Ενα αλλιώτικο θερινό σχολείο....!

Αποστολή, ΣΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ

«Με πλησιάζουν πιο εύκολα οι Ελληνες, όταν μπορώ και τους μιλάω για την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους». Είναι τα λόγια του 18χρονου Χασάν από τη Σομαλία. Είναι ένας μόνο από τους 25 μετανάστες και Ρομά που παρακολουθούν το Διεθνές Θερινό Σχολείο Διαπολιτισμικής Επικοινωνίας, Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού.

Οι μαθητές βήμα βήμα γίνονται κοινωνοί της ελληνικής παράδοσης και του πολιτισμού αυτής της χώρας. Μαθαίουν ελληνικά μέσα από τα δημοτικά τραγούδια, από τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, από το αρχαίο θέατρο και το Σοφοκλή, από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, από τον Αριστοτέλη και τον Ηράκλειτο, από τον Ελύτη και τον Σεφέρη, από τα τραγούδια του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Γκάτσου και του Ξυλούρη, από την αρχαία Ολυμπία, το αρχαίο Δίον και τον Ολυμπο.

Μαθαίνουν την Ελλάδα, την παιδεία, την ιστορία και τον πολιτισμό της. Μαθαίνουν τη χώρα που ζουν. Και μετά θα τα μεταδώσουν ....στους άλλους συμπατριώτες τους που ήρθαν εδώ, μετανάστες κι αυτοί, αναζητώντας το μέλλον, περιμένοντας το πολιτικό άσυλο, περιμένοντας, κάποιοι από αυτούς, να φέρουν στην Ελλάδα τις οικογένειές τους.

Βήμα βήμα γίνονται κοινωνοί της ελληνικής παράδοσης και του πολιτισμού αυτού του λαού κι αυτής της χώρας. Μαθαίνουν το «Μήλο μου κόκκινο». Μαθαίνουν να το τραγουδούν. Μετά να το χορεύουν. Ξεκαρδίζονται καθώς μπερδεύουν τις λέξεις και τα βήματα, αλλά το μαθαίνουν και διασκεδάζουν. Μετά, φιλόλογοι τους μαθαίνουν τη γραμματική πάνω στο τραγούδι που μόλις έμαθαν να τραγουδούν και να χορεύουν. Και καταλαβαίνουν καλύτερα τη γλώσσα, γιατί το τραγούδι δεν τους είναι πια ξένο. Είναι κάτι που έμαθαν να τραγουδούν και να χορεύουν.

Ετσι, βήμα βήμα, μαθαίνουν και την αρχαία τραγωδία. Και μέσα από αυτήν μαθαίνουν την ιστορία και την παιδεία, τον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας. Τόσο καλά, που στο τέλος των μαθημάτων παρουσιάζουν οι ίδιοι μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας. Δέκα Ρομά και έξι Αλβανοί από τη Θεσσαλονίκη, τέσσερις Αφγανοί, τρεις Σομαλοί και τρεις από το Μπαγκλαντές, που ζουν στην Αθήνα.

Παίζουν αρχαίο θέατρο

Λευκοί, μαύροι, μελαμψοί, μουσουλμάνοι, σιίτες, Ρομά, άντρες, γυναίκες με καλυμμένα τα μαλλιά, παιδιά 18 χρόνων, τραγουδούν και χορεύουν ελληνικά δημοτικά τραγούδια και παίζουν αρχαίο ελληνικό θέατρο. Για να δείξουν πόσα έμαθαν στους φιλόλογους, στους μουσικολόγους και στους χοροδιδάσκαλους. Να τους ευχαριστήσουν γι' αυτά που τους έμαθαν. Για την αγκαλιά που τους άνοιξαν. Για τη φιλοξενία που τους πρόσφεραν.

Είναι η πρότυπη ολιστική και βιωματική μέθοδος γλωσσικής και πολιτισμικής στήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων, που εφαρμόζει το Διεθνές Θερινό Σχολείο Διαπολιτισμικής Επικοινωνίας, Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, που σκοπό έχει να εξασφαλίσει την ενσωμάτωση των μεταναστών και των Ρομά στην ελληνική κοινωνία και στη λειτουργική και δημιουργική σχέση τους με τον υπόλοιπο πληθυσμό, λέει ο επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος, αναπληρωτής καθηγητής φυσικής και φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Γιώργος Παύλος. «Βλέπουν και οι ίδιοι διαφορά γιατί διαπιστώνουν ότι όσο βελτιώνεται η γλωσσική τους επάρκεια και η γνώση για την ιστορία της Ελλάδας τόσο μειώνεται και η μη αποδοχή τους από τους ίδιους τους Ελληνες, αποτρέπεται η εις βάρος τους εχθρική συμπεριφορά και μειώνονται οι εντάσεις μεταξύ των μεταναστών και των Ελλήνων που ζουν κοντά στις κοινωνίες τους», τονίζει. Και μετά θα γίνουν εκπαιδευτές στις 32 δομές που θα δημιουργηθούν για τον σκοπό αυτό στην Ελλάδα.

