Η Αριστερά μπροστά στην τρομοκρατία της καταστροφής

Από το Μαρικάκι

Μπορεί στους περισσότερους να ακούγονται αστεία τα όσα έγραψε η Bild για τα κόμματα της Αριστεράς, την περασμένοι εβδομάδα, αναζητώντας να αφυπνίσει αντανακλαστικά περί του  «κομμουνιστικού κινδύνου» και της τρομοκρατίας.

 Η γερμανική εφημερίδα δεν διστάζει να γράψει ό,τι να ‘ ναι προφανώς,  αναβαθμίζοντας τη λογική «Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» λες κι έχει πάρει γραμμή  κατευθείαν από τον Καρχιμάκη που πριν από μήνες αποκαλούσε τον Τσίπρα «αρχιστράτηγο του μπάχαλου». 

Όχι ότι χρειάζεται να πάρει γραμμή από το εσωτερικό της χώρας όταν ο Σόιμπλε δείχνει τα δόντια του και μας προτρέπει να ξεχάσουμε τις εκλογές.

Αστείο ή όχι η εκτίμηση των κομμάτων της Αριστεράς είναι ότι παραληρήματα όπως το παραπάνω σηματοδοτούν το κλίμα που θα διαμορφωθεί από εδώ και πέρα, και ειδικά αν αποφασιστεί να γίνουν εκλογές.

Τόσο η Αλέκα Παπαρήγα όσο και ο Αλέξης Τσίπρας...

διέβλεψαν ότι η τρομοκρατία θα είναι ασύλληπτη και μάλιστα ο δεύτερος το σχηματοποίησε στην απειλή «αριστερά ίσον  χρεοκοπία ή καταστροφή».

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε στις συνεδριάσεις των οργάνων του το Σαββατοκύριακο που πέρασε να πάρει στα σοβαρά τις ενδείξεις της επερχόμενης στοχοποίησής του και του πολλαπλασιασμού της τρομοκράτησης με την τον εκβιασμό «μνημόνιο ή θάνατος».

Και προέκρινε την έξοδο στο λαό προκειμένου να τον πείσει ότι η άρνηση του μνημονίου δεν ισοδυναμεί με την … Αποκάλυψη του Ιωάννη και ότι υπάρχει εναλλακτική.

Το ζήτημα που κρίνεται στο εξής για την αριστερά, τόσο για το ΚΚΕ, όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αν η δική τους εναλλακτική λύση είναι ξεκάθαρη και χειροπιαστή στην αντίληψη του «απλού ανθρώπου» ( κατά την έκφραση που χρησιμοποίησε ο Τσίπρας στην χθεσινή του ομιλία) ώστε αυτός ο «απλός άνθρωπος», όσο διαφαίνεται ότι πλησιάζουμε στην ώρα … μηδέν να μην υπαναχωρήσει από την όποια αντίθεσή του στο μνημόνιο, επιστρέφοντας στο «μαντρί» από φόβο…

Θα μπορέσει, με άλλα λόγια σε περίπτωση εκλογών εξπρές να αντέξει την τρομοκρατία και να πείσει ότι χρεοκοπία είναι αυτό που επιβάλλεται και όχι αυτό που προτείνει η ίδια, ώστε να μην απωλέσει αλλά να συγκρατήσει τις (ενισχυμένες) δυνάμεις της;

Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν…

Από το Μαρικάκι