Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν σαφέστατος κι ειλικρινής με το αγανακτισμένο ποίμνιο·
επικαλέστηκε την Παναγία για τα δεινά του ελληνικού κράτους, υπενθυμίζοντας τα οθωμανικά κατάλοιπα που χειραγωγούν ακόμα τον ανδρικό πληθυσμό κι την απουσία σοβαρότητας κι υπευθυνότητας στο εκκοσμικευμένο κομμάτι του συλλογικού θυμικού, το οποίο απαιτεί μεταρρυθμίσεις, άρση της μονιμότητας, περικοπή γελοίων επιδομάτων, περιορισμό του τεράστιου κράτους που εξακολουθεί να είναι σπάταλο, εγωπαθές, ανάλγητο κι αμετροεπές, δίνοντας τροφή για σχόλια σε πάσης φύσεως αντιδημοκράτες, αναρχοφασίστες, ακροαριστερούς και ...
κονδυλοφόρους με ξέπνοη κι μνησίκακη πένα.
Η νοσηρότητα της κοινωνίας βυθίζεται ολοένα κι περισσότερο σε ωσαννά με το χρόνιο δεισιδαίμον φορτίο σε έξαρση, απορρίπτοντας τον διαλεκτικό συλλογισμό, τις προτάσεις με νόημα με το παρόν διαδραστικό περιβάλλον να πολεμά με συγκεχυμένες έννοιες, καταστρεπτικές αιτιακές εξηγήσεις κι υστερικό ακτιβιστικό μπρίο προς πάσαν κατεύθυνση, υπενθυμίζοντας στους λιγοστούς λογικούς κατοίκους ότι η χωριάτικη μοιρολατρία, η αγένεια, το μίσος κι ο βαλκανικός μπόγος της ημεδαπής πνέει τα λοίσθια, μην ξεχνώντας ότι το Δημοκρατικό Ιδεώδες δεν αρμόζει σε πολίτες που εξακολουθούν να ψάλουν με προσήλωση το θρησκευτικό έπος της Κοιμήσεως με εύηχα τσιτάτα.
Ακόμα κι την ύστατη στιγμή, όπου απαιτείται δουλειά κι σύμπνοια, το όπιο της θρησκείας, του τυφλού φονταμενταλισμού κι της φτηνής συνθηματολογίας από ευαίσθητους κολίγους της αττικής γης, μπερδεύονται γλυκά με αντιρατσιστικά συνθήματα, πορείες κι φρικτή θέαση αριστερίστικης πουριτανικής έξης, καθιστώντας την χώρα αυτό που ήταν ανέκαθεν:
μια αμελητέα κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, που μπερδεύει τον κοσμοπολιτισμό με την πολυπολιτισμικότητα, τον νόμο με την σιγουριά του προσωπικού αλάθητου, την εθελοτυφλία με την ευκολία να βαφτίζεις τον διπλανό σου με ενοχή κι προκατάληψη λόγω μιαρών αμαρτημάτων κι συμμετοχής στον καπιταλιστικό εσμό.
Η σημερινή ημέρα γιορτάζεται με σκυλάδικα, κουτσομπολίστικα περιοδικά παρατημένα στα τραπέζια, ατάκες για την ανικανότητα των πολιτικών κι αμεσοδημοκρατικά παραγγέλματα από θλιβερές μειονότητες, αντικρατικούς γυρολόγους κι μάχιμους δημοσιογράφους της υπέρτατης γραφικότητας, πράξεις κι λόγια που με κάνουν να μειδιώ μπροστά στην καμμένη όαση του καθενός, πίνοντας άκρατο οίνο κι σκεπτόμενος τούτο:
ότι στην ουσία αυτό που ενοχλεί κατά βάθος δεν είναι η ατολμία των κυβερνώντων να εξαφανίσουν τον πελατειακό ορυμαγδό αλλά η απουσία ωριμότητας κι το κουτοπόνηρο πρόταγμα που στέφει το μότο «όχι εγώ, οι άλλοι» με απόλυτη κι μυγιάγγιχτη επιτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.