Για να κατανοήσουμε το σκεπτικό των παγκοσμιοποιητών πίσω από μια τέτοια τολμηρή κίνηση, θα ήταν χρήσιμο να κατανοήσουμε το τελικό "end game" τους και τι εμπόδια τους χωρίζουν από την επίτευξή του.
Το "Εnd Game"
Το "end game" είναι, φυσικά, ένα παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης. Πρόκειται για ένα σύστημα που θα ελέγχεται από Αγγλοαμερικανούς τραπεζίτες και ένα δίκτυο παγκόσμιων οργανισμών που θα εξασφαλίζει την σύγκλιση των ενοποιημένων εθνών του κόσμου σε ένα ενιαίο σύστημα που θα είναι στο εξής σε θέση να εκμεταλλεύονται επ' αόριστον. Όντας μεγαλομανείς ολιγάρχες, η μόνη εμμονή τους είναι η εδραίωση και διατήρηση της εξουσίας τους. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω ενός συστήματος ελέγχου του πληθυσμού, του βιομηχανικού ελέγχου και νομισματικού ελέγχου, οι οποίοι θα αποτελούν από κοινού το θεμέλιο των μαλθουσιανικών πολιτικών τους.
Οι πολιτικές αυτές αναπτύσσονται πλήρως στην "ΑΤΖΕΝΤΑ 21" του ΟΗΕ, καθώς και σε γραπτά φερέφωνων αυτής της πολιτικής, όπως π.χ. του επιστημονικού συμβούλου του Λευκού Οίκου, Τζων Χόλντρεν, στο βιβλίο του που έχει τίτλο "Ecoscience".
Παρά τις μαλθουσιανικές πολιτικές τους, σίγουρα δεν πιστεύουν ότι ο κόσμος βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω της πληθυσμιακής έκρηξης ή των περιβαλλοντικών κινδύνων που προέρχονται από τη βιομηχανική πρόοδο. Και όμως, όπως όλοι οι τύραννοι στην ιστορία, πλασάρουν ένα πειστικό αφήγημα, προκειμένου να υπεραμυνθούν της τεράστιας συγκέντρωσης εξουσίας στα ελιτίστικα χέρια τους και της εφαρμογής μέτρων με σκοπό την εξασφάλιση της παραμονής αυτής της εξουσίας στα χέρια τους επ' αόριστον.
Οι άμεσοι κίνδυνοι για τα σχέδιά τους είναι πολλοί. Ανάμεσά τους είναι και η αποκάλυψη της πραγματικής φύσης της ατζέντας τους στο κοινό από τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, και επομένως και η αφύπνιση ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων που απλά θα αρνηθούν να συμμορφωθούν με αυτήν. Υπάρχει, επίσης, το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας, με την έννοια του ότι οι λαοί αμφισβητούν ανοιχτά την αγγλοαμερικανική συγκεντρωτική παγκόσμια τάξη και αρνούνται να εφαρμόσουν τους όρους της ίδιας της υποδούλωσής τους.
Οι σαρωτικές αυτές "χρωματιστές επαναστάσεις" και συντονισμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις, τόσο απροκάλυπτες όσο και συγκεκαλυμμένες, ανταποκρίνονται στην δεύτερη από αυτές τις δύο προκλήσεις, ενώ η λογοκρισία, η ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ και η θέσπιση ενός αυστηρότερου αστυνομικού κράτους που θα απλώνεται σε όλο τον δυτικό κόσμο κάτω από το δήθεν σκεπτικό ενός "ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ανταποκρίνονται στην πρώτη πρόκληση.
Η Μέση Ανατολή
Ενώ η αποσταθεροποίηση που τροφοδοτούν οι παγκοσμιοποιητές είναι σε εξέλιξη, πραγματοποιούνται υποχωρήσεις και αλλαγές καθεστώτων από την Ιορδανία έως την Αίγυπτο. Όλα γίνονται στο όνομα του "εκδημοκρατισμού". Τα συνθήματα των διαδηλωτών είναι κατά λέξη επαναλήψεις των συνθημάτων που αναπαράγονται από EΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΜΚΟ.
Αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν το γεγονός ότι όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα ενορχηστρώθηκαν από τη Δύση, αρκεί να διαβάσει κανείς την έκθεση της RAND Corporation για το 2007 με τίτλο "Building Moderate Muslim Networks" ("Η κατασκευή δικτύων μετριοπαθούς μουσουλμανισμού") για να πειστεί. Στην έκθεση αυτή γίνονται απίστευτες ομολογίες, όχι μόνο για την αναδιάταξη του μουσουλμανικού κόσμου σύμφωνα με τα συμφέροντα της Δύσης, αλλά και για το γεγονός ότι θα ακολουθήσουν το ίδιο μοντέλο των "δικτύων της κοινωνίας των πολιτών" που είχε ήδη χρησιμοποιηθεί επί δεκαετίες ολόκληρες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η πρόσφατη "μεταβατική φάση" της Αιγύπτου ήταν μια άμεση εφαρμογή του προσχεδίου RAND για επεμβάσεις στο μουσουλμανικό κόσμο. Από τους ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΚΟ, μέχρι τους ΗΓΕΤΕΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ και τις ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ, οι εξεγέρσεις στην Αίγυπτο ήταν εξ ολοκλήρου μια παραγωγή των ΗΠΑ.
Ακόμη και η κατάρτιση του νέου αιγυπτιακού συντάγματος διεξάγεται από οργανισμούς που ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΩΡΤΖ ΣΟΡΟΣ και την αμερικάνικη ΜΚΟ National Endowment for Democracy.
Χάρτης 1
Κόκκινο = Χώρες όπου δρουν ανατρεπτικά κινήματα υποστηριζόμενα από τις ΗΠΑ.
Γαλάζιο = Χώρες που κατέχουν ή διαθέτουν βάσεις οι ΗΠΑ
Κόκκινο = Χώρες όπου δρουν ανατρεπτικά κινήματα υποστηριζόμενα από τις ΗΠΑ.
Γαλάζιο = Χώρες που κατέχουν ή διαθέτουν βάσεις οι ΗΠΑ
Η περιφερειακή αποσταθεροποίηση αναδιαμορφώνει την γεωπολιτική σκακιέρα υπέρ μια νέας προσπάθειας που στόχο έχει την δημιουργία συνθηκών που θα επιφέρουν την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν. Έχουν γίνει ήδη διεξοδικές αναλύσεις των περίπλοκων και εκτεταμένων σχεδίων των παγκοσμιοποιητών, όπως αυτή της έκθεσης του Brookings Institute με τίτλο "WHICH PATH TO PERSIA?" ("Πώς θα βαδίσουμε προς την Περσία;").
Σύμφωνα με την έκθεση αυτή θα χρηματοδοτηθούν χρωματιστές επαναστάσεις, θα υποστηριχθεί η τρομοκρατία στο εσωτερικό της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, και αν χρειαστεί, θα προκληθεί ακόμη και πολεμική σύρραξη με όποια χώρα δηλώσει ότι προτιμά να αποφύγει την σύγκρουση. Με το που άρχισε η κατάρρευση των καθεστώτων της Βόρειας Αφρικής και Αραβίας, άρχισε να ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ η "Πράσινη Επανάσταση" στο Ιράν. Με την ίδια ακριβώς προτροπή που εμφανίζεται στο τελευταίο μέρος της έκθεσης Brookings, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) της Νέας Τάξης κάλεσε πριν από λίγες μέρες ανοιχτά τις ΗΠΑ να υποστηρίξουν την "Πράσινη Επανάσταση".
Η ανατροπή της κυβέρνησης του Ιράν από τους παγκοσμιοποιητές, η εξόρυξη του πλούτου της χώρας, αλλά και ο τερματισμός της υποστήριξης που παρέχει στις κινεζικές και ρωσικές οικονομικές και στρατιωτικές φιλοδοξίες, θα απομονώσου
ν ακόμη περισσότερο την λεγόμενη ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΑΓΚΑΗΣ.
Η περικύκλωση της Ρωσίας
Η Ρωσία και η Κίνα μοιάζουν να είναι τα δύο μεγαλύτερα μπλοκ "αντίπαλου δέους" απέναντι στο αγγλοαμερικανικό κατεστημένο. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά άτομα και οργανισμοί στην κάθε μια από αυτές τις δύο χώρες που εργάζονται πρόθυμα και στενά με τους παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι, με τη σειρά τους, προσπαθούν εμφανώς να δελεάσουν και να εξαναγκάσουν τις δύο χώρες να ενσωματωθούν στην Παγκόσμια Τάξη που οι ίδιοι εκπροσωπούν.
Προσωπικότητες όπως ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία στη Ρωσία σε μια εποχή τεράστιας διαφθοράς, ξεκίνησαν τη δημιουργία δικτύων ΜΚΟ σύμφωνα με το μοντέλο αντίστοιχων ΜΚΟ στη Δύση. Δεν δίστασαν ακόμη και να ονομάσουν ένα από αυτά τα δίκτυα "Ίδρυμα της Ανοιχτής Ρωσίας", κατά το ίδρυμα "Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας" του Τζωρτζ Σόρος.
Σύμφωνα με τον ερευνητή και καθηγητή γεωπολιτικής, ΟΥΙΛΙΑΜ ΈΝΓΚΝΤΑΛ , στο Δ.Σ. του "Ιδρύματος της Ανοιχτής Ρωσίας" συμμετείχαν ανάμεσα σε άλλους ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ ΚΑΙ Ο ΛΟΡΔΟΣ ΤΖΕΙΚΟΜΠ ΡΟΘΤΖΑΪΛΝΤ. Στόχος του ιδρύματος ήταν να μετατρέψει τη Ρωσία από κυρίαρχο κράτος σε κάτι πιο εύπεπτο για τους πελάτες της παγκοσμιοποίησης.
Όσες επιτυχίες και αν σημείωσε αρχικά ο Χοντορκόφσκι, δεν είχαν διάρκεια. Του έκοψε την φόρα ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος τον έκλεισε σε κάποια φυλακή της Σιβηρίας για να έχει ήσυχο το κεφάλι του. Σήμερα, στον Χοντορκόφσκι παρέχονται στήριξη και νομικές υπηρεσίες από τον διαβόητο δικηγόρο των παγκοσμιοποιητών, Ρόμπερτ Άμστερνταμ, που ηγείται μιας διεθνούς προσπάθειας να δυσφημιστεί η Ρωσία και να αιτιολογηθεί η περικύκλωση της χώρας από το ΝΑΤΟ.
Μετά την ανατροπή του καθεστώτος στην Τυνησία και τις πρώτες ενδείξεις ότι άρχισαν οι διαμαρτυρίες και στην Αίγυπτο, το περιοδικό Foreign Policy δημοσίευσε έναν κατάλογο της αμερικάνικης ΜΚΟ Freedom House με τον τίτλο "ΠΟΙΟΙ ΕΠΟΝΤΑΙ;".
Στη λίστα ήταν ο ηγέτης της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο, ένας ηγέτης ευρωπαϊκού έθνους όμορου με την Ρωσία στα δυτικά της σύνορα, που διάκειται ευνοϊκά προς τη Μόσχα. Το ΝΑΤΟ παραδέχεται πλέον ανοιχτά την απροθυμία της Λευκορωσίας να ενταχθεί στο άνευ λόγου ύπαρξης Ατλαντικό Σύμφωνο, ενώ τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης ασκούν κριτική στην κυβέρνηση της Λευκορωσίας για την καταστολή διαδηλώσεων που άρχισαν μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, στις οποίες ηττήθηκε το φιλοδυτικό κόμμα της αντιπολίτευσης.
