"Βίλλα Αμαλίας": Ένα ακόμα πεδίο θρησκευτικού πολέμου

  
Καθόμαστε και τους κοιτάμε. Δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που μας έμαθαν. Από αυτό που κάνουν οι γειτονιές που φιλοξενούν αυτούς τους νέους Ασκητές των  Μοναστηριών μιας κάποιας ιδεολογικής "καθαρότητας". Παρακολουθούν, αμέτοχοι, το έργο.

Ερήμην του λαού. Του Ανώτατου Κριτή. (Έχουμε φτιάξει κι εμείς μια θρησκεία).

Ένθεν και ένθεν, πρόκειται για ένα πόλεμο Εξουσιαστών, Ιδιοκτητών του Δημόσιου Χώρου ή μέρους αυτού. Κρατικοί και κομματικοί ή φραξιονιστικοί στρατοί σε πολεμική αντιπαράθεση.

Κατά τις δηλώσεις τους, πρόκειται είτε για "στέκια Πολιτισμού" είτε για "Άντρα Κακοποιών". Ορολογία ενός "Τριακονταετούς  Πολέμου". 

Και δεν λείπει, δεν μπορεί να λείψει "ο Μάρτης από τη Σαρακοστή":

Ιδιοκτησία του "λαϊκού" συνδέσμου Χρυσή Αυγή είναι η Παιδική Χαρά στον ...
Άγιο Παντελεήμονα. 
Η Χαρά των Παιδιών, είναι ιδιόκτητη(!)  κι ο δήμαρχος την αφήνει στην ησυχία της. 
Μια ησυχία που θυμίζει νεκροταφείο.

Ιδιοκτησία της ΧΑ, κατά δήλωση της, είναι και κάθε πλατεία που φιλοξενεί γραφεία της:

"Σε όσους είχαν φροντίσει με την ελεεινή παρουσία και συμπεριφορά τους να υποβαθμίσουν την Πλατεία Καμπάνας, τους προειδοποιούμε ότι καλά θα κάνουν να βρουν άλλο καταφύγιο..." (από ανακοίνωση της ΧΑ Κεφαλονιάς).

Όλοι είναι οπαδοί της κάθαρσης των χώρων από αλλότριες ιδεολογίες και παρουσίες και τελικά, με καταλήψεις, ανακαταλήψεις και εκκαθαρίσεις,  "ξεβρωμίζουν" χώρους από την ελευθερία του άλλου.

Και ο βουλευτής της, κ. Χ.Παππάς, μας ενημέρωσε πως θα βγάλει το μικρό ενθύμημα Πολυτεχνείου από αυτή την πλατεία και θα βάλει το μεγαλοπρεπές άγαλμα του Μεταξά.

Στον ειδωλολατρικό μας κόσμο (ή μήπως στον βαθύτατα θρησκευόμενο;) ο καθένας δικαιούται ένα ναό για να προσεύχεται ή ένα άγαλμα για να προσκυνά.

Δικαίωμα και στην ανακατάληψη, λοιπόν.

Πλήρης η σύγχιση των θρησκειών της νεωτερικότητας. Πρόκειται για τη σύγχιση που προσπαθούν να δημιουργήσουν σε μας, τους απλούς τηλε-θεατές των δρώμενων και τηλε-ακροατές  των λεγομένων.

Κανείς δεν μας ρωτά. "Κυρίαρχος είναι αυτός που αποφασίζει για το πότε έχουμε κρίση", έλεγε ο μεγάλος Καρλ Σμιτ (διετέλεσε και κορυφαίος νομικός του Χίτλερ). Κι έχουμε "κρίση", γιατί έτσι μας είπαν. Δεν μας ρώτησαν. ("Κρίση", το άλλο όνομα της εξαπάτησης).

Όλοι αυτοί που εκπροσωπούν κάτι, κατά δήλωση τους, νομίζουν ή θέλουν να εκπροσωπούν το λαό. Τον ρώτησαν; Του είπαν πως στον "δικό μας κόσμο" θα έχεις το δικαίωμα της αυτονομίας; Το δικαίωμα και την ελευθερία να αποφασίζεις;

Κι όπως έλεγε ο Καρλ Σμιτ (πάλι) "αντιπροσώπευση σημαίνει κάνω παρούσα μιαν απουσία ή στην πραγματικότητα κανέναν".

