Σε λεν Βαγγέλη…

Σε λεν Βαγγέλη…
Όταν γεννήθηκες η μάνα σου σε έταξε στη Παναγιά τη Πηδηχτή…
Είχες βλέπεις μεγάλο κεφάλι και ένα στόμα που ότι έριχνες μέσα δεν έπιανε πάτο… 
Έκλαιγες συνέχεια … 
Ο πατέρας σου φώναζε θυμάμαι… «πέτα το μαλακισμένο απ’ το παράθυρο γαμώ τον Αντιχριστό του….»…
Η μάνα σου (προς τιμήν της) δεν σε πέταξε ποτέ…! 
Έτσι έφτασες μέχρι τα ...
6 σου… 
Μια μέρα σε βούτηξαν εν αγνοία σου και σε χώσανε σε ένα τετράγωνο κτίριο… δημοτικό το λέγανε… έκατσες εκεί 6 χρόνια… μαυρίλα!.

...
Ήσουν λίγο παχουλός θυμάμαι και πάντα έκανες τη μπάλα…
Το τι κλωτσιά έχεις φάει δε λέγεται !!!
Έκανες όμως κι υπομονή… έξαλλου ήταν το μοναδικό παιχνίδι που σε παίζανε… να κάνεις τη μπάλα…
Έτσι πέρασε ο καιρός και στα 12 σου σε ξαναβουτήξανε και σε χώσανε σε ένα άλλο κτίριο….
Παραλληλόγραμμο….
Αυτό το λέγανε γυμνάσιο …. 6 χρόνια και κει ….πίκρα!...
Εκεί τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα… υπήρχε εκεί ένα τσογλάνι, ο Αντρέας, που συνέχεια σου έπιανε το στήθος!... ήσουν και λίγο παχουλός …
Τον απέφευγες άλλα αυτός τίποτα!
Μια μέρα ο Ανδρέας γνώρισε τη Μαργαρίτα και σταμάτησε να σου πιάνει το στήθος…
Σε πείραξε πολύ!!!
Είχες συνηθίσει βλέπεις…
Με τα πολλά τέλειωσες το γυμνάσιο αλλά όχι και το μαρτύριο σου!...

Σε λεν Βαγγέλη…
Στα 18 σε χώσανε σε ένα άλλο κτίριο…
Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο έγραφε απ’ έξω και έφαγες ούτε λίγο ούτε πολύ 4 χρονάκια απ’ τη ζωή σου…
Το τι πέρασες εκεί μέσα καλύτερα να μη μαθευτεί ποτέ!
Ένα μόνο θα σου πω:… σε κάνανε Σοσιαλιστή!...
Αντιστάθηκες, έκλαψες, πόνεσες, μάτωσες ,… (ήσουν βλέπεις στενός… ) τίποτα!
Στο τέλος έγινες σαν τα μούτρα τους!
Ένας σοσιαλιστής της φάπας!...
Δεν ξέρω αν έφταιγε η ιδεολογία σου η το πάχος σου που χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε σαν το χρέος του χώρας.….
Βγήκες από κει κακήν κακώς … 3 τόνοι λάδι έσκασε ο μπαμπάς σου αλλά στο τέλος τα κατάφερες και σου δώσανε χαρτί καθηγητού ….
Ακόμα το κοιτάς και προσπαθείς να καταλάβεις τι είναι το ¨Συνταγματικού Δικαίου¨ που γράφει επάνω… (εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ιδέα!)… Άλλωστε δεν σε ενδιέφερε και πολύ ο τίτλος… είχες άλλα σχέδια… να γίνεις μεγάλος και τρανός και να πηδήξεις όσους τόσα χρόνια σε είχαν στη φάπα!

Σε λεν Βαγγέλη…
Μπήκες στη Στοά!… Πεσμαζόγλου…
Εκεί γνώρισες έξω από ένα δισκάδικο τον mr. Braun …
Καλό παιδί αλλά μαλάκας, για αυτό και τα βρήκατε αμέσως και κάνατε κολλητή παρέα….
Αυτός σου έβαλε την ιδέα ( μόνο την ιδέα;;;…) να ασχοληθείς με την πολιτική!...
Όταν του είπες πως όλοι σε θεωρούν μαλάκα από τα γεννοφάσκια σου και πως με αυτόν τον τίτλο δύσκολα θα εκμαιεύσεις τη ψήφο τους, σε αποστόμωσε λέγοντας σου: «άμα δεν είσαι μαλάκας ξέχασε το! Υπουργός δε γίνεσαι! Αυτός ο λαός τους έξυπνους τους στέλνει στο εξωτερικό και τους μαλάκες τους κάνει μέχρι και πρωθυπουργούς!»
Ε… σε έπεισε!!! Και έτσι είσαι τώρα εδώ!....

Σε λεν Βαγγέλη…
Ζεις στο νότιο μέρος μιας καλοβαλμένης χώρας με ένα χαρακτηριστικό ιδιαίτερο… έχει 10.000.000 ιθαγενείς εκ των οποίων τα 9.900.700 είναι μαλάκες. Οι άλλοι είναι βουλευτές…
Μη με ρωτάς τι κάνεις εδώ… ξέρεις πολύ καλά ότι δεν έχεις άλλη επιλογή…
Ο πατέρας σου όταν του έσπαγες τα νεύρα πάντα σου έλεγε: «κάτι μοσχάρια σαν εσένα τα σφάζαμε και ταΐζαμε τα γουρούνια…»
…είχε πολλά γουρούνια ο μπαμπάς σου εκτός από σένα …
…και απ’ ότι ξέρω αυτή η φράση του σε κυνηγά ακόμα…

Σε λεν Βαγγέλη…
…κι όμως οι φίλοι σου ακόμα σε φωνάζουν μαλάκα…
Όμως αυτό δεν πρέπει να σε πειράζει…
…σκέψου να σε φώναζαν πούστη… 

Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών! Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος