Σε λένε Πόπη...

Τα ψάρια είναι μια μορφή ζωής που δεν καταλαβαίνουν από ιδιοκτησίες, χιούμορ, εξωτερική πολιτική και τελικά ούτε από γλείψιμο σε υποψήφιους καταναλωτές μπας και πουλήσουμε το προϊόν μας.

 Η Ελλάδα που είναι σχεδόν ολόκληρη ένα νησί κατανάλωσε, εδώ και αρκετά χρόνια, πολλά ψάρια.

 Το δυστύχημα είναι πως ως λαός κατανάλωνε πάντα τα λάθος ψάρια πολιτικά και καλλιτεχνικά ενώ σταδιακά αποκτούσε μνήμη χρυσόψαρου.

 Έτσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ακριβώς ό,τι μας αξίζει επιτρέποντας να μας κυβερνάνε κάποιοι και να νταλκαδιάζουμε με λαρυγγισμούς άφωνων που οι παρεούλες τους επέβαλαν εδώ και χρόνια ως προοδευτικούς καλλιτέχνες.

Οι αγώνες κάποιων ενάντια σε κάθε κατακτητή ερμηνεύτηκαν από άκαπνους αργότερα για ίδιον όφελος ως προοδευτισμός, αλλά αυτό είναι αλλουνού Νταλάρα αμανές.

 Η δήλωση του προοδευτικού καλλιτέχνη Νταλάρα για την ...ιδιοκτησία του Αιγαίου έρχεται να βεβαιώσει πέρα ως πέρα την αγαστή συνεργασία εξουσίας και εξωνημένων οι οποίοι για πλουτισμό υπογράφουν οποιαδήποτε προδοτική ενέργεια γλείφοντας κάθε μορφή τυραννίας.

 Είναι από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστό πως μια σκληρή τυραννική (πολιτική) ενέργεια αν διανθιστεί από μια καλλιτεχνική βοήθεια περνάει πιο εύκολα στον λαό, ειδικά αν τον λαοπρόβλητο τον έχουν στην πρώτη γραμμή νταλκαδιάσματος όλες οι εξουσίες χρόνια και χρόνια.

 Την στιγμή που τα ελληνοτουρκικά χρίζουν βοηθείας για πολλούς λόγους ο Νταλάρας ήταν ο κατάλληλος να πέσει στην πρώτη γραμμή όπως τα τούρκικα σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση.

Το να σταθεί κανένας στην ανιστόρητη δήλωσή του για συγκατοίκηση χιλιάδων χρόνων θα κάνει και τα ψάρια να γελάσουν.

 Το να αναλύσει κανείς και την μεγάλη του ρήση πως «Οι άνθρωποι γεννιούνται για να ζήσουν μαζί» πάλι θα έκανε τα ψάρια να ανεβάσουν επιθεώρηση στο Δελφινάριο διότι αν θυμίσει κανένας στον Νταλάρα πως μαζί ζουν άνθρωποι με κοινά χαρακτηριστικά (ήθη , έθιμα, γλώσσα, κλπ) και από αρχαιοτάτων χρόνων ο ένας λαός σπρώχνει τον άλλον κατακτώντας τον για εξουσία και πλουτισμό, θα τον έκραζαν σήμερα ως εθνικιστή. 

 Είδατε με πόση προσοχή δεν αναφέραμε την Πατρίδα επειδή αν πετάξει κανείς ψηλά, όπως δήλωσε στην συνέχεια ο Νταλάρας, δεν φαίνονται τα σύνορα που έχουν οι χάρτες διότι ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. 

 Άρα, Αβραάμ εγέννησεν Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησεν Μίνωα Μάτσα και Υιό, Μίνως Μάτσας και Υιός εγέννησεν Νταλάρα και μάθαμε επιτέλους πως είμαστε όλοι παιδιά του Θεού που δεν έχει χάρτες, τουτέστιν πρέπει να ζούμε δίπλα - δίπλα με όσους θέλουν να μας πάρουν το σπίτι.

Να, λοιπόν, ένας θρησκευόμενος πολίτης του κόσμου που καταργεί απλά τα σύνορα αφού δεν το θέλει ούτε και ο Θεός του.

 Έτσι αυτός ο αγνός άνθρωπος του Θεού μεταβιβάζει (ελέω Θεού πάντα) την εξουσία του Αιγαίου στα ψάρια, χωρίς να μπει στον κόπο να ρωτήσει αυτούς που τον φιλοξενούν και ορέγονται όλα τα ψάρια και το Αιγαίο μαζί.

Αν κανένας μπουνταλάς (;) Τούρκος σκεφτεί το πόσο απλά μπορεί να κάνει τα ψάρια του Αιγαίου ιδιοκτησία του θα τσαντιστεί άραγε ο Νταλάρας; Φυσικά και όχι, γιατί κουτσά στραβά θα κάνει και συναυλίες στην Ανατολή. Αφού μια μικρή Κύπρος με ούτε ένα εκατομμύριο πληθυσμό τον «έσπρωξε» κάποτε, φαντάσου μια Τουρκία με πάνω από εξήντα τι μπορεί να κάνει για τον «καλλιτέχνη».

Είναι που δεν τράβηξε και η επαναστατική ενέργεια τότε με την Σερβία που αναφωνούσε «Αμερικάνοι θα μας κάνετε τα τρία δύο» επί σκηνής.

 Είναι που δεν έχει κι άλλους μεγάλους η Ελλάδα να παραστεί σε κηδείες πρώτη μούρη, φορώντας μαύρα γυαλιά πάντα για να μην φαίνεται το βλέμμα του ψαριού, κάνοντας δηλώσεις. 

 Είναι που αν ζούσε ο Λουκάς θα του τραβούσε το αυτί, γι αυτό και αποποιήθηκε το όνομά του. Είναι που πρέπει να ανοίξουν κι άλλες αγορές.

 Ε, τι να κάνει ό θεοσεβούμενος, κάνει δηλώσεις βοηθώντας και στην πολιτική που λαμβάνει μέρος η σύζυγος. Δεν έχει σημασία ότι την είπε, στις ίδιες δηλώσεις, βρώμικη. Όχι την σύζυγο καλέ, την πολιτική. 

Εν ολίγοις δεν μπορείς να περιμένεις τίποτε πια όταν σε κυβερνάνε και σε καλλιτεχνίζουν Γιωργάκηδες.

πηγη