ΒΥΖΑΝΤΙΟ. Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Του Ι. Θεοδωρόπουλου, Κόρινθος

1000  χρόνια ανεξέλεγκτης  οπισθοδρόμησης.
Ο Βυζαντινός μεσαίωνας της παράνοιας και του σκοταδισμού, υπήρξε η μελανότερη περίοδος της Ελληνικής Ιστορίας, και η πιο οδυνηρή για τους Έλληνες.

Οι  Ταλιμπάν των Χριστιανών παπαδαριό και  καλόγεροι έγιναν κράτος εν κράτη. Ο λαός άβουλος έγινε πειθήνιο όργανο τους, και ακάματο εκτελεστικό όργανο για τους διωγμούς και τα εγκλήματα που ακολούθησαν κατά των μη χριστιανών, που ήταν στη πλειοψηφία τους κυρίως Έλληνες.

Με μεγάλη ευκολία κατάπινε τις θρησκευτικές τους παπάρες για μετά θάνατο ζωή, παράδεισο, θαύματα, αναστάσεις κ.α.  

Η θεοκρατία σε όλο της το μεγαλείο. Οι αυτοκράτορες αφού πρώτα τους προώθησαν τελικά έγιναν δέσμιοι των.  Είναι γνωστές άλλωστε οι οικονομικές και νομικές παραχωρήσεις των αυτοκρατόρων προς το ιερατείο, με τα περιβόητα ...

Χρυσόβουλα, προκειμένου να έχουν την εύνοια του.

Η  θρησκευτική  διαμάχη για το χωρίς ουσία, και γελοίο, θέμα των εικόνων, που κράτησε πάνω από 100 χρόνια χώρισαν τον λαό σε εικονομάχους και εικονολάτρες, αποπροσανατόλισαν αυτόν από τα πραγματικά του προβλήματα, και την Αυτοκρατορία από τους επερχόμενους κινδύνους.

Μια  άλλη θρησκευτική διαμάχη  ξέσπασε τις παραμονές της άλωσης. Πάλι σε δύο στρατόπεδα  χώρισαν τον λαό.  Από την μια μεριά οι  Ενωτικοί, και από την άλλη  οι Ανθενωτικοί. Οι μεν πρώτοι να θέλουν την ένωση με τη Καθολική Εκκλησία,  ελπίζοντας ότι  ο Πάπας  θα  τους σώσει από τους Τούρκους.  Οι δε δεύτεροι προτιμούσαν τους Τούρκους,  λέγοντας  «καλύτερα τούρκικο σαρίκι, παρά φράγκικη  κουκούλα ». Επακόλουθο της δημιουργηθείσας  πραγματικότητας  ήταν  η σταδιακή  συρρίκνωση  και τελικώς η οριστική διάλυση της  Αυτοκρατορίας.

Τι κατάντια… Αυτή η άλλοτε  κραταιά Αυτοκρατορία, να φθάσει να επιλέγει τον δυνάστη της.    Όσο για τους  καλόγερους αντί να πάρουν τα όπλα και να αγωνισθούν τουλάχιστον υπέρ πίστεως, στοιβάζονταν κατά χιλιάδες στα Μοναστήρια και μη έχοντας τίποτα το ουσιώδες να πράξουν «ομφαλοσκοπούσαν»  δηλαδή καθήμενοι σταυροπόδι κοιτούσαν τον αφαλό τους επί ώρες περιμένοντας να ξεπηδήσει Θείον  Φως που θα τους έσωζε  από τις αμαρτίες τους……..ποίες άραγε  να ήσαν  αυτές ???  Ο νοών  νοείτω……

Ο παιάνας των  Σαλαμινομάχων  όπως μας τον διέσωσε ο  Αίσχύλος,
« Ω παιδες  Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θέων τε πατρώων έδη θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων αγών»
δυστυχώς  αντικαταστάθηκε από  το « Κύριε ελέησον».

Τα νέα δόγματα που κυριάρχησαν και έφεραν την οπισθοδρόμηση ήταν το  «πίστευε και μη ερεύνα» και το  «απαρνήσου τα υλικά αγαθά και σώσε την ψυχή σου».  Στο μεν πρώτο διακρίνουμε το δουλοπρεπές, και στο δεύτερο το μαζοχικό σύνδρομο που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την Αρχαιοελληνική Φιλοσοφία.

