Του Βλαδίμηρου Κυριακίδη
Πάντα προσπαθούσα να εξηγήσω την ψυχοσύνθεση και την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Πάντα με άφηνε άφωνο η μεταστροφή του στο αντίθετο. Δηλαδή, πώς μεταστρέφει την ενεργητικότητά του σε παθητικότητα.
Πώς μεταβιβάζει σε κάποιο άλλο πρόσωπο το πρόβλημα που δημιουργεί ο ίδιος. Πόσο επενδύει στην προσωπική του «αδυναμία» για να περισυλλέξει οίκτο, με σκοπό την αποκόμιση κέρδους.
Πώς κατορθώνει να γίνεται ...λογοκριτής των πάντων χωρίς να έχει την απαιτούμενη μόρφωση. Πώς καταδικάζει τις ίδιες του τις ορμές και επιθυμίες και τους στερεί την ικανοποίηση.
Πόσο εύκολα καταπιέζει το περιβάλλον του για να κατασκευάσει και να παρουσιάσει την αλήθεια που εκείνος πιστεύει χωρίς να έχει προσλαμβάνουσες.
Πώς διαχειρίζεται την «αμνησία του» σε συγκεκριμένες δραστηριότητες του στο παρελθόν που έχουν βλάψει τον ίδιο αλλά και το σύνολο.
Πόσο εύκολα διακατέχεται από την ορμή της καταστροφής που είναι ανάλογη με την ορμή του θανάτου.
Πώς απολαμβάνει την παρανοϊκή σχέση του με την πραγματικότητα, με συνέπεια να στρέφεται προς την κατάκτηση του μεγαλείου.
Γιατί καταδιώκεται από ερωτομανίες που τον καθηλώνουν οριστικά σε ερωτικά αδιέξοδα.
Πόσα χρόνια θα βιώνει καταστάσεις πένθους μοιρολογώντας.
Γιατί η αμφιθυμία του (δηλαδή αγαπάει και μισεί ταυτόχρονα) τον εμποδίζουν να γευθεί πρωτογενή συναισθήματα.
Πόσο εύκολα προκαλεί και δημιουργεί τις νευρώσεις του που, ενώ έχουν αφετηρία προσωπική κακοδιαχείριση των συναισθημάτων του, πάντα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι φταίει η κρίση.
Αν, λοιπόν, αυτός ο συμπλεγματικός Έλλην δεν χρήζει ιατρικής βοηθείας, τότε ποιος! Ας φροντίζαμε στο παρελθόν να τον γυμνάζαμε καλύτερα. Να του δίναμε την γνώση που χρειάζεται κάθε υγιής πολίτης. Τώρα το κακό έγινε και, βέβαια, θα θριαμβεύσει η ψυχανάλυση.
Go Φρόυντ Go! We need you badly!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.