε ποιος έχει την καλύτερη; Αλλά δεν είδε φως και μπήκε. Ήταν φίλη και στενή συνεργάτιδα του Τσίπρα και αυτός την τοποθέτησε στην πιο ψηλή καρέκλα της Βουλής – από τη οποία δεν την έβγαλε ποτέ, ειρήσθω εν παρόδω. Όπως και να το κάνουμε η μαρτυρία της έχει ιστορική αξία. Είναι αυτόπτης μάρτυρας. Κλείνει η παρένθεση.

Ο μαγικός καθρέφτης

Επιστρέφουμε στον πρωθυπουργό. Κατά τη νέα θεωρία υπάρχει ένας παραμορφωτικός καθρέφτης ανάμεσα στον ίδιο και στην πραγματικότητα . Αυτός ο καθρέφτης τού δίνει αυτοπεποίθηση. Ως το σημείο, π.χ., να θεωρεί ότι μπορεί να διαπραγματευτεί προσωπικά ο ίδιος περίπλοκα και ευαίσθητα θέματα στην αγγλική γλώσσα – όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνει. Ουδείς του ζητάει να μιλάει ως απόφοιτος της Οξφόρδης. Αλλά αυτός το κάνει σαν να είναι.

Νέα παρένθεση. Άλλωστε τα άψογα αγγλικά δεν φέρνουν απαραιτήτως και καλά αποτελέσματα – το είδαμε το έργο μόλις πρόσφατα. Κάποιος άλλος με άριστα αγγλικά –και χείριστα ελληνικά– μας οδήγησε ξυπόλυτους σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Και τώρα γυρνά από εδώ και από εκεί ως αποσυνάγωγος και κλαίγεται ότι τον έριξαν και περιμένει να... δικαιωθεί. Αλλά αυτός είναι υπόθεση άλλου καθρέφτη. Κλείνει και η νέα παρένθεση.

Για έναν Μινχάουζεν έχετε ακούσει;

Αν δούμε, λοιπόν, τα πράγματα από την πρωθυπουργική οπτική γωνία πιστεύει ακράδαντα σε αυτά που λέει και δεν επιλέγει συνειδητά να παρουσιάζει τα πράγματα διαφορετικά από ό,τι είναι. Να βλέπει επιτυχίες εκεί που υπάρχει πανωλεθρία. Να πιστεύει ότι νίκησε εκεί που υποτάσσεται και υπογράφει με τα δυο χέρια. Να αναγνωρίζει πρωταγωνιστικούς ρόλους στον εαυτό του, εκεί που είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Να θεωρεί ότι απομόνωσε αυτούς που τον έχουν απομονώσει από καιρό.

Λένε ότι πράγματι πίστευε ότι ο Βαρουφάκης ήταν μεγάλος οικονομολόγος, αλλά και ότι επίσης πράγματι σήμερα πιστεύει ότι λέει ανοησίες – ο Βαρουφάκης. Πίστευε ότι η συμφωνία που υπέγραψε τον Φεβρουάριο του 2015 με την τρόικα δεν τον δέσμευε γιατί η Μέρκελ δεν θα τολμούσε να τα βάλει μαζί του. Άλλωστε αυτός θα άλλαζε την Ευρώπη – κι αυτό το πιστεύει.

Ακόμη και τώρα είναι σίγουρος ότι υπήρξε συνεπής προς το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος. Ότι τις τράπεζες τις έκλεισε ο Ντράγκι, όχι ότι έκλεισαν επειδή λόγω του Δημοψηφίσματος οι άνθρωποι θα πήγαιναν να πάρουν τα λεφτά τους και δεν τα είχαν . Ότι η ανακεφαλαιοποίησή τους ήταν θρίαμβος. Ότι το Πάσχα θα αναστηθεί η ελληνική οικονομία. Ότι οι κρυφές συναντήσεις του με όσους υποσχόταν να εξοντώσει είναι φυσιολογικές. Ότι η τοποθέτηση διευθυντών στις εφημερίδες και σχολιαστών στα κανάλια υπάγεται στην αρμοδιότητά του.