Όσο για το  «ερευνάτε τας γραφάς»  που προφασίζονται  ότι πρεσβεύουν, προφανώς εννοούν τας  θρησκευτικάς  γραφάς,  που μόνο  συσκότιση προκαλούν παρά διαφώτιση.

Η οπισθοδρόμηση πήρε ανεξέλεγκτες  διαστάσεις ώστε για 1000 και πλέον χρόνια Βυζαντινής κυριαρχίας στον Ελλαδικό χώρο, εκεί που κάποτε ένα πλήθος  Φιλοσόφων, Φυσικών, Μαθηματικών, Γεωγράφων, Αστρονόμων, Μηχανικών, υπηρετούσαν  τη Γνώση, δεν κατέστη δυνατόν να αναδειχθεί ένας σημαντικός φιλόσοφος, ένας μαθηματικός, η ένας φυσικός, ο μόνος σημαντικός φιλόσοφος του Βυζαντίου ο Γεώργιος Γεμιστός η Πλήθων, πήρε αποστάσεις από τον Χριστιανισμό. Ο δε λαός έπλεε στο βαθύ σκοτάδι της αμάθειας, κουρελής και πεινασμένος.

Το εθνεγερτικό  σύγγραμμα ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΜΟΜΑΡΧΕΙΑ  γράφει σχετικά  με την δράση του ιερατείου από τον σκοταδιστικό μεσαίωνα και μέχρι την απελευθέρωση,     «Το ιερατείο υπέταξε τη σκέψη στη θεολογία και η ελεύθερη παιδεία με τις επιστήμες σιώπησε μπροστά στη θεολογική μυθολογία που επικράτησε και κατέστησε  τους  Έλληνες  δούλους  μεθυσμένους  από την αμάθεια και δεισιδαιμονία».

Η διαπόμπευση  και συστηματική  κατασυκοφάντηση από το Ιερατείο της Ελληνικής Φιλοσοφίας, και του Ελληνικού πολιτισμού,  είχε σαν αποτέλεσμα να εκλείψει παντελώς από το λεξιλόγιο των Ελλήνων οι λέξεις  Έλλην  και  Ελλάς, τους αιώνες που ακολούθησαν.  Τι ξεπεσμός ώ Πατέρες της εκκλησίας καταντήσατε την λέξη  Έλλην να θεωρείτε ύβρις, την λέξη  Ελλάς – την μητέρα του σύγχρονου πολιτισμού – μίασμα,  και τους  Έλληνες να κρύβουν την καταγωγή τους,  να απαρνηθούν τους ένδοξους προγόνους τους, και να αποδεχθούν το όνομα  Ρωμιοί, ενώ καμία σχέση δεν είχαν με τη  Ρώμη, αλλά για λόγους μόνο επιβίωσης.

Τρανταχτό παράδειγμα της νοοτροπίας σας  ο υβριστής του Ρήγα του Φεραίου και της Διακήρυξης του, Αθανάσιος ο Πάριος που συνεχώς διατυμπάνιζε  «ντρέπομαι γιατί είμαι Έλληνας» ,  «αντίχριστοι οι φιλόσοφοι»,  Και «άξιοι  μαχαίρας οι  Ελληνόφρονες» – Να και άλλος ένας ακόμη αιμοδιψής  ( Άγιος )……..

Καθώς και ο πατριάρχης  Ιεροσολύμων  Άνθιμος που τύπωσε στο Πατριαρχικό τυπογραφείο της Κων/πολης το περιβόητο «Πατρική Διδασκαλία» που ήταν ένα κήρυγμα  δουλικής  υποταγής εις την  υψηλή  βασιλεία  των  Οθωμανών, και λίβελλος κατά της  Γαλλικής επανάστασης. Χαρακτηριστικό  απόσπασμα : «Ο Θεός ….ύψωσε  την βασιλείαν αυτήν  των  Οθωμανών περισσότερον από κάθε άλλην, δια να αποδείξη αναμφιβόλως ότι θείω εγένετω βουλήματι».

πηγη