Ο κ.Τσίπρας το πρωί της Δευτέρας 13 Ιουλίου, ακολουθώντας τους προκατόχους του, συμφώνησε σε νέο μνημόνιο. Έθεσε το γνωστό δίλημμα "μνημόνιο ή χρεοκοπία". Τις επόμενες ώρες και μέρες, τόσο ο Α. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το σύνολο των μεγάλων ΜΜΕ και των αστικών πολιτικών κομμάτων, επιδόθηκαν σε μια ακατάσχετη τερατολογία για την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Με αρλούμπες, συνειδητά ψέματα και ανακρίβειες επιχείρησαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι και το τρίτο μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο, ακριβώς όπως τα δύο προηγούμενα. Από τον ίδιο τον κ.Τσίπρα που μας πληροφόρησε ότι "ο συνταξιούχος με τη σύνταξή του σε δραχμές θα έβγαζε τρεις ..
μέρες και όχι ένα μήνα", μέχρι τον κ.Μάρδα που μας διαβεβαίωσε ότι σε περίπτωση δημόσιου ελέγχου των συναλλαγματικών διαθέσιμων της ΤτΕ, η ΕΚΤ θα έβγαζε πλαστά το σύνολο των χαρτονομισμάτων του ευρώ που κυκλοφορούν παγκοσμίως. Οι τερατολογίες για τη δραχμή εκτοξεύονται χωρίς λογική, συνειρμό ή απόδειξη.
Σε αυτή την προσπάθεια ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική του ομάδα επιστράτευσε ένα αήθες ψέμα. Επαναλάμβανε 24 ώρες το 24ωρο ότι δεν υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο και δεν έχει κατατεθεί κάποια εναλλακτική πρόταση. Ακόμη χειρότερα, ταύτιζε την έξοδο από το ευρώ με το σχέδιο Σόιμπλε για Grexit (που σημειωτεον ήταν η μία από τις δύο εκδοχές, καθώς την πρώτη εκδοχή την υπέγραψε φαρδιά πλατιά ο Έλληνας πρωθυπουργός).
Το ψέμα που επαναλάμβανε διαρκώς η κυβερνητική ομάδα του Μαξίμου και τα μεγάλα ΜΜΕ ήταν αήθες, επειδή έκαναν ότι αγνοούν μελέτες, βιβλία, αρθρογραφία, επιστημονικές δημοσιεύσεις που συντείνουν στην αναγνώριση των θετικών, ευεργετικών συνεπειών μιας αποχώρησης από την ευρωζώνη.
Είναι άλλο πράγμα ο κ.Τσίπρας να διαφωνεί με αυτό το σχέδιο και να προτιμά την παιδική χαρά της "εντός ευρώ διαπραγμάτευσης" στην οποία νομίζει ότι επιδόθηκε επί 5 μήνες, και άλλο πράγμα να εμφανίζει ως ανύπαρκτες εδώ και χρόνια κατατεθειμένες προτάσεις για την έξοδο από την Ευρωζώνη και την παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους ως δύο αναπόσπαστα και επειγόντως αναγκαία μέτρα για την έξοδο από την κρίση.
Παραθέτουμε παρακάτω κείμενα οικονομολόγων, επιστημόνων, αλλά και πολιτικών φορέων που επιχειρούν να θέσουν την αναγκαιότητα ρήξης με την Ευρωζώνη και να περιγράψουν κατά το μέτρο του δυνατού ένα σχέδιο μετάβασης. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για ολοκληρωμένες προσεγγίσεις. Συγκρινόμενες βέβαια με το κυβερνητικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο "θα πειστεί η Μέρκελ", "θα αλλάξει η Ευρώπη", "μπλοφάρει ο Σόιμπλε", "δεν θα κόψει τη ρευστότητα ο Ντράγκι" κλπ, αποτελούν μνημείο επιστημονικής αρτιότητας.
Ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η ρήξη και η αποδέσμευση από την Ευρωζώνη και την ΕΕ δεν είναι ζήτημα τεχνικών σχεδιασμών, οικονομοτεχνικών μελετών ή προϋποθέσεων.
