''Ένας-ένας πέφτει.... Πέφτουν: ο ένας μετά τον άλλο.

''Ένας-ένας πέφτει.

Πέφτουν: ο ένας μετά τον άλλο. 

Οι άλλοι, εμείς οι υπόλοιποι, παρακολουθούμε εκείνον που πέφτει, κι ευχόμαστε να μην φτάσει το φαινόμενο σε μας.

Στην αρχή τα περιστατικά ήταν μεμονωμένα. 

Όταν έπεφτε κάποιος, το γεγονός έμοιαζε να συμβαίνει αλλού, κάπου μακριά.

Με τον καιρό ωστόσο τα περιστατικά πλήθαιναν
και επίσης πλησίαζαν. Η ανησυχία μεγάλωνε. 

[...] Έπεφταν ακόμη θεσμοί και αξιοπρέπεια, η ισχύς των νόμων και το αίσθημα της αλληλεγγύης...

Έτσι ζούσαμε τότε: 

με τον φόβο των πτώσεων. 

Όταν όλα αυτά πέρασαν, είμαστε βέβαιοι ότι είχαμε ζήσει μια παράκρουση, μια ομαδική παραφροσύνη. 

Το πώς βέβαια πέρασαν όλα είναι μια άλλη και απίστευτη ιστορία.
Όπως από τη ρωγμή ενός έρημου τόπου ξεπηδούν φυτά και τα πρώτα λουλούδια...

Έπρεπε πάντως να φύγει εκείνος ο θίασος, που μόνον την οργή προκαλούσε, και να σχηματισθεί ένας άλλος, από τις καλύτερες δυνάμεις που διέθετε η Τέχνη του θεάτρου και της ζωής.

Έπρεπε επίσης να αγαπήσομε λίγο περισσότερο τον τόπο μας, που είχαμε μάθει να τον πληγώνομε ασυλλόγιστα. και να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για τον ήλιο και την ομορφιά που μας πρόσφερε.

Το πιο δύσκολο όμως ήταν να ακούσομε κάποιους σοφούς, που χρόνια τώρα επέμεναν να λένε αλήθειες: 

ότι η πραγματική Παιδεία είναι ένα ύψιστο και δύσκολο αγαθό, και δεν έχει να κάνει με «καταλήψεις»...

ότι σε μια δημοκρατική πολιτεία οι νόμοι, ακόμα και όταν είναι άδικοι, πρέπει να γίνονται σεβαστοί...

ότι όσα εκείνοι –οι σοφοί– ονόμαζαν αξίες, είναι απαραίτητες στην πορεία μιας χώρας, και έπρεπε να ανακαλυφθούν από την αρχή. 

Ευτυχώς, όλον αυτόν τον καιρό των διαρκών πτώσεων, δεν είχαμε παύσει –ούτε άλλωστε μπορούσε να μας εμποδίσει κανείς– να ονειρευόμαστε. 

Τα όνειρα όμως, λένε πάλι οι σοφοί, κρύβουν συχνά και τις προσδοκίες μας. ''

Γ. Γραμματικάκης "Τον καιρό των πτώσεων"
(απόσπασμα)

από το βιβλίο ''Ένας αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής'' (2 φωτογραφίες)

George Karampelas