Με άλλα λόγια, νομίζει ότι τα πράγματα είναι όπως τα παρουσιάζει και τα παρουσιάζει όπως τα αντιλαμβάνεται . Δεν προσπαθεί να παραπλανήσει, είναι σίγουρος ότι είναι έτσι όπως τα λέει. Δεν του περνάει από το μυαλό ότι καμιά φορά τα λέει σαν τον βαρόνο Κάρολο Φρειδερίκο Ιερώνυμο φον Μινχάουζεν – ειδικά όταν μιλάει στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο νικητής της Σμύρνης

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις πεποιθήσεις του για τον τρόπο που χειρίζεται τα εξωτερικά θέματα. Είναι ακλόνητη η πεποίθησή του ότι πάντα δίνει μια σκληρή μάχη και πάντα την κερδίζει. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής ενώ αποφασίσθηκαν άλλα από αυτά που ο ίδιος παρουσίασε ως απολογισμό, σε όσα είπε δεν υπήρχε ψήγμα υποκρισίας. Πίστευε, δηλαδή, ότι ελήφθη απόφαση να μείνουν ανοιχτά τα σύνορα –που έκλεισαν την επομένη– ότι πέτυχε τους περισσότερους στόχους του –ας συνεχίζεται η συζήτηση– και ότι οι τουρκικές προτάσεις είναι "δελεαστικές] για την Ελλάδα – και ας είναι "πάρ' τα όλα". Τα είπε έτσι γιατί είναι βέβαιος ότι έτσι έγιναν .

Με τον ίδιο τρόπο επέστρεψε ικανοποιημένος από τη συνάντησή του με τον Αχμέτ Νταβούτογλου στη Σμύρνη. Π.χ., ο Τούρκος πρωθυπουργός του είπε στα ίσα ενώπιόν του ότι αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά δεν χάλασε και ο κόσμος, γιατί κατά τη γνώμη του –του Νταβούτογλου– αμφισβητεί και η Ελλάδα δικαιώματα της Τουρκίας – πότε άραγε έγινε αυτό; Και στο καπάκι τού έριξε και ότι ττο "casus belli" είναι... "δικαίωμα" της Τουρκίας, όσο η Ελλάδα δεν παραιτείται από το... δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια – όπως απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο.

Διδάκτωρ με δίπλωμα

Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα είπαν οι δικοί του –με τη γνωστή μέθοδο των ανεύθυνων "σημειωμάτων" που διανέμουν–, θεωρεί ότι με τη στάση του κατατρόπωσε τον Τούρκο, γιατί μίλησε για το casus belli επί τουρκικού εδάφους και γιατί του έκανε "ανοιχτή κριτική" –νέος όρος υπεράσπισης των ελληνικών δικαιωμάτων– για τις παραβιάσεις.

Αλλά όπως είδαν όλοι, απλώς του έλεγε χαμογελώντας για να τον... "πείσει", ότι αυτά είναι... ιστορίες του 1960. Φυσικά πρόκειται σημερινές ιστορίες. Πολεμοχαρείς αποφάσεις απειλής κατά της Ελλάδας και αμφισβήτησης της διεθνούς έννομης τάξης, που έλαβε η τουρκική Βουλή το 1995 και δεν απέσυρε ποτέ. Αυτά μόνο απάντηση στον "φίλο Αχμέτ" δεν ήταν. Αλλά η πρωθυπουργική ικανοποίηση είναι ειλικρινής και ανεπιτήδευτη. Τον τάπωσε. "Είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που μιλάει ανοιχτά για τα ζητήματα αυτά μέσα στην Τουρκία",λέει το σημείωμα.

Με τα λουκέτα να κρέμονται έξω από τα γραφεία της μεγαλύτερης τουρκικής εφημερίδας που τυχαίνει να είναι αντιπολιτευόμενη, ο Έλληνας πρωθυπουργός μοίραζε κόκκινα τριαντάφυλλα για την "ημέρα της Γυναίκας", παρέα με αυτόν που έβαλε το λουκέτο. Αλλά προφανώς πίστευε ότι αυτό είναι απολύτως συμβατό με έναν αριστερό. Όσο και η απονομή διδακτορικού τίτλου στον ίδιο για την πολιτική οικονομία.

Από τον Γιώργο Λακόπουλο

πηγη