Είναι ζήτημα πολιτικής και κοινωνικής βούλησης. Είναι κορυφαία πολιτική και κοινωνική κατεύθυνση που ακυρώνει τη στρατηγική επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης να κερδίζει και να αναπαράγεται κρατώντας τη χώρα στην ΕΕ. Για αυτό άλλωστε η περίπτωση εξόδου θα προκαλούσε "εμφύλιο πόλεμο", σύμφωνα με την προειδοποίηση Μεϊμαράκη και τη δήλωση Καμμένου.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επέλεξε τη ρήξη, όχι γιατί δεν γνώριζε τις τεχνικές προϋποθέσεις της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, όχι γιατί δεν είχε προετοιμάσει σχέδιο Β, ούτε γιατί δεν έπεσε στην αντίληψή του ένα πλήθος μελετών και επιχειρημάτων στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την υποταγή όχι γιατί δεν είχε σχέδιο ρήξης, αλλά γιατί δεν ήθελε, δεν θέλει και δεν πρόκειται να θελήσει τη ρήξη. Γιατί πολιτικά δεν αμφισβητεί το άκαμπτο διεθνές πλαίσιο της χώρας, την πρόσδεση της Ελλάδας στην ΕΕ και στην ΟΝΕ. Αυτό το πλαίσιο επιβάλει τον πιο σκληρό νεοφιλελευθερισμό και δεν επιτρέπει τα παραμικρά περιθώρια άσκησης κοινωνικής πολιτικής.
Το πρόβλημα επομένως είναι πολιτικό. Επειδή όμως η σπέκουλα γίνεται στο τεχνικό - οικονομικό πεδίο, δεν μπορούμε παρά να θυμίσουμε λίγα από τα σχετικά εκλαϊκευμένα κείμενα που υποστηρίζουν τις ευεργετικές συνέπειες της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και ξεγυμνώνουν τον απόλυτο παραλογισμό της παραμονής στο ευρώ.
Ίσως το πιο άρτιο κείμενο για την έξοδο από το ευρώ, που γράφτηκε από την Οικονομική Επιτροπή του Σχεδίου Β τις μέρες που ακολούθησαν τον εκβιασμό της Κύπρου, την άνοιξη του 2013. Περιγράφει την οριακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ύστερα από τρία χρόνια μνημόνιο, την αναγκαία ανάκτηση μοχλών οικονομικής πολιτικής που προϋποθέτουν την έξοδο από την Ευρωζώνη. Στο συγκεκριμένο κείμενο συμπυκνώνονται με πολιτικό τρόπο μελέτες που αφορούν τα αποτελέσματα της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Δίνεται συνοπτική απάντηση σε τερατολογίες και ανακρίβειες που κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο σχετικά με την έξοδο από την Ευρωζώνη και ορισμένες από αυτές υποστηρίζονται και από τμήματα της Αριστεράς.
Ένα χρόνο μετά τη συγκεκριμένη εισήγηση της Οικονομικής Επιτροπής του Σχεδίου Β, το Ινστιτούτο Δημήτρης Μπάτσης και ο καθηγητής Θ. Μαριόλης δημοσιεύουν μία Σύνοψη Εκτιμήσεων και Προτάσεων για την ελληνική οικονομία.
Το κείμενο εντοπίζει τα αδιέξοδα της μνημονιακής πολιτικής, θέτει ως κομβικό πρόβλημα την ενεργό ζήτηση και επιχειρηματολογεί διεξοδικά για την αποδέσμευση από την Ευρωζώνη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι συγκεκριμένες εκτιμήσεις για το ύψος της υποτίμησης και τον πληθωρισμό, για τον εξωτερικό δανεισμό και την ανάπτυξη, για τον κίνδυνο υπερπληθωρισμού.
Το ενδιαφέρον επίσης βρίσκεται στην εκτίμηση των επιπτώσεων μιας αύξησης της ενεργού ζήτησης ανά κλάδο, με υπολογισμό των εμπορευματικών πολλαπλασιαστών της ελληνικής οικονομίας. Τέλος είναι σημαντική η παράθεση τόσο ενός μεσοχρόνιου όσο και ενός μακροχρόνιου προγράμματος που πρέπει να ακολουθηθεί μετά την έξοδο από την Ευρωζώνη. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η επισήμανση για την ανάγκη δομικής μεταβολής στην ελληνική οικονομία (ανασύνθεση της παραγωγής).
Άρθρο του οικονομολόγου Λεωνίδα Βατικιώτη, όπου με εκλαϊκευμένο τρόπο σκιαγραφείται η επόμενη μέρα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η συγκεκριμένη αναφορά στο τι θα γίνει με την ενέργεια, τα τρόφιμα, τα φάρμακα και τις τράπεζες, απαντώντας στο τρομοκρατικό κύμα που εξαπολύεται από την κυρίαρχη ιδεολογία.
Κείμενο του Σχεδίου Β, τον Νοέμβριο του 2012 (λίγους μήνες αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναδειχτεί αξιωματική αντιπολίτευση). Περιέχει 43 ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με το θέμα της ρήξης και της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζωνη.
