Εχθές το μεσημέρι γευμάτισα με την καθηγήτρια μου, πρώην υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλέν Ολμπράιτ. Ναι το ξέρω πολλοί θα ανατριχιάσετε στο άκουσμα του ονόματος της. Αφού και η ίδια με ρώτησε αν την αντιπαθούν ακόμη οι Έλληνες, εξιστορώντας μάλιστα πως την πολέμησαν οι Ελληνοαμερικανοί όταν ήταν σύμβουλος του Μάικλ Δουκάκη, και πώς ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος αναφώνησε όταν την πρώτο συνάντησε, «ναι ξέρω ποια είναι η Ολμπράιτ, αυτή που έκανε την άρση του εμπάργκο κατά των Κατεχόμενων στην Κύπρο». Θυμήθηκε επίσης πως την κράζανε οι Έλληνες για το Κόσοβο.
Καθίσαμε σε ένα μακρύ ξύλινο τραπέζι, έξω από το γραφείο της, εκείνη μασουλούσε ένα σπιτικό σάντουιτς με τόνο, εγώ ρουφούσα έναν σκέτο καφέ. «Λιτότητα;» με ρώτησε γελώντας, προσθέτοντας αμέσως πόσο λυπάται για τον ελληνικό λαό που βρέθηκε σε αυτή τη θέση. Στην τρίτη μπουκιά το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου έπεσε στο τραπέζι.
Τι πιστεύει λοιπόν η Μαντλέν Ολμπράιτ για τον Γιώργο Παπανδρέου με τον οποίο έχει συνεργαστεί ουκ ολίγες φορές. Θεωρεί ότι είναι ένας άνθρωπος με πάθος, αεικίνητος, και τίμιος. Πολύ εργατικός, με αφοσίωση, μορφωμένος και με αέρα. Επίσης το γεγονός ότι είναι μισός Αμερικανός τον βοηθάει όχι μόνο στη διπλωματία αλλά και στο γεγονός ότι μιλάει άπταιστα αγγλικά (να προσθέσουμε και Σουηδικά) κάτι που δεν θα έλεγε κανείς για τους λοιπούς Έλληνες Υπουργούς Εξωτερικών με τους οποίους συνεργάστηκε. Οι πολιτικές κινήσεις του είναι έξυπνες, από τη εποχή που ήταν Υπουργός Εξωτερικών ήταν έξοχος τόσο στις πολυμερείς σχέσεις όσο και στις διμερείς; βλέπε Τουρκία και τις προσπάθειες για διμερείς συμφωνίες στο εμπόριο και σε λοιπές οικονομικές δραστηριότητες, παρόλο που αυτή τη στιγμή η Τουρκία κάνει τα πάντα για να επηρεάσει Αλβανία, Λιβύη και Αίγυπτο επάνω στο θέμα της συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα. Καλό μου Καστελόριζο...
Επίσης είναι ευγενής, κοινωνικός, προοδευτικός και πάνω από όλα καλός άνθρωπος. Αλλά δυστυχώς ο άνθρωπος αυτός, ο καλός αυτός άνθρωπος, κληρονόμησε τα αίσχη αυτά, και το όνομα του θα ταυτιστεί με το ΔΝΤ και την πτώση της ΕΕ. Ωστόσο πρόκειται για έναν εξαίρετο άνθρωπο.
Προσπάθησα να εξηγήσω στην σοφή και έμπειρη καθηγήτρια μου ότι ακόμη και αν ο Γιώργος Παπανδρέου ως Υπουργός Εξωτερικών υπήρξε ένας ατσαλάκωτος πολιτικός, αν δεν γνώριζε τι συνέβαινε κάτω από τη μύτη του τότε μάλλον δεν κάνει για πρωθυπουργός. Αν πάλι γνώριζε και έκανε τα στραβά μάτια, τότε είναι και αυτός μέτοχος. Αλλά μάταια. Εκείνη επέμενε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος και καλός πολιτικός. Βέβαια η σεβαστή πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ πιστεύει ότι και ο Χασίμ Θάτσι, το πρώην «φίδι» του ΟΥΤΣΕΚΑ, και νυν πρωθυπουργός του Κοσόβου είναι επίσης ένας καλός άνθρωπος. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
Αν το σκεφτεί κανείς λίγο περισσότερο ίσως ο καλός μας πρωθυπουργός μας να είναι πράγματι άτυχος. Διότι δεν κληρονόμησε μόνο μια διαλυμένη χώρα, αλλά και ένα καταραμένο όνομα. Από ατυχία σε ατυχία δηλαδή. Κρίμα τόση καλοσύνη. «Καλός», ίσον ικανός, ενάρετος, φυσιολογικός, χρηστός, αγαθός, άρτιος, γνήσιος. Η ετυμηγορία του καλού. Απλά εμείς πλέον στην Ελλάδα, έχουμε χάσει την μπάλα, δεν ξέρουμε τι είναι καλό ή κακό. Είναι κακό να βγαίνουμε στους δρόμους και να σπάμε μαγαζιά, να κλέβουμε το κράτος, να λαδώνουμε, να λαδωνόμαστε;
Προβληματιζόμαστε, γιατί αν ήταν κακό να κλέβουμε το κράτος, δεν θα ήταν οι «καλοί» μας πολιτικοί στην φυλακή; «Καλός», σημαίνει και αγαθός. Ίσως να εννοούσε και αυτό η Ολμπράιτ. Αλλά και πάλι ένας «αγαθός» άνθρωπος δεν θα σώσει αυτή τη χώρα, αυτό είναι βέβαιο. Ας είναι λοιπόν έστω «ικανοποιητικός» ο πρωθυπουργός μας, και ας υπάρχει έστω και λίγη αλήθεια στα λόγια της Ολμπράιτ, η οποία έχει δει στη ζωή της λαμόγια και λαμόγια. Και ανάθεμα αν δεν ξέρει η Μαντλέν Ολμπράιτ να αναγνωρίσει ένα αληθινό λαμόγιο.
της Νίνας-Μαρίας Πασχαλίδου
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.