Κρατήστε καλά την αναπνοή σας: «Ο Ιούνιος του 2009, μάλιστα, ήταν ο καλύτερος μήνας για το χρηματιστήριό μας μέσα σε ολόκληρη τη δεκαετία!»

Από τον Ρεπόρτερ του Δρόμου του «Π» Αλέξη Καζαντζίδη. Το κείμενο δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία.
«Τεράστιο πρόβλημα αντιμετωπίζει ο Έβρος από τη διείσδυση του βουλγαρικού ψωμιού, το οποίο εισάγεται και πωλείται φθηνότερα σε σούπερ μάρκετ και πρατήρια. Αποτέλεσμα οι φούρνοι να στενάζουν», μας πληροφορεί φευγαλέα το μονόστηλο της φυλλάδας. Δεν ακολούθησαν  κουβέντες περί χαμηλής ποιότητας του βουλγάρικου ψωμιού ούτε καν ως προφάσεις εν αμαρτίαις. Γιατί η Βουλγαρία...
είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, και η εισαγωγή του ψωμιού είναι αβίαστα ελεύθερη. Εξάλλου, όποιος βρίσκει φθηνό ψωμί σε εποχές φτώχειας ελέγχει την τσέπη του και την κοιλιά των παιδιών του. Αυτή είναι μια από τις χαμένες- στα ψιλά των πολιτικών ή οικονομικών εφημερίδων- είδησεις.
Συγχρόνως, σε άλλες σελίδες, αλλά με μεγαλύτερα γράμματα τυπώνεται μια άλλη αλήθεια: «Ολοκληρώθηκε η αποτίμηση της τροχιάς του ελληνικού χρηματιστηρίου για το προγούμενο έτος. Τεράστια κέρδη απέφερε στους παίκτες του που αγγίζουν έως και το50%.» Πότε; Τώρα. Στο μέσο της κρίσης. Κρατήστε καλά την αναπνοή σας: «Ο Ιούνιος του 2009, μάλιστα, ήταν ο καλύτερος μήνας για το χρηματιστήριό μας μέσα σε ολόκληρη τη δεκαετία!»
Σε αυτές τις δύο ακραίες ειδήσεις κρύβεται και συνάμα, φανερώνεται όλη η αλήθεια για τους  σπασμούς της πραγματικότητας και για το κόστος των «φαρμάκων» που θα πρέπει να καταβάλουν οι περισσότεροι εξ ημών για να βρουν κάποιοι άλλοι- βέβαια- ξανά την υγειά τους. Πληροφορίες που δεν αναλύονται όσο δεν τις άντεχει η καθημερινότητα. Κρύβονται σε εκείνα τα σημεία, στα οποία θα ψάξουν ευκαιρίες οι έξυπνοι καιροσκόποι. Δηλαδή, εκεί όπου αφού κάποιος κλείσει τριάντα φούρνους, θα στήσει μια εταιρεία εισαγωγής φθηνού άρτου με χορταστικό –πρώην σοβιετικό- ψωμί, την οποία και θα εισάγει αμέσως στο χρηματιστήριο.
Το ένα στρατόπεδο, λοιπόν,  είναι επαρκώς έξυπνο και μορφωμένο ώστε να μετατρέπει την κρίση σε ευκαιρία, σε παράδεισό του. Βγάζει από τη μύγα ξίγκι για να λαδώνεται το καντήλι του. Ενώ οι υπόλοιποι, χαμένοι στην ασύδοτη απελπισία τους, γεμίζουν το στομάχι της με ό,τι πιο προσιτό υπάρχει, για να ζήσουν πιο φθηνά και τελικώς, να πεθάνουν και πιο φθηνά.
Στο μέσο αυτών των δυο ορίων, μπαίνουν στον χορό εκείνες οι ειδήσεις που προετοιμάζουν το επόμενο ασφυκτικό πακέτο αλυσίδων: «Ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, κ. Σάλλας πρότεινε στην κυβέρνηση  την εξαγορά των ποσοστών του Δημοσίου στην Αγροτική Τράπεζα  και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Η συνολική προσφορά αγγίζει τα 701 εκατ. Ευρώ!». Πρόταση υποδειγματική, μα με μια σκιά να πλανάται: Η ίδια η Τράπεζα Πειραιώς έχει ήδη αντλήσει…750 εκατομμύρα Ευρώ από το κυβερνητικό πρόγραμμα στήριξής των τραπεζών. Εντυπωσιακή ιδιωτική αγορά, αλλά με λεφτά δημόσια! Μπροστά σε αυτό ωχριά ο προβληματισμός ότι η κρατική –ακόμη- Αγροτική Τράπεζα  ελέγχει ποσοστό πάνω από 20% στην ΕΥΔΑΠ, κάτι που σε τυχόν αλλαγή προιωνίζει (;) ένα μέλλον όπου το νέρο- ένα ελεύθερο αγαθό- ίσως να λέγεται νεράκι.
Αυτές οι «κλεμμένες μπουκίες»  από το μέλλον μας είναι το καμπανάκι των χρόνων που έρχονται. Βέβαια, τον προειδοποιητικό  ήχο ελάχιστοι ακούν, επειδή μάλλον καμιά καταστροφή σ' αυτήν την χώρα δε βαφτίζεται πια «εθνική» και κυρίως δε συνεγείρει καθόλου ως τέτοια.                                           .........http://www.topontiki.gr