Ο Γιώργος Τζιουβάρας (Tenorman) μιλάει στο Culturenow για την παράσταση του, Tenorman Show με την οποία προβάλλει την όπερα με μια εναλλακτική μορφή στο ευρύτερο κοινό.
Συνέντευξη στην Λίλιαν Αλεξάκου
Λίλιαν Αλεξάκου: Πες μας για την πορεία σου πριν έρθεις στην Αθήνα;
Γιώργος Τζιουβάρας: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Λεπτοκαρυά Πιερίας . Από μικρός σπούδασα πιάνο, κιθάρα, θεωρητικά, τραγούδι στην Κατερίνη. Μετά τα 18 μου πήγα στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, σπούδασα κλασσικό τραγούδι, πήρα το δίπλωμα μου μονωδίας , μελοδραματικής παράλληλα σπούδαζα υποκριτική και Ιταλική φιλολογία στο Α.Π.Θ.
Μετά πήρα ρόλους σε όπερες και μιούζικαλ στην Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες πόλεις όπως το Μιούζικαλ της Πεντάρας στη Λάρισα, τον Βαφτιστικό στο Φεστιβάλ του Δήμου Αθηναίων , στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης ,έγραφα και μουσική κ.α.. Από το 2003 τραγουδούσα και έπαιζα στο Κ.Θ.Β.Ε. στην παράσταση το Κατερινάκι από το Χάιλμπρον. Στην Αθήνα έχω σχεδόν ένα χρόνο, ήρθα για ένα καλύτερο σήμερα, δηλαδή αύριο ή μεθαύριο. Εδώ έγινε η σύλληψη της ιδέας της παράστασης μου Tenorman Show.
Λ. Α.: Με το που ήρθες στην Αθήνα, σου προέκυψε παράξενη έμπνευση;
Γ. Τ.: Ακριβώς ,κάτι παράξενο ,κάτι τρελό, το πιο κωμικό μου στοιχείο, αν και πάντα ήμουν ...
κωμικός. Αποφάσισα να συνδυάσω όλα όσα έχω σπουδάσει και μου αρέσουν ,όπως η όπερα ,θέατρο, να παίζω πιάνο, να τραγουδάω τζάζ και άλλα είδη, να λέω ιστορίες. Αποφάσισα να κάνω μια παράσταση μόνος μου ουσιαστικά, μια διαφορετική παράσταση που δεν έχει προηγούμενο.Λ. Α.: One man show το οποίο κρύβει μεγάλη προετοιμασία;
Γ. Τ.: Το Tenorman show έχει χρόνια ,μέρες και νύχτες δουλειάς κρυμμένα από πίσω, πρώτα απ’ όλα όλα τα χρόνια των σπουδών μου, έπειτα είναι ένα μέρος της ζωής μου, δεν είναι κάτι άλλο από αυτό που κάνω για μένα. Κάθε μέρα γράφω κείμενα, γράφω μουσική, είναι η εξέλιξη του εαυτού μου και της καθημερινής μου ενασχόλησης. Αποφάσισα να κάνω την αγάπη μου <<επάγγελμα>> και νομίζω ότι καταφέρνω να ζω από αυτό. Όσοι έρχονται περνάν όμορφα, μου φέρνει πάρα πολύ μεγάλη χαρά το ότι προσφέρω χαμόγελο και ευτυχία. Είναι σαν να νοιώθεις ότι στην ζωή σου έχεις βρει ένα σκοπό. Πολλοί ψάχνουν ένα σκοπό, έ λοιπόν ναι, βρήκα έναν.
Λ. Α.: Στην ζωή σου είσαι διαφορετικός;
Γ. Τ.: Στη ζωή μου δεν είμαι πάρα πολύ διαφορετικός. Βέβαια γράφω και μουσική η οποία κατά το πλείστον είναι μελαγχολική, όμως αυτή την περίοδο είμαι πιο πολύ κωμικός. Η ζωή δεν ξέρεις πως τα φέρνει, ή μάλλον ξέρεις.
Λ. Α.: Ανάποδα τα φέρνει;
Γ. Τ.: Οι φιλόσοφοι τα λεν καλύτερα, γέλια, κλάματα ,χαρές ,λύπες. Εγώ σκέφτομαι την μέρα με την μέρα, είμαι αισιόδοξος. Η αλήθεια είναι πως για να φτάσω ως εδώ που είμαι τώρα ρίσκαρα. Παίρνεις ρίσκα και σκέφτεσαι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά με την δουλειά ,την αισιοδοξία και το θέλω σου τα κάνεις εύκολα.
Λ. Α.: Στην εποχή μας υπάρχει τάση προς το εύκολο;
Γ. Τ.: Λογικό είναι να υπάρχει τάση για το εύκολο όπως έχουν τα πράγματα, ειδικά στον δικό μας χώρο. Αλλά και για όλους στην χώρα .Ναι είναι δύσκολο για όλους ,αν και για μένα πάνε μάλλον καλύτερα τα πράγματα επειδή αρχίζουν σιγά σιγά και ξεκαθαρίζουν. Με την κρίση, ο κόσμος βλέπει ότι πραγματικά τον ευχαριστεί. Μάλλον.
