Τα σημερινά κινήματα άρνησης πληρωμής ή δράσεων διαμαρτυρίας έχουν θετικά αποτελέσματα, αλλά λόγω της σχετικά μικρής συμμετοχής από κόσμο, και της απειρίας των συμμετεχόντων, έχουν αντιμετωπιστεί με αρκετή αποτελεσματικότητα από την καθεστηκυία κυβέρνηση. Η κοινή γνώμη, αν και έχει σε αρκετό ποσοστό θετική άποψη για αυτά, χειραγωγείται εύκολα από τα ΜΜΕ και τις
τρομοκρατικές κινήσεις των αρχών, πότε με τη χρήση αστυνομικών δυνάμεων και πότε με νομοθετικές παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα η κοινή “γνώμη” να μην μετατρέπεται σε κοινή πράξη-συμμετοχή.Αυτό οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην .......ανωριμότητα των πολιτών στην ενεργητική συμμετοχή στα κοινά και στην έλλειψη συνείδησης της μεγάλης δύναμης της μαζικότητας και της αλληλεγγύης. Η ανωριμότητα αυτή, με τη σειρά της, προέκυψε σταδιακά στη διάρκεια των μεταπολιτευτικών -τουλάχιστον- χρόνων για διάφορους λόγους (εμπιστοσύνη σε ελπιδοφόρους πολιτικούς, συγκατάβαση για το ατομικό “βόλεμα”, τεχνητή ευημερία μέσω των ασύστολων δανείων-επιδοτήσεων, αδυναμία μεμονωμένης δικαίωσης σε άδικα νομοθετήματα, παρακμή-διαφθορά του δικαστικού σώματος, υποβάθμιση της παιδείας, παρακμή-διαφθορά της ανώτατης εκπαίδευσης, κ.ά.). Για να επουλωθεί αυτό το βαθύ τραύμα στην πηγή της δημοκρατίας, το λαό, δεν υπάρχουν άμεσες αβλαβείς λύσεις. Χρειάζεται αντίστοιχος χρόνος “εκπαίδευσης” των πολιτών στην διεκδίκηση, επιτέλεση των πολιτικών δικαιωμάτων του, που πρέπει να τα αισθάνεται σαν καθήκοντα. Τελικά, είναι καθήκον του κάθε πολίτη να συμμετέχει στις αποφάσεις που καθορίζον το μέλλον της χώρας, γιατί εκτός από τη σημασία για το δικό του μέλλον, καθορίζουν και το μέλλον των παιδιών του, στα οποία έχει υποχρέωση να τους το παραδώσει ευοίωνο και ελπιδοφόρο.
Για να αναπληρωθεί η έλλειψη και η φθορά της δυναμικότητας των κινημάτων ανυπακοής και αντίστασης, μπορεί να επιχειρηθεί η πιο σφιχτή διασύνδεση και αλληλοϋποστήριξη μεταξύ τους, αρχικά στην ίδια πόλη, μεταξύ των διαφορετικά θεματικά επικεντρωμένων και στη συνέχεια σε περιφερειακό εύρος, έως τελικά την πανελλαδική ομοψυχία.
Το πιο απλό και άμεσο σε εφαρμογή είναι η κοινή αξιοποίηση άψυχων-υλικών πόρων. Κάθε κίνημα, ανάλογα με την φύση της ή την ποικιλία των συμμετεχόντων μπορεί να έχει ήδη επενδύσει ή να έχει πρόσβαση σε εξοπλισμό, αναλώσιμα ή οργανωτικά σχήματα που είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν και από τα υπόλοιπα. Παράδειγμα είναι οικονομικές μέθοδοι ή πηγές παραγωγής έντυπου υλικού, υλικά ή εμπειρία κατασκευής πανώ, διαθέσιμες αίθουσες για συνελεύσεις, μεγαφωνικά μέσα και άλλα, αλλά το κυριότερο είναι η κεκτημένη εμπειρία.
Μετά από σχετική ενημέρωση για τους σκοπούς του, ένα κίνημα μπορεί να προτρέψει άτομα άλλων κινημάτων να συμμετάσχουν σε δράσεις και συνελεύσεις του, διανθίζοντας με ιδέες, προτάσεις και συμμετοχή στις δράσεις. Η διασπορά των δράσεων των κινημάτων, ώστε να μπορούν τα ίδια άτομα να συμμετέχουν στις δράσεις περισσότερων κινημάτων, δε θα προσφέρει μόνο μεγαλύτερη μαζικότητα -και συνεπώς αποτελεσματικότητα- στα μεμονωμένα κινήματα, αλλά θα εμπνεύσει και αποδείξει την κοινή ιδεολογική πηγή των δράσεων ανυπακοής και αντίδρασης, αναδεικνύοντας ένα ισχυρό ρεύμα της κοινωνίας που είναι αποφασισμένο να εμποδίσει και να ανατρέψει τις δυσμενείς αποφάσεις κατά των πολιτών και του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο είναι αυτό που κυρίως έχει υποστεί τη μέγιστη υποβάθμιση, έως της ουσιαστικής κατάργησής του. Παράλληλα, αυτό θα οδηγήσει και στην μεγιστοποίηση της καθαρότητας και της πραγματικής αυτονομίας και ανεξαρτησίας του, γιατί με την μεγαλύτερη συμμετοχή των -κυρίως- ακομμάτιστων πολιτών, η επιρροή από τις μικρές μονάδες κομματικών υποβολέων θα περιοριστεί στο ελάχιστο, έως -εν καιρώ- ακόμα και στο μηδενισμό της.
Το επόμενο φυσικό βήμα θα είναι η συνεργασία και δικτύωση με κινήματα άλλων πόλεων, που είτε έχουν δημιουργηθεί λόγω της εμφάνισης των δυσμενών συνεπειών στην τοπική κοινωνία, είτε μετά από προσέγγιση από τα κινήματα παρακείμενης πόλης. Αυτού του είδους η ανάπτυξη και τρόπος δικτύωσης και αλληλοϋποστήριξης των κινημάτων, μπορεί να ξεκινήσει παράλληλα από όσες πόλεις έχουν ήδη δραστηριοποιηθεί ανάλογα, γι αυτό και η πρόταση αυτή είναι σκόπιμο να προωθηθεί εξ αρχής σε όλη την επικράτεια.
Η συνέχεια της πανελλαδικής αλληλεγγύης, συνεργασίας και συσπείρωσης είναι εύκολα αντιληπτή, εφ’ όσον, φυσικά, θεωρηθεί εφαρμόσιμη και γίνει αποδεκτή.
