Φταίνε οι Δάσκαλοι;

Αγαπητοί συνάδελφοι, Θα ήθελα να ζητήσω την κατανόηση και τη βοήθειά σας για περιπτώσεις που αφορούν προβληματικές και παραβατικές συμπεριφορές από μερικούς μαθητές, σε πολλά σχολεία και βάζουν σε κίνδυνο το εργασιακό μέλλον και τη ψυχική υγεία αρκετών συναδέλφων. Υπάρχουν περιπτώσεις συμπεριφοράς μαθητών που ξεπερνούν τα όρια επικινδυνότητας για τον εαυτό τους αλλά και για τους συμμαθητές τους. Πολλά από αυτά τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά ...τους περιορισμούς αντίδρασης των εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα να χλευάζουν και να αδιαφορούν τελείως στις υποδείξεις και τις παρατηρήσεις μας. Οι λέξεις σεβασμός, πειθαρχία, αλληλοεκτίμηση έχουν χαθεί στην καθημερινότητα των σχολείων μας και σε μερικές περιπτώσεις έχουν ενοχοποιηθεί. Οι ξενόφερτες θεωρίες που διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό σε βιβλία και συγγράματα περισπούδαστα, που ακούμε σε σεμινάρια και σε συζητήσεις έχουν καταφέρει να αποδυναμώσουν κυριολεκτικά το έργο του δασκάλου και από λειτουργός να καταντήσει ένας φοβισμένος δημόσιος υπάλληλος, που κάνει τη δουλειά του όσο πιο ανώδυνα γίνεται, δηλαδή χωρίς μπελάδες. Οι ξενόφερτες αυτές θεωρίες έχουν παρακάμψει και αλλοιώσει την ιδιαίτερη δομή της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας, προσπαθώντας με ζήλο να μιμηθούν εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών που δεν θεωρούνται πάντα και ιδιαίτερα επιτυχημένα. Τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί πλήθος δικαιωμάτων στα παιδιά, χωρίς να δοθεί κανένα βάρος και στις υποχρεώσεις τους. Γι΄ αυτές σπάνια ακούμε κάτι. Θεωρώ ότι το σχολείο εκτός από γνώσεις πρέπει να μαθαίνει στα παιδιά και τη ζωή. Και είναι μέγιστη υποκρισία να τα μαθαίνουμε ότι στην κοινωνία που μεγαλώνουν θα έχουν μόνο δικαιώματα. Τα σημεία των καιρών το αποδεικνύουν. Η πλήρης ατιμωρησία που επικρατεί από μέρους του σχολείου σε κάθε τους παράπτωμα παραπλανεί τους μαθητές και δυσκολεύει αφάνταστα το έργο μας. Οι νουθεσίες, οι καλοπροαίρετες συμβουλές και η κατανόηση που δείχνουμε δεν γίνονται αντιληπτές από όλα τα παιδιά, αφού το καθένα έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία. Υπάρχουν επίσης και πολλοί γονείς που καπηλεύονται αυτά τα δικαιώματα και έχουν γίνει αυστηρότατοι κριτές των εκπαιδευτικών, χωρίς να έχουν ιδέα για το πραγματικό τους έργο. Παρεμβαίνουν, υποδεικνύουν, απειλούν, απαιτούν και κατηγορούν τον δάσκαλο ο καθένας κατά τη δική του κρίση. Σε όλα αυτά, ο δάσκαλος εδώ και πολλά χρόνια αισθάνεται μόνος, ανυπεράσπιστος και παραγκωνισμένος. Αισθάνεται ότι πρέπει μόνο να ανέχεται, ανήμπορος και αδύναμος σε κάθε αντίδραση. Το έργο μας έχει απαξιωθεί σε τεράστιο βαθμό κι εμείς παρακολουθούμε σαν θεατές. Σαν ξαφνιασμένοι θεατές. Διεκδικούμε μόνο ότι μας έμαθαν να διεκδικούμε και για τα πραγματικά καθημερινά προβλήματα μέσα στο σχολείο δεν μιλάει κανείς. Τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας και προσπαθούμε να τα ξεχάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί ξέρουμε ότι δεν θα βρούμε πουθενά κατανόηση. Φτάσαμε στο σημείο να απολογούμαστε για τους βαθμούς που βάζουμε αντί να ενημερώνουμε, και να κρινόμαστε εμείς γι΄αυτούς και όχι η απόδοση των μαθητών. Μου έχουν τύχει περιστατικά γονέων που μου παραπονέθηκαν ότι το παιδί τους γυρίζει πολύ διαφορετικό από το σχολείο. Είναι πιο βίαιο, μιλάει με αυθάδεια και ειρωνία, ενώ σε άλλες περιπτώσεις το παιδί γυρνάει στο σπίτι φοβισμένο, χωρίς όρεξη να ξαναπάει σχολείο την επόμενη μέρα και κλεισμένο στον εαυτό του. Καλούμε κάποιους γονείς στο σχολείο για να συζητήσουμε προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών τους κι ακούμε μονόλογους για το πόσο ευαίσθητο και ιδιαίτερο είναι το παιδί τους και ότι πάντα φταίνε τα άλλα που το παρασύρουν. Τα τελευταία χρόνια βομβαρδιζόμαστε για τις υποχρεώσεις μας αλλά δεν ακούμε τίποτα για τα δικαιώματά μας. Ο ρόλος του μίζερου δασκαλάκου που βλέπαμε στις ασπρόμαυρες ταινίες του '50 δεν πρέπει να ανεχτούμε να μας ξαναεπιβληθεί. Για κάθε τι που γίνεται στο σχολείο φταίνε πάντα οι δάσκαλοι κι εμείς πρέπει να απολογούμαστε για όλα. Και άλλα πολλά ....... Σας φαίνονται ξένα όλα αυτά ; Ρωτήστε τότε τους συναδέλφους σας. Ευχαριστώ για το χρόνο σας, ο συνάδελφός σας Κυριάκος Κυριακίδης Προτείνω να ενημερώνονται αυθημερόν, από εμάς τους δασκάλους, οι γονείς των παιδιών που έχουν υποστεί κακομεταχείρηση στο σχολείο από συμμαθητές τους, ώστε και ενήμεροι να είναι αλλά και να μπορούν να τα προστατέψουν. Προτείνω επίσης να υπάρχει στο σύλλογό μας κάποιος συνάδελφος που θα ενημερώνεται και θα καταγράφει περιστατικά που απειλούν την λειτουργεία των σχολείων και πολλές φορές κι εμάς τους ίδιους.                                                                   ...http://www.sylekp-kaval.gr/apopseis/18.htm