αντί να τραβάνε φωτογραφίες έξω από το κλειστό κοινωνικό εδωδιμοπωλείο με την εύγλωττη επωνυμία ”Το Γιοφύρι της Άρτας, οι Σαράντα Πέντε Δημοτικοί Μάστορες κι οι Εξήντα Μαθητάδες της Διαπλοκής”, να προκηρύξουνε κανένα καλλιτεχνικό διαγωνισμό...

Ars Brevis, Vita Longa

Ξεστρατισμένοι σοσια-ληστές, καταξιωμένοι συνδικα-ληστές, επίδοξοι ληστές των ονείρων μας και παράσιτοι τοπάρχες, κυβερνάνε με το έτσι θέλω αυτόν τον τόπο,  και το βλέπεις καθαρά και ξάστερα, επιθυμούν να συνεχίζουν στο ίδιο βιολί, αμετανόητοι. Οι χειρότεροι άνθρωποι στην ακαταλληλότερη στιγμή...

 Σκάσανε τα πρώτα charters με τους γενναίους απόγονους των Βίκινγκς και τα ξεφτέρια μας βρήκαν τη στιγμή κατάλληλη κι άρχισανε το σκάψιμο στην οδό του Ντουνόπαπα στις παρυφές της Παλιάς Πόλης.

 Θα μας αλλάξουνε, λέει, τα φώτα. Οχυρωματικά δημοτικά και δημόσια έργα διασπάνε το περίπατο από την Παλιά στην Καινούρια Χώρα στο άνοιγμα της τουριστικής περιόδου.

 Υπάρχει σχέδιο, κατά που λένε....

 Η Πειραιώς με το μισοτελειωμένο καγκελάκι, απαστράπτουσα σα σεληνιακό τοπίο. Ο περίπατος πάνω στην Τάφρο, αφήνει τη γεύση της βρωμιάς και της παραίτησης. Δίπλα το ξεπατωμένο πάρκο του Χάλη. Τέτοιο χάλι!

 Και θα βάλουνε, λέει, τώρα οι μασκαράδες τον εργολάβο να ξεκουβαλήσει τα χώματα από το ξεπατωμένο πάρκο, στην άλλη μπάντα, με τίποτα μηχανικά τέρατα, απ’ αυτά που κάνουνε θόρυβο, πίνουνε μαζούτ και φτύνουνε καυσαέρια.

 Τόσα φτυαριά είναι απούλητα και περισσότερα τα χέρια μέσα στις άδειες τσέπες τους, των ανέργων οικοδόμων. Δώστε τους το φτυάρι κύριε, να κάνουνε κανένα μεροκάματο, που γυρνάνε και ζητάνε δανεικά για ένα καρβέλι ψωμί!

 Να εξοικονομήσουνε κι αυτοί τα ασφάλιστρά τους που είναι λειψά, να μας φύγει και λίγο αυτό το άγχος, γιατί σε λίγο θα χτυπάμε τα κεφάλια μας στους τοίχους. Η απελπισία οδηγεί στη βία. Όχι όλα στον εργολάβο  σε δόσεις χιλιοστών για να μη μας πάρει –και καλά-το μάτι των ελεγκτικών μηχανισμών. Σε λίγο θα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, σας λέω.

 Κι αν σκεφτείς να σπάσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, γιατί όχι τον τοίχο του Παλιού Νοσοκομείου? Αφού μας κόψανε τα 500 χιλιάρικα, που θ’ αγοράζαμε μασούρια δυναμίτη και κινέζικα βεγγαλικά να το ανατινάξομε! Δηλαδή, για να σοβαρευτούμε, αν βάλεις 50 ευρώ το μεροκάματο, θέλεις “ισοδύναμα”, δέκα χιλιάδες μεροκάματα να το γκρεμίσεις το κουφάρι? Τι λες μωρέ κουμπάρε! Πολλά τα μεροκάματα... Μωρέ καλά μας το κάμανε που μας το κόψανε το κονδύλι.

