Αφορολογητο ...κατω απο τα ορια της φτωχειας...!!!
| © Nefeli Garbanzo |
Για να αντιληφθεί κανείς τη φαιδρότητα αλλά και τραγικότητα συνάμα ενός μόνο εκ των πρόσφατων μέτρων, αρκεί να σημειώσει ότι βάσει της Eurostat, το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα ανέρχεται στα 6500 ευρώ.
Με λίγα λόγια, οι σοφοί πολιτικοί ταγοί αυτής της χώρας, θέσπισαν ένα αφορολόγητο όριο κάτω από τα όρια της φτώχειας. Με ακόμη λιγότερα λόγια, οι επισήμως φτωχοί κάτοικοι του πειραματικού σωλήνα της υφηλίου θα...
φορολογούνται.
Ήδη από τις αρχές του 2011, κατείχαμε την προνομιακή πρώτη θέση μεταξύ της ΕΕ των 15 στους δείκτες της φτώχειας.
Χρειάζεστε κι άλλα στοιχεία;
Ο ίδιος ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, δήλωσε πως τα τελευταία στατιστικά στοιχεία (από τους πέντε πρώτους μήνες του 2011, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρσι) «καταδεικνύουν σημαντική αύξηση στα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα, η οποία μπορεί να αγγίζει το 40%».
Σύμφωνα με την ΜΚΟ «Κλίμακα», παρουσιάζουμε το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης αυτοκτονιών σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ σύμφωνα με την Ελένη Μπεκιάρη, ειδικευόμενη ψυχίατρο και μέλος της επιστημονικής ομάδας του τηλεφωνικού κέντρου 1018:
«Η αιτία για το ένα τέταρτο των αυτοκτονιών τον τελευταίο χρόνο ήταν οι οικονομικοί λόγοι . […] Πλέον όλο και πιο συχνά καλούν άνθρωποι που είναι βουτηγμένοι στα χρέη. Αισθάνονται ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο».
Μήπως είναι απαραίτητα και περαιτέρω στοιχεία για να συνειδητοποιήσουμε ότι η χώρα μας ήδη αναζητά το μέλλον της και την επιβίωσή της στα σκουπίδια;
Τα ποσοστά ανεργίας στις ηλικίες 15 – 29 ετών αγγίζουν το 32,9%, την ώρα που η χώρα μας κατακτά περήφανα ακόμη μια πρωτιά στην αυξητική τάση της ανεργίας μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Ας μην αναφερθεί και το αστρονομικό νούμερο των 200.000 νοικοκυριών που έχουν προσφύγει από τις αρχές του χρόνου στις τράπεζες, προκειμένου να παγώσουν τα στεγαστικά δάνεια.
Δεν χρειάζεται να υπεισέλθει κανείς στα υπόλοιπα μέτρα που κατά ριπάς ανακοινώνονται τα τελευταία δύο χρόνια, πολλές φορές με διαφορά μερικών μόνο ημερών, για να αντιληφθεί ότι το «βαρέλι δεν έχει πάτο». Η ελληνική κοινωνία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε έναν καιάδα φτώχειας, με μοναδικό ζητούμενο της εκλεγμένης της κυβέρνησης να βγουν κάποια νούμερα, τα οποία θα πείσουν κάποιους δανειστές μας, να συνεχίσουν να μας δανείζουν, προκειμένου να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τους τόκους κάποιων άλλων δανειστών μας.
Κάποιος όμως πρέπει να ενημερώσει δανειστές και δανειζόμενους, "εκπρόσωπους και απρόσωπους", ότι δεν υπάρχει σωτηρία της οικονομίας μιας χώρας με ταυτόχρονη καταδίκη των ανθρώπων της. Τα κράτη, ως σύγχρονα ιστορικά μορφώματα, βασίζονται σε μία βασική αρχή για την εξασφάλιση της ίδιας τους της ύπαρξης και βιωσιμότητας: την κοινωνική συναίνεση και νομιμοποίηση της όποιας εξουσίας. Πρόκειται για μια έννοια ξεχασμένη αλλά ταυτόχρονα τόσο παρούσα και θεμελιώδη.
Η κοινωνική ανοχή είναι ένα λάστιχο, το οποίο, υπό τα καρότα μάλιστα του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου μοντέλου, έχει εξαιρετικές αντοχές αλλά είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή μπορεί να σπάσει. Αν η ελάχιστη κοινωνική συναίνεση αποστραγγιστεί μέχρι και την τελευταία σταγόνα, η χώρα θα περάσει στον κάλαθο των αχρήστων, ακόμη και με μηδενικό έλλειμμα.
Στην Ελλάδα βρισκόμαστε μισό βήμα πριν από αυτό το κρίσιμο σημείο. Αν το ξεπεράσουμε, δεν θα είναι μόνο οι χιλιάδες άνθρωποι που ήδη ψάχνουν στα σκουπίδια για λάδι, αλλά μια ολόκληρη χώρα που θα ψάχνει στα σκουπίδια τον εαυτό της…
Μαρια Νομικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.