To πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο της διεφθαρμένης εξουσίας....

TV

“ Όταν ο αντίπαλος σε πυροβολεί, εσύ δεν έχεις την πολυτέλεια να το συζητήσεις, να το αναλύσεις. Και απέναντι σ' αυτή τη φονική μηχανή ο ανταρτοπόλεμος, οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν επαρκούν.  ”

Γιατί η δημοσιογραφία ονομάστηκε τέταρτη εξουσία; 

Γιατί ήταν αυτή που ήλεγχε, αποκάλυπτε και πολεμούσε τις καταχρηστικές και αυθαίρετες συμπεριφορές των τριών θεσμικών εξουσιών (εκτελεστική - νομοθετική - δικαστική). Ήταν δηλαδή μια αντιεξουσία.

Σήμερα αυτός ο ορισμός έχει σχεδόν εκλείψει....

Και όχι με ευθύνη της συντριπτικής πλειονότητας των δημοσιογράφων. 

Έχει εκλείψει λόγω των αλλαγών που έχει επιφέρει και στον χώρο της ενημέρωσης τα τελευταία 30 χρόνια ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός. 

Σε μια κοινωνία και μια οικονομία όπου κυριαρχεί το ιδιωτικό συμφέρον έναντι του δημοσίου, η αγορά έναντι της πολιτικής, ο ατομικός εγωισμός έναντι της κοινωνικής αλληλεγγύης, η πραγματική εξουσία (όπως έχει γράψει ο Ramonet) συγκεντρώνεται στα χέρια ισχυρών οικονομικών ομάδων. Και αυτές οι ομάδες συγκεντρώνουν υπό τον έλεγχό τους (άμεσο ή έμμεσο) και τα ΜΜΕ.

Αυτοί οι εκδοτικοί όμιλοι δεν έχουν βέβαια καμία πρόθεση να είναι τέταρτη εξουσία. Το αντίθετο. Όπως είναι φυσικό, στόχος τους είναι το κέρδος. Με κάθε τρόπο. Παράγουν ένα "σύνθετο προϊόν", την ενημέρωση, και απαιτούν κέρδη από αυτό. Άμεσα (πράγμα αδύνατον σήμερα, με την κρίση) ή έμμεσα. Προωθώντας μπίζνες, εκβιάζοντας, χειραγωγώντας. Η χειραγώγηση της πολιτικής και της κοινωνίας έχει γίνει την εποχή των Μνημονίων η κύρια αποστολή των ΜΜΕ. Αποτελούν τον ιδεολογικό βραχίονα της διεθνούς του νεοφιλελευθερισμού.

Αποστολή τους, να καταστέλλουν τις κοινωνικές συγκρούσεις, να υπονομεύουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, να δημιουργούν κλίμα συναίνεσης στην κοινωνία, να ποινικοποιούν κάθε αντίθετη άποψη. 

Τα ΜΜΕ είναι σήμερα οι οργανικοί διανοούμενοι του κόμματος του Μνημονίου. Είναι πολεμικές μηχανές των ισχυρών οικονομικών κέντρων, εθνικών και υπερεθνικών, ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Όσο τα αδιέξοδα των Μνημονίων θα αποκαλύπτονται, όσο η ταξική πάλη θα οξύνεται, όσο η κοινωνία θα εξοντώνεται, τόσο αυτή η πολεμική μηχανή θα γίνεται πιο ωμή και πιο επιθετική. Θα συκοφαντεί, θα διαστρεβλώνει, θα θολώνει.

Θα ξεπλένει συνειδήσεις και θα κάνει πλύση εγκεφάλου στους πολίτες. Θα εκφοβίζει, θα διαβάλλει, θα απειλεί, θα ζητεί έλεγχο και καταστολή των επικίνδυνων τάξεων. "Το τέλος της Ιστορίας και της πάλης των τάξεων" αποδείχθηκε μια επικοινωνιακή φούσκα του δεξιού και αριστερού νεοφιλελευθερισμού. Το τέλος της ενημέρωσης (με την κλασική έννοια του όρου) βρίσκεται πολύ κοντά. Κυβέρνηση και διαπλεκόμενα την έχουν επικηρύξει γιατί βλάπτει σοβαρά την υγεία τους. Αυτός είναι ο πόλεμος που ζούμε καθημερινά και σε αυτόν τον πόλεμο οι αμφιβολίες, οι αμφιταλαντεύσεις, η αφ' υψηλού παρατήρηση δεν υπάρχουν.

Όταν ο αντίπαλος σε πυροβολεί, εσύ δεν έχεις την πολυτέλεια να το συζητήσεις, να το αναλύσεις. Και απέναντι σ' αυτή τη φονική μηχανή ο ανταρτοπόλεμος, οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν επαρκούν. Χρειάζεται συσπείρωση, χρειάζεται οργάνωση, χρειάζεται μαζικότητα, χρειάζεται συλλογικότητα. Χρειάζεται συστράτευση και αποφασιστικότητα. Η τελική μάχη πλησιάζει και η έκβασή της θα κρίνει το μέλλον των εργαζομένων, της κοινωνίας. Θα κρίνει το μέλλον της ενημέρωσης. Το μέλλον της Δημοκρατίας.