Κάποιοι από αυτούς γνώριζαν για την Ελλάδα από το σχολείο. Οπως ο Χασάν από τη Σομαλία. «Θέλω να μάθω ελληνικά για να πάω σχολείο και να μάθω μαγειρική» λέει. Ηδη κάνει μαθήματα σε άλλους 12 Σομαλούς, μαζί με τους οποίους μένει σε έναν ξενώνα προσφύγων, αλλά παίζει και τον ρόλο του μεταφραστή.

Τον 39χρονο Εχόντουρι Σάμσου από το Μπαγκλαντές τα μαθήματα τον φέρνουν πιο κοντά στους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύει. «Είχα έρθει για σπουδές στα οικονομικά, αλλά δεν είχα λεφτά και δεν μπόρεσαν να συνεχίσω. Περνάω πλακάκια σε οικοδομές. Θέλω να μάθω τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Ελλάδας. Ετσι μπορώ να βοηθήσω και τους συμπατριώτες μου στην κοινότητά μας να μάθουν κι αυτοί για την Ελλάδα».

«Θαυμάζω τον πολιτισμό σας»

Ο Αμπντούλ, 48 ετών, από το Αφγανιστάν, είναι πρώην στρατιωτικός. Φυλακίστηκε μετά τον πόλεμο με τους Ταλιμπάν, αλλά κατάφερε να διαφύγει. Η γυναίκα και τα δύο παιδιά του έμειναν πίσω. Βρίσκεται στην Ελλάδα τέσσερα χρόνια -όση η ηλικία της κόρης του- η γυναίκα του ήταν ακόμη έγκυος όταν την άφησε. Ακόμη δεν έχει δει την τετράχρονη κόρη του. Οι συγγενείς του πήγαν στην Αυστραλία. Αυτός προτίμησε να έρθει στην Ελλάδα γιατί διάβαζε για τον ελληνικό πολιτισμό και τον θαύμαζε.

«Θέλω, αν μπορέσω, να φέρω εδώ την οικογένειά μου, να μάθω στα παιδιά μου για την Ελλάδα. Να τα βγάλω στη κοινωνία ολοκληρωμένους ανθρώπους. Οταν επιστρέφω στην Αθήνα μετά τα μαθήματα, η συμπεριφορά του κόσμου απέναντί μου αλλάζει 100%. Γιατί με τα μαθήματα γνωρίζω όλη την Ελλάδα. Τα μαθήματα έγιναν στην Ολυμπία και τώρα εδώ, στο Δίον. Μέρη πολύ σημαντικά, από τα οποία ξεκίνησε ο πολιτισμός. Με βοηθάει το σχολείο να βελτιώσω τη ζωή μου στην Ελλάδα και τις σχέσεις μου με τους Ελληνες».

Ο Γ. Παύλος δίνει άλλη μία διάσταση: «Μπορεί οι μετανάστες να είναι μια εισβολή, χειραγωγούμενη, καθοδηγούμενη, κι αυτό είναι ένα πολιτικό ζήτημα και ευρύτερης γεωστρατηγικής, αλλά είναι άνθρωποι που βρίσκονται σε δοκιμασία και κρίση. Μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή και όλος αυτός ο κόσμος, που ζει στην περιφέρεια της ελληνικής κοινωνίας, να γίνει μια γέφυρα ανοίγματος της Ελλάδας σε παγκόσμιο επίπεδο, κι αυτοί οι άνθρωποι να γίνουν πλέον φορείς του ελληνικού πνεύματος και αγάπης προς την Ελλάδα, είτε στην πατρίδα τους, είτε σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα μπορεί να στοιχειοθετήσει μια πρόταση και για την Ευρώπη, μιας σχέσης γέφυρας με τους λαούς της Ανατολής, με τους μουσουλμανικούς λαούς, με το ισλάμ. Αν οι μετανάστες ζουν καλά εδώ, δεν θα μπορέσει να τους χειραγωγήσει κανείς, γιατί θα έχουν τη στήριξη της χώρας που τους φιλοξενεί. Δεν θα την αναζητήσουν αλλού».