Αν το σκεφτείς λίγο ακόμη μπορεί ν’ αρχίσεις ν’ αναρωτιέσαι μήπως έχουν εκείνοι δίκιο κι εσύ να είσαι τυφλός..

..

ΑΝΤΕ ΣΗΚΩ....ΣΗΚΩ ΝΤΕ !!!

Ξεκίνησε ως «δεν επιτρέπεται να σκέφτεσαι έτσι…». 
Αυτό το «έτσι» ήταν το διαφορετικά. 

Ας πούμε, δεν επιτρεπόταν να σκέφτεσαι «δε θα ψηφίσω». 
Σου ορμούσαν δέκα ανοιχτά στόματα που ούρλιαζαν «Ντροπή! Για να μπορείς να ψηφίζεις πέθαναν στο Πολυτεχνείο». 
Δεν επιτρεπόταν να σκέφτεσαι έτσι…

Αν τολμούσες να πεις ότι ψήφισες κάποιο κόμμα της Αριστεράς, ορμούσαν 10 άλλα στόματα που ούρλιαζαν «Τον παππού μου τον έσφαξαν οι κουμουνιστές με κονσερβοκούτι. … Τη γιαγιά μου τη γάμησαν οι κουμουνιστές με όπλο…. Χαμένη ψήφος…. Θα κερδίσουν οι Δεξιοί…. Θα κερδίσουν οι ΠΑΣΟΚοι…» 
Δεν επιτρεπόταν να ψηφίζεις έτσι…


Πέρασαν τα χρόνια. 
Δούλεψες. 
Ταξίδεψες. 
Δεν έβαζες χρήματα στην άκρη. 
Δεν τα γούσταρες τα χρήματα, βρε αδελφέ. 
10 στόματα ούρλιαζαν «Αχαΐρευτε. Πότε θα ωριμάσεις; Πότε θα σοβαρευτείς; Πότε θα πάρεις σπίτι; Πότε θα τακτοποιηθείς; Πότε θα κουρευτείς; Πότε θα ντυθείς σαν άνθρωπος;». 
Δεν επιτρεπόταν να ζεις έτσι…

Ένα πρωί, βγήκε ένας μαλάκας στην τηλεόραση. 
Πίσω του είχε θάλασσα και μια βαρκούλα.  
Είπε για Μνημόνιο και ΔΝΤ. 
Βγήκες στους δρόμους. 
Προσωπικά δεν είχες να χάσεις τίποτα. 
Ούτε καταθέσεις, ούτε σπίτια. Μόνο εσένα είχες να χάσεις.  
10 στόματα άρχισαν να ουρλιάζουν «Αναρχικέ, ρεμάλι, μπαχαλάκια. Ανθέλληνα. Εσύ τα έφαγες. Γκλομπ, γκλομπ, γκλομπ. Ειρηνικά ρε. Μόνο ειρηνικά. Πίσωωωω….». 
Δεν επιτρεπόταν να πας μπροστά έτσι...

Γέμισες νεύρα και θυμό. 
Φώναζες. 
Έβριζες. 
Αναρωτιόσουν γιατί δεν ξυπνάνε αυτοί που έχουν να χάσουν και χάνουν. 
Μάλωνες. Δέκα στόματα ούρλιαζαν «Γραφικέ. Αντι – ευρωπαϊστή. Οπισθοδρομικέ. Αποτυχημένε. Συνταγή επιτυχίας. Θυσιάσου. Ευρώ. Ανάπτυξη. Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας». 
Δεν επιτρεπόταν να θυμώνεις έτσι…

Άρχισες να μένεις μόνος. 
Δεν άντεχες να τους βλέπεις αγκαλιά με μια γυμνή ελπίδα. 
Στην αναμονή του σφαγείου. 
Άρχισες να μην καταλαβαίνεις τίποτα απ’ όσα έλεγαν. 10 στόματα άρχισαν να φωνάζουν «Μπεεε… η δόση… μπεεεεε…. το eurogroup…  μπεεεεε… ο πρωθυπουργός… μπεεε…. το στικάκι…. μπεεεεεε…. με τη βοήθεια του Θεού… μπεεεεε… ευτυχώς που υπάρχουν οι δανειστές μας… μπεεεεε». 
Δεν επιτρεπόταν να μη βελάζεις έτσι….

Τώρα υπάρχουν εξελίξεις. 
Γίνονται μεταρρυθμίσεις. 
Εσύ βλέπεις καταστροφή. 
Οι άλλοι ότι αλλάζει το κλίμα. 
Εσύ βλέπεις κατακτητές. 
Οι άλλοι επενδυτές. 
Εσύ βλέπεις λεηλασία. Οι άλλοι ευκαιρίες. Δέκα στόματα ανοίγουν να φωνάξουν…. Σιωπή. Κανείς ήχος. Το κόλπο έπιασε. Τέλος πια το «Δεν επιτρέπεται να σκέφτεσαι έτσι…». 
Τώρα απλώς δεν επιτρέπεται να σκέφτεσαι. Ούτε έτσι, ούτε αλλιώς.

Στ’ αρχίδια σου. 
Αν το σκεφτείς λίγο ακόμη μπορεί ν’ αρχίσεις ν’ αναρωτιέσαι μήπως έχουν εκείνοι δίκιο κι εσύ να είσαι τυφλός. 
Να είσαι κουφός. 
Μην το σκέφτεσαι. 
Κάνε!

http://kartesios.com/?cat=28