Αρκεί μια ματιά στον χάρτη της Ρωσίας για να διαπιστώσει κανείς ότι δεν υπάρχει χώρα που να αγγίζει τα σύνορά της και να έχει γλιτώσει από τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών της Νέας Τάξης, από την Ουκρανία και την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ "Πορτοκαλί Επανάσταση", μέχρι τη Γεωργία και την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ εισβολή στη Νότια Οσετία. Για τη Ρωσία, οι χώρες αυτές φαίνονται πανέτοιμες να αντεπιτεθούν, ταπεινώνοντας τον γεωργιανό στρατό (εξ ολοκλήρου ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ) στο πεδίο της μάχης και ανατρέποντας τα σχέδια της ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ "ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" , μέσω της διακοπής των συνομιλιών που θα οδηγούσαν στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Στοχεύοντας τώρα στη Μέση Ανατολή, και ειδικότερα στο Ιράν, που τόσο η Κίνα και η Ρωσία χρησιμοποιούν για να ελέγχουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της Δύσης, oι παγκοσμιοποιητές ευελπιστούν ότι θα αναζωπυρωθούν οι πολιτικές αναταραχές σε περιοχές-δορυφόρους της Ρωσίας και θα ολοκληρωθεί η εκστρατεία της περικύκλωσης της Ρωσίας, αναγκάζοντάς την έτσι να παραχωρήσει την ηγετική θέση που κατέχει, εν όψει της επέλασης της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Το "περιδέραιο μαργαριταριών" της Κίνας
Δεν αποτελεί μυστικό το γεγονός ότι η Κίνα εξαρτάται από τις εισαγωγές πετρελαίου, όχι μόνο για να διατηρήσει την αύξηση της οικονομίας της, αλλά και για να φροντίσει ώστε ο τεράστιος πληθυσμός της εξακολουθεί να απασχολείται επαγγελματικά και να ευημερεί, διατηρώντας παράλληλα την κυβέρνηση στην εξουσία. Ο ρεαλισμός αυτός είναι γνωστός από καιρό τόσο στην Κίνα όσο και στην Δύση. Από την πλευρά της, η Κίνα έχει ξεκινήσει να παγιώνει την παρουσία της στην ηπειρωτική Αφρική, ιδίως στο ΣΟΥΔΑΝ, όπου έχει εγκαταστήσει έναν αγωγό πετρελαίου μήκους 1.000 μιλίων, που εκτείνεται από την ενδοχώρα έως το Πορτ Σουδάν, στην Ερυθρά Θάλασσα. Έχουν παράσχει επίσης οικονομικές ενισχύσεις στην χώρα μετά από τις κυρώσεις του ΟΗΕ και αγοράζουν το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών πετρελαίου του Σουδάν.
Η Κίνα εισάγει επίσης τεράστιες ποσότητες πετρελαίου από το Ιράν. Μάλιστα, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποτελεί τον ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑ (μετά τη Σαουδική Αραβία) εξαγωγέα πετρελαίου στον κόσμο προς την Κίνα.
Από το Σουδάν και το Ιράν, και στην συνέχεια κατά μήκος του Ινδικού Ωκεανού, και πίσω στις κινέζικες ακτές, στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, εκτείνεται ένα "περιδέραιο μαργαριταριών", που αποτελεί μια σειρά γεωπολιτικών κόμβων που η Κίνα αναπτύσσει με στόχο την προστασία αυτής της ζωτικής "διαδρομής". Αυτό το "περιδέραιο" περιλαμβάνει ένα κινέζικο λιμάνι στο Βελουχιστάν, μια περιοχή του Πακιστάν, μια άλλη εγκατάστασή της στο Μιανμάρ (Βιρμανία), και μια σειρά από εγκαταστάσεις της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας στα ανοικτά των ακτών του Βιετνάμ. Η Κίνα ενισχύει παράλληλα το μέγεθος και τις δυνατότητες του στόλου της, μεταξύ άλλων με υποβρύχια που επισκιάζουν τις ομάδες μάχης "carrier groups" του αμερικανικού ναυτικού, καθώς και με τον εξοπλισμό του πρώτου αεροπλανοφόρου τους, ο οποίος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.
Ο όρος "περιδέραιο μαργαριταριών" χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος μιας έκθεσης του Αμερικανικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (SSI) για το 2006 με τον τίτλο "String of Pearls: Meeting the challenge of China's rising power across the Asian littoral" ("Περιδέραιο Μαργαριταριών: Η αντιμετώπιση της πρόκλησης από την αύξηση της επιρροής της Κίνας κατά μήκος των ασιατικών ακτών"). Στην έκθεση αυτή, οι φιλοδοξίες της Κίνας για την ενίσχυση της επιρροής της κατά μήκος αυτής της "διαδρομής" θεωρείται ως άμεση πρόκληση για την αμερικανική υπεροχή, καθώς και απειλή για το μονοπολικό όραμα μιας "Νέας Τάξης Πραγμάτων".