Κι εμείς, κολημένοι στον Θουκυδίδη και τον Ρήγα Φεραίο:

"Πόλις, Αυτόνομος, Αυτόδικος και Αυτοτελής" - "Ο Νόμος είναι εκείνη η ελευθέρα απόφασις οπού με την συγκατάθεσιν όλου του λαού έγινεν".

 

"Μαλώνουν" για τη νομή κάποιων ασήμαντων στεγασμένων  ή υπαίθριων χώρων κι εμείς ασχολούμαστε με αυτό, ενώ την ίδια ώρα νέμονται τις πολύ σημαντικές ζωές μας (Τις τόσο ασήμαντες για αυτούς). Τελικά, όλα τα κάνουν, για να έχουμε μια τέτοιου είδους απασχόληση. Για να διαιωνίζεται το δεσποτικό είδος καθεστώτος μέσα στο οποίο ζούμε. Ως ότου έρθουν τα επερχόμενα χειρότερα.

 

Κι όπως έλεγε και ο Μαρξ: "η κριτική της Θρησκείας είναι η προϋπόθεση κάθε κριτικής".

Θρησκείες έχουμε μπροστά μας. Θρησκείες κρίνουμε.

Οι -ισμοί, συγνώμη, οι θρησκείες της νωτερικότητας είναι για τα σκουπίδια.

 

Η δημοκρατία δεν είναι θρησκεία. 
Είναι τρόπος. 
Δύσκολος τρόπος.

Και είναι τεράστια η ευθύνη των αριστεροδεξιών  θρησκευτικών αιρέσεων, που η πατρίδα με την καθοδήγηση της Αυτοκρατορίας οδεύει, πρώτη, στην Ευρώπη του σήμερα, στο δρόμο προς ένα Απολυταρχικό Καθεστώς. (Τα συμπεράσματα από το πείραμα "Ελλάδα" θα εξαχθεί, όπως έχουν εξαχθεί τα επιτυχημένα μνημόνια). 

Τέλειωσε το παραμύθι του "φιλελευθερισμού". Κράτησε χρόνια, κρατώντας μακριά από τη διακυβέρνηση την Ελευθερία των ανθρώπων. Την Ατομική και Πολιτική Ελευθερία.

Σήμερα, η διακυβερνησιμότητα των εξαθλιωμένων λαών απαιτεί "βυζοδιασκέδαση" και Αυταρχισμό. Απαιτεί και ψεύτικους, βαθύτατα αποπροσανατολιστικούς  "πολέμους".

 

ΤΕΡΑΣΤΙΑ η ευθύνη όσων στέρησαν ή αρνήθηκαν να βοηθήσουν τους "Αγανακτισμένους Έλληνες" του 2011 να αποκτήσουν μια χαρούμενη και ψυχαγωγική κοινοβουλευτική παρουσία (και όχι εκπροσώπηση). Άμισθη, αργόσχολη και μοναδική στον ευρωπαϊκό κόσμο της άθλιας Αυτοκρατορικής - Ολιγαρχικής  Νεωτερικότητας. Άφησαν ανοιχτό το δρόμο στις κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές  πολιτοφυλακές των τραπεζιτών.

Η Δημοκρατία παραμένει το ζητούμενο και δεν μπορεί να μεγαλώσει σε γυάλες έγκλειστης και μονόχρωμης καθαρότητας. 
Η Δημοκρατία είναι πολύχρωμη, όπως ο Άνθρωπος.  Παραμένει το ζητούμενο.

 

στην εικόνα: κάτι σαν το πιο κάτω: αμαρτωλό, ανίερο και πολύ θρησκευτικό, σχεδόν επαναστατικό...  Της δικής μας θρησκείας αγάλματα. Ελευθερία τη λένε, συνώνυμο της αμαρτίας, κολασμένης τε και ακόλαστης.  Ελευθερία του πολλάκις εξαμαρτείν είναι η δημοκρατία. "Άστε μας να κάνουμε λάθη". . . 

 

Συμπλήρωμα από τον Δον ΨΥΧΩΤΗ. (Τελευταία, μάθαμε πως σε αυτή τη βίλλα υπάρχουν "εκπρόσωποι του αναρχικού χώρου"!  Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου)

...πηγη