Αν ακούγαμε τους ποιητές…

Της θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τα κύματα
'να πνίξουν την πατρίδα μου
ωσάν απελπισμένην,
έρημον βάρκαν·

'Σ την στεριάν, 'ς τα νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
'να ιδώ παντού χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαούς και ελπίδας·

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
'να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες·

Παρά προστάτας 'νάχωμεν…

Ανδρέας Κάλβος: «Τα Λυρικά» (1826), Ωδή Έκτη- Aι Ευχαί

……………………………………………………………………………

(…)
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί.
Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές.
Οι άνεργοι πεινούσαν. Τώρα

πεινάνε κι όσοι εργάζονται.
(…)
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα ’ρθουν.
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
είναι πολύ δύσκολη

για τους ανθρώπους του λαού.

(…)

Bertolt Brecht: «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου» (1937), απόσπασμα, μετάφραση Μάριος Πλωρίτης

Μιχάλης Ευαγγελίδης

http://www.sylekp-kaval.gr/apopseis/14.htm