Ανομία είναι το ότι δεν τους διώξαμε ακόμη

 

 

Φοβήθηκαν να τους ονομάσουν «άνεργους» και τους βάφτισαν «εργαζόμενους σε εφεδρεία» καθώς προβλέπουν ότι η ανεργία θα ξεπεράσει το 20%.

 Όμως δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους εμπνευστές-νονούς αλλά ούτε και μισός  από όσους παραβρέθηκαν στη βάφτιση να νιώσει δυο στάλες τύψεις και να μπει για λίγα λεπτά στη θέση ενός από αυτούς που του δείχνουν το δρόμο της εργασιακής εφεδρείας.

Αντί να σηκωθούν να φύγουν από ντροπή, βγαίνουν και δηλώνουν πόσο πονάνε για τους εργαζόμενους που κινδυνεύουν να απολυθούν και πόσο υψηλό αίσθημα ευθύνης τους διακατέχει την ώρα που σηκώνουν το χέρι τους ψηφίζοντας «ναι» στις απολύσεις.

 Αίσθημα ευθύνης απέναντι σε ποιους; Ποιους, τέλος πάντων, υπηρετούν;

Και να πει κανείς ότι δεν πρόκειται για «δικά μας» παιδιά; Μπλε ή πράσινα δεν έχει σημασία.

Οι άλλοι, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μυρίστηκαν ανάγκη και τρέχουν να πουλήσουν πολιτική εκδούλευση, μυρίστηκαν ανεργία και τρέχουν να τάξουν δουλειά όταν «θα έρθουν πάλι στα πράγματα».

Λες και δεν κυβερνάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι εδώ και σαράντα χρόνια.

Προτείνουν και ...επέκταση της εφεδρείας για τρία χρόνια τα γαλάζια πολιτικά παλικάρια διότι είναι καλύτερα να τον έχεις τον άλλον όμηρο για τρία χρόνια, παρά για ένα. Ένα ίσον κανένα. Πασοκιές θα κάνουμε τώρα; Δώσε εφεδρεία στο λαό, δώσε και στην τρόικα να πει κι αυτή τον καλό της το λόγο που όλο στο μάλωμα τον έχει τον Αντώνη μας.

Ορίστε! Τα μαλώματα έπιασαν τόπο.

Μέχρι και ο κυρ Θόδωρος κατάλαβε το μπάχαλο και το έριξε στην «τρελή» μιλώντας για το ενδεχόμενο σύλληψής του από τον κυρ Βαγγέλη λόγω άρνησης πληρωμής του χαρατσιού των ακινήτων.

Η μεγάλη στιγμή έρχεται.

Ο Βαγγέλης συλλαμβάνει το Θόδωρο και το μικρό παιδί δίπλα μου απορεί με ποιον τρόπο θα του περάσει τις χειροπέδες;

Μίλησε και για πράξεις «ανομίας» ο κύριος Βενιζέλος εκ μέρους των πολιτών, αναφερόμενος στην άρνησή τους να πληρώσουν τα νέα χαράτσια. Ξέχασε να αναφερθεί, μέσα στα πολλά που λέει κάθε φορά, πόσο άνομο είναι το τύλιγμα όλης της περιουσίας του δημοσίου σε μία εταιρία διαχείρισης και το ξεπούλημά της στους Ευρωπαίους δυνάστες.

Να του υπενθυμίσω ότι και η λαϊκή εθνική αντίσταση ενάντια στη Γερμανική κατοχή «παράνομη» είχε βαφτιστεί από τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, επίσης «παράνομη» τη βάφτισαν οι δικτάτορες και τα τσιράκια τους, για να έχουν το άλλοθι της επέμβασης με τα τανκς.

Ανομία στις μέρες μας είναι η σιωπή και η αποδοχή όλων των, ηθικά και νομικά, άνομων ενεργειών εκ μέρους της κυβέρνησης και της παρέας της και η ελπίδα, μα και ευχή μαζί, πως τάχα εμείς θα τη γλυτώσουμε και θα καεί μονάχα ο διπλανός μας. Μόνο που διπλανός μας είναι το ίδιο μας το παιδί.

Ανομία είναι να παραποιείς τη λαϊκή εντολή με την οποία εκλέχτηκες και, εκμεταλλευόμενος τον δημοκρατικό, ανά τετραετία, έλεγχο να παίρνεις μέτρα ακριβώς αντίθετα από αυτά που υποσχέθηκες.

Είναι καθήκον και μάλιστα συνταγματικό, το να προστατεύουν οι πολίτες την τιμή και την αξιοπρέπειά τους όταν αυτή κινδυνεύει λόγω οικονομικής εξαθλίωσης.

Είναι καθήκον και χρέος του καθενός μας να σταθεί απέναντι στην κυβέρνηση και τα δεκανίκια της όταν αποδεικνύεται πως όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να κερδίζουν χρόνο μέχρι να θεσπίσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση τους νομικούς κανόνες και όρους πτώχευσης μιας χώρας στα πρότυπα της πτώχευσης μιας εταιρίας, για να μπορέσουν στη συνέχεια να την ξεπουλήσουν στους δανειστές.

Ανομίες λοιπόν πράττουν τα τελευταία δύο χρόνια όλοι όσοι ψήφισαν και στήριξαν τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν, είτε με κρύα είτε με ζεστή καρδιά είτε με υψηλό αίσθημα ευθύνης είτε με υψηλό αίσθημα ανευθυνότητας.

Όταν δεν έχεις να πάρεις ψωμί στο παιδί σου τότε οι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση δεν διαχωρίζονται σε ευαίσθητους και άκαρδους. Είναι όλοι τους πολιτικά ανίκανοι και ηθικά κατακριτέοι.

Αυτοί οι ελάχιστοι βουλευτές που αρνήθηκαν να συναινέσουν δεν μπορούν να σώσουν την τιμή και των υπολοίπων που συμφώνησαν στο όνομα, δήθεν, της σωτηρίας της πατρίδας.

Ποιας σωτηρίας και ποιας πατρίδας;

Της σωτηρίας που οδηγεί στη χρεοκοπία με μαθηματική ακρίβεια ή της πατρίδας που δεν θα υπάρχει λόγω ξεπουλήματος;

Είναι, το λιγότερο, πολιτικό θράσος να λες στους πολίτες που φτωχαίνουν πως είναι άλλο η δική τους φτώχια και άλλο η φτώχια της χώρας τους, ακόμη και αν ευελπιστείς να είσαι ο νέος αρχηγός του ΠαΣοΚ ή κάποιου άλλου δεξιού κομματικού σχηματισμού.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι αυτοί που σήκωσαν, συμφωνώντας,  το χέρι τους θα έχουν την κατάληξη της ισόβιας «πολιτικής εφεδρείας» όπως είχαν και τόσοι άλλοι που αγνόησαν τις ανάγκες των πολλών και προτίμησαν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των λίγων.

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης