Ευ. Βενιζέλος: Απαλλάσσεται λόγω βλακείας

Στην ταινία «Ένας βλάκας και μισός» του Δαλιανίδη, ο εξαίρετος Χρήστος Ευθυμίου υποδύεται έναν ανθρωπάκο μέτριας νοημοσύνης, ο οποίος κατηγορείται αδίκως ότι προσπάθησε να δηλητηριάσει τον σύζυγο της ερωμένης του. «Εγώ, κύριοι δικαστές, έβλεπα κόσμο να μπαίνει, κόσμο να βγαίνει, αλλά δεν καταλάβαινα γρι. Γι' αυτό, βλάκα με ανεβάζουνε, βλάκα με κατεβάζουν», απολογήθηκε ο ανθρωπάκος και κατόπιν τούτου το δικαστήριο τον απήλλαξε λόγω βλακείας.

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου, γιατί αν δεν θου, θα πω ότι, αν γυριζότανε σήμερα το έργο του Δαλιανίδη, θα λεγότανε «Ένας Βάγγος και μισός» και θα ...είχε πρωταγωνιστές τον Ευ. Βενιζέλο και τους εντιμότατους φίλους του. 

Δηλαδή, τους συγκυβερνήτες του, τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ, τους οικόσιτους παπαγάλους του από το Μega και γενικώς όσους παραβιάζουν νόμους και προφήτες , για να τον βγάλουνε λάδι στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. 

Μόλις ξεμπερδεύουνε όμως με τα ποινικά, ωρέ πού τον πονεί και πού τον σφάζει τον καημένο τον Βάγγο: Ναι, έχει πολιτικές ευθύνες, ναι, τα έκανε θάλασσα, ναι, τον παρέσυρε ο Διώτης, μέχρι που ο Παυλόπουλος του έδωσε τη χαριστική βολή, ισχυριζόμενος ότι έδρασε με επιπολαιότητα και όχι με δόλο. Άλλως ειπείν, την διέπραξε την κουτσουκέλα ο Βαγγέλας, αλλά την διέπραξε από βλακεία και όχι από κακία.

Τι είναι χειρότερο για έναν πολιτικό, να μπει στη βάσανο της διερεύνησης ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών ή να απαλλαγεί εκ προοιμίου ως μη δυνάμενος; Ιδίως μάλιστα όταν πρόκειται για τον Ευάγγελο τον Βενιζέλο, που έφτασε στα ύπατα αξιώματα χάρη στην ευφυΐα του, την ευστροφία του, την ευφράδειά του, την ευρυμάθειά του και άλλα ψέματα που αρχίζουν από έψιλον. 

Δεν θέλει δα και πολύ ο κακοήθης λιβελογράφος, για να αρχίσει να διαδίδει ότι, όταν γίνεται συνάντηση των πολιτικών αρχηγών στο Μαξίμου, ο κ. Αντώνης και ο κ. Φώτης κάθονται στο σαλόνι και ο μικρός Βαγγέλης μένει στο δωμάτιο των παιδιών να βλέπει την Ντόρα την Εξερευνήτρια (σ.σ. ακόμη ψάχνει το εκατομμύριο του Κούβελου), με ένα υποβρύχιο στο χέρι. Από αυτά που τα γλείφεις κι όχι από αυτά που γέρνουν.

Κάποια στιγμή, ο μικρός Βαγγέλης βγάζει τη μουρίτσα του από την πόρτα και λέει αισχυντηλά: «Κύριε Αντώνη, να έρθω κι εγώ στο σαλόνι;». «Όχι, Βαγγελάκη, στο σαλόνι βάζουμε τα καλά τα βάζα και άμα τα σπάσεις, δεν θα έχουμε τι να δώσουμε στους δανειστές». «Τότε να πάω να παίξω στη λιμνούλα απέναντι;». «Να πας, Βαγγελάκη, στη λιμνούλα, αλλά πρόσεξε μη σε δούνε οι περαστικοί και νομίσουνε ότι κάνεις την πάπια».

Τουτέστιν, βλάκα τον ανεβάζουνε, βλάκα τον κατεβάζουνε...

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

 www.avgi.gr