Λ. Α.: Η Χαοτική ιστορία της όπερας τι σημαίνει;
Γ. Τ.: Είναι πραγματικά η Χαοτική ιστορία της όπερας, πήρα την όπερα και την έχω γυρίσει ανάποδα, πρόσθεσα και άλλα στοιχεία μέσα και πολλά άλλα είδη μουσικής. Είναι κάτι πολύ δύσκολο, πολύ ιδιαίτερο και κάτι άλλο σημαντικό για μένα είναι ότι έχω κάνει ακόμη μια παράσταση με ένα ντράμερ, τον Χρήστο Κουτσογιάννη, που λέγεται Opera Chaotique. Είμαστε πιάνο και ντράμς με τραγούδια στα Αγγλικά, Γαλλικά Ιταλικά Γερμανικά. Κλείσαμε εμφανίσεις στο Βερολίνο τέλη Μαΐου αρχές Ιουνίου και περιμένουμε ημερομηνίες από Λονδίνο και Παρίσι. Θα κάνουμε την πρώτη μας διεθνή εξόρμηση, κάτι πολύ ευχάριστο και είμαι πολύ υπερήφανος γι΄ αυτό. Στην Αθήνα κάθε Δευτέρα και Τρίτη είμαι στο ΤΙΚΙ μπάρ στην Ακρόπολη, την Τετάρτη στο Βρυσάκι χώρος τέχνης στην Αρχαία Αγορά, με τον Στράτο Τζώρτζογλου και την Άννα Σακαλή.
Λ. Α.: Η όπερα πόσο πολύ ενδιαφέρει το ελληνικό κοινό;
Γ. Τ.: Η όπερα είναι κάτι πολύ δυνατό, ένα μουσικοθεατρικό είδος στο οποίο αν μπεις μέσα χάνεσαι, είναι μικρόβιο, σε συνεπαίρνει. Δυστυχώς στην Ελλάδα η όπερα δεν ανθίζει. Κάθε άλλο. Παρακμάζει. Όπου και να πας στην Ευρώπη, παντού υπάρχουν όπερες κάθε εβδομάδα. Το θέμα είναι πως προβάλλεται, υπάρχουν στην Αθήνα νέες ομάδες όπως οι Όπερες των ζητιάνων, οι Oper(o) με τους οποίους πέρσι παρουσιάσαμε την Traviata και την Carmen. Τέλεια περάσαμε και φέραμε την όπερα κοντά στον κόσμο. Και εγώ τώρα με το show προβάλλω την όπερα με έναν δικό μου τρόπο νομίζω.
Λ. Α.: Αναμιγνύεις τραγούδια άσχετα με την όπερα;
Γ. Τ.: Αυτό είναι το κωμικό. Δεν είναι ότι κοροϊδεύω τα κομμάτια αυτά. Απλά τα λέω σε συνδυασμό με τα κλασσικά κομμάτια και ο κόσμος γελάει. Όπως το Θέλεις να πεθάνω που το κολλάω με τον Μότσαρτ! Δεν κολλάει τέλεια; Και διάφορα άλλα. Ακούς μελωδίες του Βέρντι, τις γυρνάς και παίζεις δημοτικό τραγούδι και ο κόσμος γελάει πολύ. Γελάει γιατί βλέπει ότι είναι όμοια, σου λέει κοίτα να δεις πως ταιριάζουν. Το ίδιο και με την ρόκ, την τζαζ, τα Ιταλικά και τα Γαλλικά τραγούδια. Για την Γαλλία, τώρα που θα πάμε να παίξουμε έχω σκεφθεί τρομερά πράματα, αλλά πολλά λέω ήδη, είμαι και πολυλογάς.
Λ. Α.: Μιλάς Ιταλικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά, ετοιμάζεις διεθνή καριέρα;
Γ. Τ.: Για τα ελληνικά δεν είμαι πολύ σίγουρος. Α, και λίγα Σέρβικα από το χωριό μου τη Λεπτοκαρυά, πρέπει να τιμούμε τον τόπο μας, για αυτό και εγώ το αναφέρω και μάλιστα σε άσχετη ερώτηση. Είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα μείνω στο εξωτερικό πάντως, αν και αυτό που με απασχολεί κυρίως είναι να εξελίσσομαι και να κάνω την δουλειά μου με αξιοπρέπεια, οπουδήποτε, αν και η διεθνής καριέρα δε θα με χάλαγε, ειδικά τώρα που θα έχουμε αρκετές εμφανίσεις έξω.
Λ. Α.: Όποιος θέλει να ασχοληθεί με την όπερα φεύγει στο εξωτερικό;
Γ. Τ.: Εννοείται. Θες να ασχοληθείς μόνο με την όπερα; Πας έξω. Βάζεις το ταλέντο σου, το στόχο σου, κάνεις τις θυσίες σου και δεν παρεκκλίνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.