Απαντάει στα ζητήματα της εξόδου από την ευρωζώνη με πρωτοβουλία των δανειστών (βλέπε σχέδιο Σόιμπλε), του δημοψηφίσματος για το ευρώ, της κατάργησης των μνημονίων μέσα στην ευρωζώνη, της υποτίμησης του νέου εθνικού νομίσματος, του πληθωρισμού, των καταθέσεων των πολιτών, των τραπεζών, των δανείων των πολιτών, του χρέους, των καυσίμων, των φαρμάκων των τροφίμων, των εμπορικών συναλλαγών, των εισαγόμενων αγαθών, της απομόνωσης της Ελλάδας, των εθνικών κινδύνων, του δημοσίου ελλείμματος, κλπ. Ενδιαφέρον έχει ότι με αυτή την έκδοση εγκαινιάστηκε ο όρος Σχέδιο Β και υπογραμμίστηκε ότι ανεξάρτητα από τον πολιτικό στόχο μιας αντιμνημονιακής δύναμης, είναι αδιανόητο να μην ετοιμάζεται ένα εναλλακτικό σχέδιο στην περίπτωση που οι δανειστές δεν υποχωρήσουν. Η συγκεκριμένη αναφορά χλευάστηκε όσο τίποτα από τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ που διαβεβαίωναν ότι η δική τους διαπραγμάτευση θα στεφθεί με επιτυχία.
Οι Θ. Μαριόλης και Α. Κάτσινος ξεκινούν θεωρώντας ότι το βασικό πρόβλημα στην ελληνική οικονομία είναι πρόβλημα διεθνούς ανταγωνιστικότητας και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εντός της ΟΝΕ. Οι συγγραφείς εκτιμούν τις επιπτώσεις μιας ονομαστικής υποτίμησης κατά 50% του νέου νομίσματος, μετά την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Με αυτή την υπόθεση εκτιμάται η πορεία των τιμών, ο πληθωρισμός κόστους και το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα ισχύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της υποτίμησης στην ανταγωνιστικότητα. Κατά τη συγκεκριμένη μελέτη, η επιστροφή στη δραχμή, όχι μόνο δεν συνεπάγεται κάποια καταστροφή, αλλά μπορεί να δώσει τη δυνατότητα και το χρόνο να ωφεληθεί η ελληνική οικονομία από την αύξηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητάς της.
Κείμενο που συντάχτηκε από μέλη της ΜΑΡΣ και δημοσιοποιήθηκε λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα. Περιέχει 18 ερωτήσεις και απαντήσεις: Για το πώς θα γίνει η αλλαγή νομίσματος, για την υποτίμηση, για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών στην ενέργεια, στα τρόφιμα, στα φάρμακα, για τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών και για την εισαγωγή προϊόντων από το εξωτερικό.
Κείμενο του Κ. Παπουλή που εκλαϊκεύει συμπεράσματα ερευνών για το ύψος της υποτίμησης μετά από μια επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Παίρνοντας ως πιθανότερο σενάριο μια υποτίμηση κατά 25%, απαντιέται η σπέκουλα για τον πληθωρισμό, τις τιμές και την αγοραστική δυνατότητα.
Ο οικονομολόγος Νίκος Στραβελάκης αναλύει τα 9 αναγκαία βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν στην περίπτωση μιας ρήξης με την Ευρωζώνη, ακόμη και υπό τις παρούσες συνθήκες.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Ρήξη; Διέξοδος από την Κρίση της Ευρωζώνης" του Κ.Λαπαβίτσα. Περιγράφεται αναλυτικά η αδιέξοδη διαχείριση του χρέους από τις μνημονιακές συμφωνίες, η επιδίωξη διαγραφής χρέους μετά την παύση πληρωμών, οι επιπτώσεις στις τράπεζες, η αντιμετώπιση του πρωτογενούς ελλείμματος (την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο υπήρχε ακόμη έλλειμμα) και οι λεπτομέρειες της μετάβασης στη νέα δραχμή. Το νομισματικό πρόβλημα της μετάβασης απομυθοποιείται από τις τερατολογικές διαστάσεις του και αναλύονται οι βασικές - κατά συντριπτική πλειοψηφία ευεργετικές - συνέπειες του εθνικού νομίσματος.
Με απόλυτα διαυγή και εντελώς λακωνικό τρόπο παρουσιάζονται από τον Θ. Μαριόλη τα διαθέσιμα μέσα οικονομικής πολιτικής. Αναδεικνύεται το περιοριστικό όριο της συμμετοχής στη νομισματική ένωση, καταγράφονται τα βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας και παρουσιάζεται η εναλλακτική της εξόδου από την Ευρωζώνη και των επιπτώσεων που μπορεί να έχει ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα. Τίθενται επίσης οι όροι υπό τους οποίους είναι συμφέρουσα η έξοδος από το ευρώ, καθώς και αναγκαία συνοδευτικά μέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.