Το 2008 το Κόσσοβο κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του από τη Σερβία, ως αυτόνομο και κυρίαρχο κράτος. Το Βελιγράδι όμως αρνήθηκε να το αναγνωρίσει, και συνεχίζει να διατηρεί στενούς δεσμούς με τη σερβική κοινότητα στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, περιοχή η οποία ουδέποτε αποδέχθηκε το νέο καθεστώς ούτε και την εξουσία της κοσοβαρικής κυβέρνησης.
Τα δυο συνοριακά περάσματα στον ελεγχόμενο από τους Σέρβους Βορρά, ελέγχονταν μέχρι πρότινος από την αποστολή Rule of Law Mission (EULEX) της ΕΕ, και Σέρβους αστυνομικούς του Κοσσόβου.
Η Πρίστινα στις αρχές αυτού του μήνα απαγόρευσε όλες τις εισαγωγές από τη Σερβία, ως αντίποινο της αντίστοιχης απαγόρευσης από πλευράς Βελιγραδίου. Μόλις όμως οι Κοσοβάροι αστυνομικοί προσπάθησαν να εφαρμόσουν την απαγόρευση, ξέσπασε βία.
Οι μειονοτικοί Σέρβοι αντέδρασαν...
βάζοντας φωτιά στο συνοριακό φυλάκιο της Jarinje, ενώ πυροβόλησαν και εναντίον μελών της ειρηνευτικής δύναμης του ΝΑΤΟ KFOR.
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ άσκησαν κριτική στο Κοσσυφοπέδιο, που ξεκίνησε τις αστυνομικές επιχειρήσεις στα σύνορα, χαρακτηρίζοντάς τις ως προκλητικές. Ο Κοσοβάρος πρωθυπουργός υπερασπίστηκε την απόφασή του να εφαρμόσει το εμπάργκο, λέγοντας πως «η αστυνομία προσπάθησε να επιβάλλει τον νόμιμο έλεγχο των συνόρων της χώρας του με τη Σερβία». Παράλληλα, η κίνηση αυτή θεωρείται ως προσπάθεια μείωσης του ντε φάκτο σερβικού ελέγχου του Βορείου Κοσσυφοπεδίου, και ενίσχυση της εφαρμογής του εμπάργκο στα σερβικά προϊόντα.
Οι συνομιλίες μεταξύ Κοσσόβου και Σερβίας είναι προγραμματισμένες για τον Σεπτέμβριο. Το αντικείμενό τους θα είναι τα ταξιδιωτικά έγγραφα, αλλά όχι το ακανθώδες θέμα του στάτους του Κοσσυφοπεδίου.
Η Νατοϊκή δύναμη του KFOR πρέπει να αναφέρεται στα «όργανα» και όχι στη κυβέρνηση, στα «όρια» και όχι στα σύνορα. Πολλές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Τσεχία, η Ισπανία, η Κύπρος, η Ελλάδα, η Ρουμανία, και η Σλοβενία δεν αναγνωρίζουν το Κόσσοβο ως κράτος.
Σύμφωνα με τα κριτήρια του Μοντεβίδεο, που ορίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ενός κράτους, ένα κράτος διαθέτει σαφώς οριοθετημένα εδάφη, μόνιμο πληθυσμό, κυβέρνηση, και τη δυνατότητα σύναψης σχέσεων με άλλα κράτη. Πως όμως μπορούν να κυβερνούν τα «όργανα και οι θεσμοί»; Και όμως, στο Κόσσοβο αυτό ακριβώς γίνεται, αφού η περισσότερη δουλειά που θα έπρεπε να διεκπεραιώνεται από μια λειτουργούσα κυβέρνηση, γίνεται στην ουσία από κάποιους διεθνείς οργανισμούς.
Η KFOR διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση, και την ασφάλεια. Η EULEX βοηθά τα διοικητικά όργανα να εφαρμόσουν το νόμο και τη δικαιοσύνη, ενώ η αστυνομική αποστολή της ΕΕ EUPOL ασφαλίζει τα σύνορα. Τέλος, από το 1999, ο ΟΗΕ συνδράμει το Κόσσοβο μέσω της UNMIK, της μεταβατικής πολιτικής διοίκησης.
Όλοι αυτοί οι ρόλοι δεν μεταβιβάστηκαν στο Κόσσοβο ούτε στα κυβερνητικά του όργανα, αλλά σε διεθνείς οργανισμούς, μια διαδικασία που δυσκολεύει τους Κοσοβάρους στο να ελέγχουν τη χώρα τους.
Το Κόσσοβο δεν μπορεί να ελέγξει τη βόρεια περιοχή της χώρας, όπως δεν μπορούν ούτε και οι διεθνείς οργανισμοί. Η Σερβία ασκεί τον ουσιαστικό έλεγχο βόρεια του ποταμού Ibar. Ο συγκεκριμένος ποταμός διασχίζει και κόβει στη μέση τη πόλη Mitrovica, όπου οι Σέρβοι κατοικούν στο βόρειο μέρος της, και οι Αλβανοί στο νότιο.
Οι κάτοικοι του Κοσσυφοπεδίου έχουν μάθει να λειτουργούν σε μια σκιώδη κοινωνία, όπου στην επιφάνεια φαίνεται να υπακούν, αλλά στο βάθος ακολουθούν δικούς τους νόμους, και παράλληλα αυτοαστυνομεύονται. Αυτή είναι η δομή των φατριών. Φατρίες που σήμερα έχουν μετατραπεί κατά κάποιο τρόπο σε πολιτικά κόμματα, τα οποία για τον έξω κόσμο δείχνουν ως στοιχεία δημοκρατίας. Κάτι που όμως, όπως λένε οι ειδικοί, δεν ισχύει.
Τώρα είναι στο χέρι του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να βρει τρόπους να επανενώσει τις φατρίες, και να ενώσει το Κόσσοβο.
S.A.-Radio Netherlands Worldwide
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.