Δεν «καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», καταδικάζω τη βία του τοκογλύφου και του μπαχαλάκια, τη βία των τόκων και των κατασχέσεων και προκρίνω την αντίσταση στην πείνα, στην ξεφτίλα, στον παραλογισμό και στην αποβλάκωση.

Δώσανε την Ελλάδα στους Γερμανούς, αλλά πήρανε πίσω τη βίλα Αμαλίας από τους αναρχικούς!

Αντε, με το καλό, να πάρουνε και την Πόλη!

- Ποια Πόλη; απ’ τους Τούρκοι; τι λες, πασά μου; θα πέσει μπαρούτι και μπούρμπερη να μας κάψει..!

Αυτό είναι το «μείγμα» (ενθυμείσθε;) της πολιτικής Σαμαρά. Ενας χυλός υποτέλειας (προς το εξωτερικό), ληστρικότητας (προς το εσωτερικό) καιραγιαδισμού - σφάξε τη χώρα μου, αγά μου, ν’ αγιάσουν τα κέρδη σου.

Αλλά δεν είναι μόνον το μείγμα της πολιτικής, είναι και η σύνθεση των ανθρώπων που την εφαρμόζουν.

Αίφνης (που αίφνης δεν είναι) κυβερνούν την Ελλάδα πιασμένοι χέρι-χέρι η κυρία Ρεπούση (της ασυνέχειας του Ελληνικού Εθνους) με τον κ. Γεωργιάδη (της εθνικιστικής υστερίας)...

(Υπό μίαν έννοια, αυτό το δίδυμο ενέχει μιαν αρμονία, διότι και οι δύο προσεγγίσεις εξίσου πατριδοκαπηλικές είναι, αλλά) στη βάση όσων διακηρύσσουν τα ίδια τα μέρη του διδύμου για τον εαυτό τους και κατά του άλλου, το σχήμα είναι γκροτέσκ.

Ομως το δισυπόστατον της τρικομματικής ανίερης συμμαχίας δεν περιορίζεται στο εν λόγω δίδυμο, αλλά διατρέχει το σύνολο του κυβερνητικού μορφώματος, όπου με μεταμορφισμούς και παρενδύσεις ετερόκλητα ζευγάρια και υβριδικά τρίο στροβιλίζονται γύρω από μια πολιτική που μόνον μια Υβρις εναντίον της χώρας θα μπορούσε να ασκήσει.

Διότι έχουμε πλέον φθάσει στο σημείο να μην αποτελεί μόνον Υβριν η πολιτική που ασκείται, αλλά να ασκεί πολιτική η ίδια η Υβρις.

Μπίστης! Κάλεσε τον κ. Γλέζο «να αποχωρήσει απ’ την πολιτική σκηνή διότι σκέφτεται με όρους του παρελθόντος». (Οπως όταν κατέβαζε τη σβάστικα απ’ την ιερή Ακρόπολη;)

Κακλαμάνης! Θυμίζει στον κ. Στουρνάρα τα πάρε-δώσε που είχε με την Γκόλντμαν Σακς, για να αναφερθώ σε ένα μόνον απ’ τα κουδούνια που του κρέμασε.

Χρύσανθος Λαζαρίδης! Διαφοροποιήθηκε εδώ και χρόνια απ’ την Αριστερά στην οποίαν τότε θήτευε, διότι εύρισκε τις θέσεις για τα εθνικά θέματα ενός μέρους αυτής της Αριστεράς ουχί αρκούντως πατριωτικές. Και τώρα ο ίδιος άνθρωπος προσφέρει την πατρίδα λάφυρο σε εκείνους που έφερε εδώ ο Γιωργάκης για να την κατασπαράξουν.

Θα επρόκειτο για έναν συφερτό κλόουν, αν δεν ήταν μια ορδή χορτασμένων που γιορτάζει διαρκώς, ακκίζεται και αλληλοβραβεύεται!

 -αλήθεια, για τι ακριβώς βραβεύθηκε ο κ. Παπαδήμος; 

για το κόψιμο των μισθών; 

τη δυσπραγία των νοσοκομείων; 

τη μαύρη πανώλη της ανεργίας;

Τι ακριβώς πανηγύριζαν οι συνδαιτυμόνες του σε αυτό το εορταστικό φαγοπότι - κάθε μπουκιά και 300 απολυμένες καθαρίστριες! κάθε γουλιά εκλεκτού οίνου και 300 μαγαζιά να κλείνουν – τι ακριβώς πανηγύριζαν; 

Το ότι ο κ. Βενιζέλος κυβερνά ακόμα;

Το ότι του αρκεί να έχει πολιτικές ευθύνες, αρκεί να αποδειχθεί πως δεν έχει ποινικές;

Τι ακριβώς εορτάζει η κυβερνώσα Υβρις; 

τον φόβο του κ. Σαμαρά για τις κάλπες περί τη λίστα Λαγκάρντ και το (ένα ακόμα) προς τούτο πραξικόπημα στη Βουλή για να κουκουλωθεί η αλήθεια;

Τι εορτάζεται;

Ο θρίαμβος των παραχαρακτών των σιντί και των USB;

Τη χώρα κυβερνούν οι επίτιμοι φίλοι του κ. Χριστοφοράκου, ο καθείς και η τιμή του. 

Τη χώρα κυβερνά η Υβρις και οι εντιμότατοι φίλοι της. Απ’ όπου κι αν τους πιάσεις, λερώνεσαι.

Αν τους αντιμιλήσεις, σε λένε λαϊκιστή.

Αν δεν βγάλεις άχνα, σε λένε τεμπέλη ή διεφθαρμένο - και καλά σουκάνουμε!

Αν τρίξεις τα δόντια, σε λένε τρομοκράτη.

Μια στρατιά καλοπληρωμένοι παλιάνθρωποι από τα ΜΜΕ της Διαπλοκής σε οικτίρουν και σε λοιδορούν, σου ροκανίζουν τον αυτοσεβασμό και σου γαμάνε τηναξιοπρέπεια - αυτή είναι

η πιο αισχρή μορφή βίας.

Και ύστερα βγαίνει ο Στρατοδίκης στο τζαμί και σου ζητάει να καταδικάσεις τη «βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».

Ε, δεν θα υποκύψω σε αυτήν τη φασιστική γενίκευση. 

Υπάρχει καλή και κακή βία, όπως υπάρχει καλός (αμυντικός) και κακός (επιθετικός) πόλεμος.

Στη βία που ασκεί η Οικονομία της Φρίκης αντιπροτάσσω τη βία της ηθικής -τη μαμή της Ιστορίας.

Τη βία της αντίστασης και της ποίησης - ουδείς γερμανοντυμένος ουτιδανός θα με τρομοκρατήσει ιδεολογικά για να αποβλακωθώ

και να μιλήσω τη δική του γλώσσα. 

Δεν «καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», καταδικάζω τη βία του τοκογλύφου και του μπαχαλάκια, τη βία των τόκων και των κατασχέσεων και προκρίνω την αντίσταση στην πείνα, στην ξεφτίλα, στον παραλογισμό και στην αποβλάκωση.

Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα, ώσπου οι νόμοι και το δίκιο να γίνουν ένα…

Στάθης