κεινοι που επραξαν το κακο
τους πηρε μαυρο συγνεφο
ζωη δεν ειχαν πισω τους μ'ελατα και με κρυα νερα
μ'αρνι,κρασι και ντουφεκια
βεργα και κληματοσταυρο
παπου δεν ειχαν απο δρυ κι απο οργισμενο ανεμο
στο καραουλι δεκαοχτω μερονυχτα με πικραμενα ματια
τους πηρε μαυρο συγνεφο
δεν ειχαν πισω τους αυτοι
θειο μπουρλοτιερη
πατερα γεμιτζη
μανα που να'χει σφαξει με τα χερια της
ή μανα μανας που με βυζι γυμνο χορευοντας
να'χει δοθει
ΣΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ!!!!!
ΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΠΡΑΞΑΝ ΤΟ ΚΑΚΟ
ΤΟΥΣ ΠΗΡΕ ΜΑΥΡΟ ΣΥΓΝΕΦΟ.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Μαρια
Ομως εκει που δυο φιλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλουν ή και σωπαινουν
-προ παντος τοτε-
τριτο τιποτα δεν χωρει
κι οπως οι φιλοι, φαινεται,
και οι θαλασσες απο μακρια επικοινωνουνε
φτανει λιγος αερας,
μια σταλια τριμμενης μες στα δαχτυλα,
σκουρας, λυγαριας και να:
το κυμα; ειναι αυτο;
ειναι αυτο που σου μιλαει στον ενικο και λεει
"μη με ξεχνας"
"μη με ξεχνας"
ειναι η ανακτορια;
ή μηπως οχι;
μηπως το νερο μονο που τρεχει νυχτα-μερα
στης αγιας παρασκευης το εκκλησακι;
να ξεχασεις τι;
ποιος;
τιποτα δεν ξερουμε
οπως απο βραδυς που κατι σου εσπασε
μια φιλια παλαιη, μια θυμηση απο φαρφουρο
ξανα ποσο αδικα ηξερες να κρινεις
βλεπεις τωρα που ξημερωσε
κι εχεις πικρο, πριν απο τον καφε,το στομα
χειρονομωντας ασκοπα, μιας αλλης,
ποιος το ξερει,ζωης,κανεις ηχω
κι ειναι απο αυτο που
(ή μπορει κι απ'τη σκεψη
καποτε τοσο δυνατη, που προεξεχει)
αντικρυ σου, μεμιας,πανου ως κατου
ο καθρεφτης ραγιζεται
λεω:τη μια στιγμη,τη μονη που
εαν δεν φτανει δε γνωριζεις
τα γραμμενα ραγιζονται
κι αυτος που δινει παιρνει
επειδη εαν οχι τοτε θα
πρεπει και ο θανατος να θανατωνεται
και η φθορα να φθειρεται
και το μικρο τριανταφυλλι που καποτε
στην παλαμη σου κρατησες,βοτσαλο
κι αυτο καπου,
χιλιετηριδες μακρια,ν'ανασυντιθεται.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
καλημερα Αριστοφανη
Μαρια
καλημερα Μαρια....
ΑπάντησηΔιαγραφή