"Πολιτισμός" που κλείνει σχολεία και φτιάχνει...κυψέλες

Σε όλη τη χώρα έχει σημάνει κανονικός ξεσηκωμός για τις συγχωνεύσεις των σχολείων και τις συνέπειες που θα έχουν για μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και τοπικές κοινωνίες πολύ πριν ανακοινωθεί το τελικό σχέδιο της Διαμαντοπούλου. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά ανησυχεί για την ερήμωση των κτηρίων που θα προκύψει από τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων και όχι ας πούμε για την ερήμωση ολόκληρων χωριών ή πόλεων που μετά το κλείσιμο σχολείων ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωπες με μετακίνηση ολόκληρων...
οικογενειών προς το δήμο που θα έχει σχολείο, προκειμένου να μετακινούνται με ασφάλεια τα παιδιά τους.
Με μια δήλωση που αποτάσσεται της «στείρας άρνησης» και του «καταγγελτισμού», η Δημοκρατική Αριστερά υποδέχεται θετικά το σχέδιο των συνενώσεων: «Με την αναγκαία προϋπόθεση ότι τα κριτήρια των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων δεν θα εξαντλούνται απλώς στην εξοικονόμηση πόρων, αλλά πρωτίστως θα προτάσσουν το στόχο της αναβάθμισης των συνθηκών παροχής των εκπαιδευτικών υπηρεσιών σ’ όλη τη χώρα, η Δημοκρατική Αριστερά αντιμετωπίζει θετικά την αναδιάταξη του εθνικού σχολικού χάρτη. Χωρίς αμφιβολία, πέρα από τις γενικές τοποθετήσεις, είναι ανάγκη το όλο σχέδιο των συγχωνεύσεων να μελετηθεί τοπικά και στις λεπτομέρειές του. Εδώ ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι αποφασιστικής σημασίας».
Και βέβαια προχωράει σε προτάσεις οι οποίες αφορούν... τα κτήρια:
«Συμμεριζόμαστε την ανάγκη να αποφευχθεί η ερήμωση των κτηρίων που στεγάζονται αυτά τα σχολεία».
Γιατί τώρα με την μείωση κατά 500 εκ. ευρώ των κονδυλίων προς την τοπική αυτοδιοίκηση, οι τοπικοί άρχοντες θα έχουν έγνοια μην δημιουργηθούν ψυχολογικά στους δημότες τους στη θέα των έρημων σχολικων κτηρίων, επιπρόσθετο βάρος στη θέα των ερειπωμένων μαγαζιών.
Και ιδού η πρόταση: «για το λόγο αυτό καλούμε τις δυνάμεις της τοπικής αυτοδιοίκησης να πάρουν πρωτοβουλίες που θα μετατρέψουν τα κτήρια αυτά σε κυψέλες πολιτισμού και συλλογικής δράσης γενικότερα».
Γιατί τώρα με το επερχόμενο ξύρισμα (ποιο κούρεμα;) μισθών, συντάξεων και λοιπών λιπαρών προς κάψιμο, της ελληνικής κοινωνίας ο κόσμος θα ζητά «πολιτισμό και ξερό ψωμί». Τώρα, αν πολιτισμός είναι και το ίδιο το σχολείο και έλλειψη πολιτισμού η πολιτική της κυβέρνησης να δυσκολεύει για τα παιδιά ακόμη περισσότερο τη μάθηση, άλλο θέμα, δεν θα ήτο πρέπον να σχολιαστεί σε μια ανκοίνωση σαν κι αυτή.
Αν οι «κυψέλες» πολιτισμού , από την άλλη, επιδοθούν σε διοργάνωση συσσιτίων, είμαστε βέβαιοι ότι θα πιάσουν τόπο...

απο το Ποντικι

---