Τι θα πει 30% του κράτους; Σε ντουβάρια αναφέρεσαι κυρ Αλέκο; Σε κτήρια, σε ακίνητα ή σε ανθρώπινες ζωές; Μάλλον το τελευταίο. Και ποιος είσαι εσύ που θα προτείνεις την κατάργηση του 30% των υπαλλήλων του κράτους; Μήπως περιλαμβάνεσαι κι εσύ σ’ αυτούς; Μήπως κάποιο μέλος της οικογένειάς σου; Σίγουρα όχι. Εσύ και οι όμοιοί σου είστε η ελίτ, δεν είστε η πλέμπα.

Περισσότερο επικίνδυνο, ακόμη και από το ίδιο το περιεχόμενο των προτάσεων και των ανακοινώσεων που ακούμε το τελευταίο διάστημα, είναι το ύφος όσων κάνουν τις προτάσεις και τις ανακοινώσεις. Κυνικό, αφ’ υψηλού και περισπούδαστο. Ύφος χιλίων και βάλε καρδιναλίων. Αρθρώνουν λόγο στεγνό και στυγνό χωρίς να νοιάζονται αν αναφέρονται σε άψυχα αντικείμενα ή σε ανθρώπους.

 

«Το 30% του κράτους είναι περιττό», μας ανακοίνωσε ο κυρ Αλέκος «σύμφωνα με μελέτες που έγιναν».

 

Αλήθεια; Και ποιος τις έκανε αυτές τις μελέτες; Ποιος τις παρήγγειλε και ποιος τις πλήρωσε;

 

Τι θα πει 30% του κράτους; ...Σε ντουβάρια αναφέρεσαι κυρ Αλέκο; Σε κτήρια, σε ακίνητα ή σε ανθρώπινες ζωές; Μάλλον το τελευταίο. Και ποιος είσαι εσύ που θα προτείνεις την κατάργηση του 30% των υπαλλήλων του κράτους; Μήπως περιλαμβάνεσαι κι εσύ σ’ αυτούς; Μήπως κάποιο μέλος της οικογένειάς σου;

 

Σίγουρα όχι. Εσύ και οι όμοιοί σου είστε η ελίτ, δεν είστε η πλέμπα.

 

Ο κυρ Θόδωρος «ζωγράφισε» πάλι. «Το μνημόνιο είναι ευτυχία για τη χώρα» δήλωσε γεμάτος αγαλλίαση ξεπερνώντας ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό.

 

Από τις 6.000 δημοτικές επιχειρήσεις οι 4.500 χιλιάδες θα κλείσουν. Είναι απλό. Ζούμε τον νεοκαπιταλισμό στην πιο άγρια πλέον μορφή του. Τέρμα οι ψευδαισθήσεις, οι μάσκες πέφτουν η μία μετά την άλλη και ο ρόλος του καθενός αποκαλύπτεται.

 

Παλιά και νέα ζόμπι του πολιτικού συστήματος βγήκαν παγανιά και διακηρύττουν με πρωτόγνωρο τσαμπουκά τις εντολές των αφεντικών τους.

Η κυρά Θοδώρα (Ντόρα) ιδρύει νέο κόμμα με αιχμή τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Μιλάνε συνεχώς για απολύσεις στο δημόσιο τομέα ξεχνώντας «τα δικά μας γαλάζια παιδιά» και τα επίσης «δικά μας πράσινα παιδιά».

 

Μας δουλεύουν απροκάλυπτα και μας απειλούν με πτώχευση για να μας σφίξουν τη θηλιά στο λαιμό ακόμη περισσότερο την ίδια στιγμή που αφήνουν να διαρρεύσει ότι τελικά δεν θα γίνει πτώχευση.

 

Θέλουν να διαλύσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα ώστε να εξασφαλίσουν ακέραια την κερδοφορία τους για τα επόμενα χρόνια. Ταυτόχρονα ετοιμάζουν το έδαφος για το αύριο του πολιτικού συστήματος που θα τους εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο ακόμη και αν ο δικομματισμός σταματήσει να υπάρχει. Τα υλικά για τη νέα συνταγή υπάρχουν. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά, ΛΑΟΣ και λοιπές «υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις».

 

Ξεχαρβάλωσαν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας για να γίνουν δήθεν πιο ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις τους. Ψέματα. Το μόνο που θέλουν είναι να συνεχίσουν να κερδίζουν όλο και περισσότερο. Την προηγούμενη δεκαετία που τα κέρδη των επιχειρήσεων ήταν τεράστια πάλι στους εργαζόμενους μοίρασαν ψίχουλα ενώ οι μεγαλοκεφαλαιούχοι τραπεζίτες και επιχειρηματίες μετέτρεψαν το κέρδος σε πλούτο και τον πλούτο σε περιττή χλιδή. Αγόραζαν αυτοκίνητα, σπίτια, βίλες, ακίνητα, κότερα τόσο οι ίδιοι όσο και οι πολιτικοί υφιστάμενοί τους ταυτίζοντας το νόμιμο με το ηθικό, ικανοποιώντας έτσι την αμέτρητη ματαιοδοξία τους.

 

Γέμισαν τις ξένες τράπεζες με δισεκατομμύρια ευρώ αδειάζοντας τις τσέπες των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

 

Πέρυσι, ήταν ο χαμός των τριών εργαζόμενων στην τράπεζα , που έστησε ανάχωμα στο ανθρώπινο ποτάμι που είχε ξεχυθεί στους δρόμους.

 

Φαίνεται ότι δεν θα αποφύγουν την κοινωνική έκρηξη. Μία σταγόνα αρκεί ώστε το ποτήρι να ξεχειλίσει, μία σπίθα αρκεί για να εκραγεί η απόγνωση και ο θυμός που έχουν συσσωρευτεί. Τα μηνύματα που φτάνουν από την Ευρώπη ενισχύουν την παραπάνω εκτίμηση.

 

Σίγουρα θα ακούσουμε κι άλλα δυσάρεστα μαντάτα με αφορμή την εφαρμογή του «Καλλικράτη».

 

Πάντως η τελευταία «μελέτη» που έγινε πανελλαδικά ήταν οι δημοτικές εκλογές. Το αποτέλεσμά της ήταν πως αυτοί που «περισσεύουν» και πρέπει να καταργηθούν είναι οι κυρίαρχοι πολιτικοί και κομματικοί σχηματισμοί. Ο κόσμος, όχι μόνο τους γύρισε την πλάτη αλλά ξεπέρασε κάθε εκβιασμό και απειλή εκ μέρους των μεγάλων κομμάτων, στέλνοντας το μήνυμα ότι κάτι καινούριο δημιουργείται που αργά ή γρήγορα θα εκφραστεί. Δεν γίνεται αλλιώς.

 

Καλό θα είναι όσοι πολιτικοί προτείνουν απολύσεις να δώσουν πρώτοι το παράδειγμα αδειάζοντάς μας τη γωνιά. Αν δεν το κάνουν από μόνοι τους, αργά ή γρήγορα θα τους αναγκάσει ο κόσμος να το κάνουν.

Χρήστος Κυργιάκης

xrkyrgiakis@yahoo.gr

πηγη