Παρόλο που η Κίνα δεν είναι υπέρμαχος της ελευθερίας του ανθρώπου, μοιάζει να τάσσεται υπέρ ενός πολυπολικού κόσμου, όπου τα κυρίαρχα έθνη θα συνυπάρχουν, σε αντίθεση με τον μονοπολικό κόσμο των Αγγλοαμερικανών όπου, φυσικά, θα κυριαρχούν στον πλανήτη οι Βρετανοί και Αμερικανοί ολιγάρχες.
Για να αποφευχθεί η γένεση ενός τέτοιου πολυπολικού κόσμου, η έκθεση της SSI υποδεικνύει ορισμένες στρατηγικές όσον αφορά την Κίνα. Οι στρατηγικές αυτές προβλέπουν άλλοτε δελεαστικές κινήσεις που θα υποχρεώνουν την Κίνα να γίνει αυτό που ο προπαγανδιστής της παγκοσμιοποίησης Ρόμπερτ Ζέλικ αποκαλεί "υπεύθυνο μέτοχο" στο "διεθνές σύστημα", και άλλοτε κινήσεις άμεσης στρατιωτικής αντιπαράθεσης και περιορισμού.
Φυσικά, η έκθεση αυτή συντάχθηκε τον Ιούλιο του 2006, και το μελάνι δεν είχε προλάβει καν να ξεραθεί όταν το Ισραήλ υπέστη μια ταπεινωτική ήττα στον πόλεμο με τον Λίβανο, ο πόλεμος κατά του Ιράν αναβλήθηκε, και το τσιράκι των νεοταξιτών Τακσίν Σιναουάτρα εκδιώχθηκε από την εξουσία στην Ταϊλάνδη σε μια επίδειξη υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας στη Νοτιοανατολική Ασία από τις ΗΠΑ.
Το "περιδέραιο μαργαριταριών", κατά το SSI.
Η ζωτικής σημασίας για την Κίνα πετρελαϊκή οδός
Όλα δείχνουν ότι, μέσα στα επόμενα χρόνια, οι παγκοσμιοποιητές επιφυλάσσουν ένα κολακευτικό ρόλο για την Κίνα για να την προσελκύσουν στην παγκόσμια τάξη τους, ενώ ταυτόχρονα θα αποσταθεροποιήσουν διαδοχικά όλες τις χώρες κατά μήκος του "περιδέραιου των μαργαριταριών". Οι ΗΠΑ έχουν επεκτείνει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και επιχειρούν παράλληλα να κατακερματίσουν το Πακιστάν, ειδικά στην περιοχή του ΒΕΛΟΥΧΙΣΤΑΝ , όπου η Κίνα εγκαινίασε μια δυναμική ναυτική παρουσία. Το Βελουχιστάν αποτελεί ένα παράκτιο κομβικό σημείο εκκίνησης ενός ενεργειακού και υλικοτεχνικού αγωγού που εκτείνεται βόρεια μέσω των Ιμαλαΐων προς τα κινεζικά εδάφη. Οι ΗΠΑ επίσης συμμετέχουν ενεργά στην αποσταθεροποίηση του Μιανμάρ (πρώην Βιρμανίας), υποδαυλίζοντας την ανατροπή του καθεστώτος και στην συνέχεια την εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης εντολοδόχων της Ουάσιγκτον.
Η Ταϊλάνδη συνορεύει με το Μιανμάρ προς τα ανατολικά και διαθέτει τον στενό Ισθμό ΚΡΑ, που η Κίνα ευελπιστεί να εξελίξει σε μια νέα διώρυγα του Σουέζ ή του Παναμά, ένα έργο που θα συντομεύσει την διαδρομή των δεξαμενόπλοιων της Κίνας που μεταφέρουν πετρέλαιο προς τις ακτές της. Η Ταϊλάνδη χρησιμεύει επίσης ως χερσαίος αγωγός, που εκτείνεται από βορρά προς νότο, όπως το Πακιστάν, με ανεπτυγμένο σιδηροδρομικό σύστημα που συνδέει τα ναυπηγεία της Σιγκαπούρης με την πρωτεύουσα του Λάος, Βιεντιάν. Η Κίνα έχει ξεκινήσει την ανάπτυξη ενός σιδηροδρομικού συστήματος που διασχίζει το Λάος και την αναβάθμιση του σιδηροδρομικού συστήματος της Ταϊλάνδης. Η Ταϊλάνδη είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς ρυζιού στον κόσμο, γεγονός που την καθιστά χώρα ζωτικής σημασίας για την μελλοντική ανάπτυξη της Κίνας.
Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι η Ταϊλάνδη, όπως και το Μιανμάρ, έχει βιώσει ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΠΑ που απέβλεπαν σε ανατροπή του καθεστώτος της. Ο άνθρωπος των Αμερικανών, ο Τακσίν Σιναουάτρα, είναι δηλωμένος νεοταξίτης, έχοντας υπηρετήσει ως σύμβουλος της Carlyle Group, και από τότε που ανατράπηκε από την εξουσία το 2006, έχει πλασαριστεί από διάφορους, από τον Τζέιμς Μπέικερ μέχρι τον Κένεθ Άντελμαν της ICG και της Edelman PR, αλλά και από τον λομπίστα και δικηγόρο του, ΡΟΜΠΕΡΤ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ.
Είναι απολύτως σαφές ότι η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τον έλεγχο και της Μέσης Ανατολής και των θαλασσών, αν και αμφισβητούμενο, προκειμένου να ελέγχει την κατά πολύ ανώτερη χρηματοπιστωτική και οικονομική θέση της Κίνας. Είναι επίσης σαφές ότι η Ουάσιγκτον επενδύει ένα μεγάλο ποσοστό στρατιωτικών πόρων και πληροφοριών προεκιμένου να αποσταθεροποιήσει ολόκληρο το "περιδέραιο μαργαριταριών", για να προκαλέσει σύγχυση, να ελέγξει και να εξαναγκάσει την Κίνα σε παραχωρήσεις, με απώτερο στόχο την ενσωμάτωση του ανερχόμενου ασιατικού γίγαντα στην μονοπολική αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Τάξη.
Ωστόσο, το εάν και κατά πόσο αποτελεσματική είναι η στρατηγική αυτή είναι συζητήσιμο. Ο στρατός των ΗΠΑ χωλαίνει λόγω των πολιτικών επιλογών, έχει καταστεί στρατηγικά μη ευέλικτος, και έχει επικεφαλής εξαιρετικά ανίκανους ηγέτες στην Ουάσιγκτον, οι οποίοι έχουν χάσει την στήριξη και την εμπιστοσύνη του ιδίου του αμερικανικού λαού, για να μην πούμε όλου του κόσμου. Η τολμηρή και ίσως απελπισμένη πρώτη κίνηση σκακιστικής παρτίδας εκ μέρους των ΗΠΑ που έγινε στη Μέση Ανατολή ίσως να αποτελεί μια προσπάθεια να αποκατασταθούν τα χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών εναντίον της Κίνας και του Συνεταιρισμού της Σαγκάης που μεσολάβησαν από τότε που η SSI συνέταξε την έκθεσή της το 2006. Η αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν εξακολουθεί να είναι ο συνδετικός κρίκος στην πραγματοποίηση αυτού του τελευταίου εγχειρήματος.
Όλα δείχνουν ότι ούτε η Νότια Αμερική δεν πρόκειται να εξαιρεθεί από τα σχέδια της Νέας Τάξης. Έχει υπάρξει μια ανάπαυλα στις απροκάλυπτες αμερικανικές παρεμβάσεις, πράγμα που επέτρεψε στη Νότια Αμερική να εξελιχθεί σε προπύργιο εναντίον των πρακτόρων της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, μυστικές επιχειρήσεις και εξεγέρσεις είναι σε εξέλιξη.
ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ καταφθάνουν από την Αργεντινή της Νότιας Αμερικής, μια χώρα που έχει γνωρίσει από πρώτο χέρι το μένος του αγγλοαμερικανικού επεκτατισμού. Οι μαρτυρίες αυτές δείχνουν ότι ένταση επικρατεί στις σχέσεις ΗΠΑ-Αργεντινής μετά την κατάσχεση αμερικανικού στρατιωτικού υλικού από μεταγωγικό αεροσκάφος C-17 με ύποπτο φορτίο και μια ακόμη πιο ύποπτη εξήγηση. Αυτό οδηγεί πολλούς, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης της Αργεντινής, να πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ σκηνοθετούν άλλο ένα γύρο επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης στη Νότια Αμερική.
Η Βενεζουέλα και η Βολιβία έχουν επίσης καταστεί ανοιχτός στόχος της Δύσης τα τελευταία χρόνια. Έχουν υπάρξει προσπάθειες να υπονομευθούν, ακόμη και να ανατραπούν οι κυβερνήσεις τους. Η αποσιώπηση από τα ΜΜΕ και η σύγχυση γύρω από το πραξικόπημα στην Ονδούρα εγείρει επίσης υποψίες ότι η Αμερική έχει ξεκινήσει να αντεπιτέθεται στο ρεύμα του περιφερειακού εθνικισμού που σαρώνει τη Νότια Αμερική. Μια επίσκεψη στον δικτυακό τόπο Movements.org αποκαλύπτει ότι ο συγκεκριμένος οργανισμός, που χρηματοδοτείται από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και διάφορες πολυεθνικές, ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ στη Βενεζουέλα και ενθαρρύνει την διάδοση των ιδεών της "κοινωνίας των πολιτών", επιδεικνύοντας θριαμβευτικά τις ύπουλες επιδράσεις που έχει η στήριξη που προσφέρει στην αντιπολίτευση κατά του Τσάβες.
Το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ κύμα επαναστάσεων που σαρώνει τη Μέση Ανατολή είναι μόνο η αρχή ενός μεγαλύτερου κινήματος που αποβλέπει στον εκτοπισμό του Ιράν και στη νέα ενίσχυση της θέσης των ΗΠΑ σε σχέση με την Ρωσία και την Κίνα, μετά από αρκετά χρόνια απογοητευτικών για τις ΗΠΑ γεωπολιτικών εξελίξεων. Ο απώτερος στόχος είναι να αναγκαστούν η Ρωσία και η Κίνα να αποδεχθούν το ρόλο τους ως "υπεύθυνων μετόχων" στην μονοπολική αγγλοαμερικανική "Νέα Παγκόσμια Τάξη". Ο μονοπολικός κόσμος της αγγλοαμερικανικής κυριαρχίας των τραπεζιτών απαιτεί να εξαλειφθούν όλες οι μορφές ανταγωνισμού, να γίνουν όλα τα έθνη αλληλεξαρτώμενα, και - το πιο σημαντικό - να συμμορφωθούν όλες οι κυβερνήσεις με το μοντέλο των παγκοσμιοποιητών για μια "κοινωνία των πολιτών", η οποία θα λογοδοτεί σε συγκεντρωτικούς παγκόσμιους θεσμικούς οργανισμούς.
Η κατανόηση του θεμελιώδους αυτού σχεδίου αποκαλύπτει τους κίνδυνους που ελλοχεύει ο εφησυχασμός όσον αφορά τις τρέχουσες αναταραχές στη Μέση Ανατολή. Είναι βέβαιο ότι θα εξαπλωθούν, και το αν ή όχι θα επακολουθήσει μια μεγάλη σύγκρουση θα εξαρτηθεί από την αντίδραση του Συνεταιρισμού της Σαγκάης και την αποφασιστικότητά του να παραμείνει κυρίαρχος της μοίρας του.
Δεδομένης της συρρικνούμενης ηγεμονίας των Ηνωμένων Πολιτειών, των χωρίς νόημα εκκλήσεών τους προς τα έθνη του κόσμου να ενταχθούν στο χρεωκοπημένο, μονόπλευρο μοντέλο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, του αχανούς οικονομικού τέλματος στο οποίο έχουν οδηγηθεί, είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς πού θα τις οδηγήσει η απελπισία τους. Αυτό το απρόβλεπτο και αυτή η απόγνωση ίσως να είναι τελικά το μόνο χαρτί που τους απέμεινε και που αξίζει να παίξουν. Και είναι αυτή μια πιθανή κίνηση που θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.