Τώρα, σα να μη μας έφτανε τόσο τσιμέντωμα, θέλομε και καινούριοκέντρο υγείας... αστικού τύπου, στριμωγμένο σε στενούς πυκνοκατοικημένους δρόμους. Τι πάτε εκεί να το στριμώξετε, κύριε, με το ζόρι το κέντρο υγείας? Δηλαδή, μεταξύ μας, τι κέντρο υγείας να ’χεις άμα δεν έχεις πόρους, μηχανήματα και γιατρούς? Τα γκρεμίσματα και τα κτιριακά να κάνομε τώρα που γυρίζει ο τροχός. Κι  είναι και προεκλογική περίοδος κι έχομε κι έξοδα.

  Και για πιο μετά, τύφλα να ‘χει ο Γιαραμπής. Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγεια. Λες και δεν θα μπορούσε να βεθεἰ χώρος για το κέντρο υγείας ποιο δυτικά, έξω από τον αστικό ιστό, να υποστηρίξομε και εκείνον που θα έρθει να παραθερίσει στις παραλίες μας το παρακάτω καλοκαίρι. Ο Δήμος των εφτά διαμερισμάτων, σου λέει!

 Άσε! Σχεδιάζουν οι αρχοντοχωριάτες τώρα! 

 Λέω λοιπόν, γιατί πάλι ξέφυγα, ότι αντί να τραβάνε φωτογραφίες έξω από το κλειστό κοινωνικό εδωδιμοπωλείο με την εύγλωττη επωνυμία ”Το Γιοφύρι της Άρτας, οι Σαράντα Πέντε Δημοτικοί Μάστορες κι οι Εξήντα Μαθητάδες της Διαπλοκής”, να προκηρύξουνε κανένα καλλιτεχνικό διαγωνισμό με θέμα “Ο Δημαρχάρας μας” στο Παλιό Νοσοκομείο.

 Πρώτα να καθαριστεί ο χώρος και μετά να μαζευτεί η πιτσιρικαρία, να μαζευτούν κι οι μεγάλοι, να βρεθεί κι ο χορηγός για τους μπογιάδες και τα πινέλα, να γεμίσουνε οι τοίχοι με γκραφίτι με τα μούτρα του Δημάρχου μας.

 Μέσα-έξω γκραφίτι με την αφεντομουτσουνάρα του Δημαρχάρα μας. Και τα καλύτερα έργα να βραβευθούν και να φωτογραφηθούν [Ars Brevis, Vita Longa] και να μπουν στην επετηρίδα, μαζί  με τα μεταμεσονύχτια κατορθώματά στο λιμενικό περίπτερο και το ξεπατωμένο πάρκο τουΧάλη. Τέτοιο χάλι, που πάλι το θυμήθηκα!

 Και μετά με την ώρα. Πόσο θα κοστίζει η ώρα, κύριε? Τόσο! Μάλιστα. Σου χρειάζονται δύο ώρες να καταχτυπάς τον τοίχο με την αφεντομουτσουνάρα του Δημαρχάρα μας μπογιαντισμένη στους παλιούς σοβάδες, για να κατασιγάσει μέσα σου η οιμωγή, να σου περάσει κι η λύσσα?

 Μην και γυρίσεις σπίτι και τσακωθείς με τη γυναίκα σου ή να βριστείς με τα άνεργα συστεγαζόμενα παιδιά σου, είναι χαράμι. Μάλιστα, μόνο μισή ώρα αντέχεις εσύ με τη βαριοπούλα στο χέρι να κοπάνάς τους τοίχους, ίσως λίγο παραπάνω! Κόψε εισιτήριο με χρονοχρέωση!

 Και σας το λέω εγώ, τη βλέπω μεγάλη την ουρά των συμπολιτών που θα μαζευτούν για να κόψουν εισιτήριο και θα γεμίσει κι ο δημοτικός κορβανάς. Να δεις τότε το Παλιό Νοσοκομείο.  Διαλυμένο στο άψε σβήσε....

 Μετά θα αναλάβουν οι γνωστοί εργολάβοι για να τσιμεντώσουν κέντρο υγείας αστικού τύπου. Άσε! Σχεδιάζουν οι αρχοντοχωριάτες τώρα!  Οι βιλαζουάδες που θέλουνε να γίνουνε μπουρζουάδες... Αλλά πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, κύριε...