Ο Μικης..Ο Ερντογαν..και το ξεπουλημα της χωρας...

Πέρα από το πόσο προσεγγίζει με ακρίβεια ή όχι τα οικονομικά ή άλλα δεδομένα, ένα είναι σίγουρο: ο Μίκης Θεοδωράκης έχει την οξυδέρκεια, το ένστικτο και την έγνοια ώστε να αντιληφθεί τι είναι αυτό που μας έρχεται. Δεν είναι ανάγκη να διαγνώσει αυτά που τόσοι και τόσοι αριστεροί και δεξιοί οικονομολόγοι αδυνατούν να συλλάβουν.

Δεν χρειάζεται ο Μίκης να είναι... έγκυρος οικονομικός αναλυτής. Αρκεί που διαισθάνεται το βάθος αυτής της κρίσης και, κυρίως, το επερχόμενο αποτέλεσμά της. Το πικρό συμπέρασμά του, δυστυχώς, θα το δούμε να επιβεβαιώνεται πολύ σύντομα.


Στις 15 Μαΐου ο Ερντογάν, μαζί με μια τεράστια κουστωδία υπουργών και επιχειρηματιών της χώρας του, θα είναι στην Αθήνα. Θα έλθει σαν... φίλος. Το επιχείρημα που θα ακούσουμε από τα χείλη του ιδίου και του Γ. Παπανδρέου θα λέει ότι «ο φίλος τουρκικός λαός έρχεται ως συμπαραστάτης των Ελλήνων αυτή τη δύσκολη ώρα».



Συμφωνίες θα υπογραφούν, κηρύγματα ειρήνης θα ακουστούν, κινήσεις «καλής θελήσεως» θα ανακοινωθούν (θα εκπληρωθεί και το... «όραμα» κάποιων ανόητων περί μιας υποτιθέμενης μείωσης των εξοπλισμών), αλλά στο «τέλος της ημέρας» η Τουρκία θα έχει επιτύχει όσα δεν πέτυχε σε δεκαετίες διεκδικήσεων. Μόνο που δεν θα ανακοινωθούν όλες οι συμφωνίες. Κάποιες θα παραμείνουν στο συρτάρι για ανακοίνωση εν ευθέτω χρόνω.

Την επομένη, όσοι ακόμη έχουν τα λογικά τους, θα ψάχνουν στον Λίβανο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή για να ανακαλύψουν τη σύνθεση των hedge funds που θα αναλάβουν μια σειρά από μεγάλες δουλειές στη χρεοκοπημένη χώρα μας για λογαριασμό της Τουρκίας – και των ΗΠΑ, βεβαίως βεβαίως. Τότε ίσως ανακαλύψουν κάποιους «παλιούς γνωστούς». Κάποιους που, σε άλλες εποχές, συνέβαλαν στην οικονομική και... οικογενειακή επιβίωση κάποιων άλλων πρωθυπουργών της Ελλάδας. Εθνικά υπερήφανων και ανεξάρτητων.
Ας είναι όμως. Ας μην επιμείνουμε. Ο καιρός εγγύς. Ας μείνουμε στη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη και ας ευχηθούμε πολλοί νεότεροί του να έχουν τη διαύγεια, όταν θα χρειαστεί, να αντιληφθούν το πραγματικό διακύβευμα: η υπαγωγή στο ΔΝΤ δεν έχει μόνον οικονομικό χαρακτήρα.

Οι Έλληνες, που πολύ σύντομα θα βρεθούν έμπλεοι απόγνωσης στους δρόμους, δεν θα έχουν να υπερασπιστούν μόνον τον μισθό και το «επίπεδο ζωής» τους, αλλά την ύπαρξη της χώρας. Αν δεν το καταλάβουμε, πολύ απλά θα τα χάσουμε όλα. Όλοι μαζί...

Κι ας υπάρχουν σήμερα ακόμη και αριστεροί (!) που λένε ότι «δεν μας ενδιαφέρει η χώρα, αλλά οι εργαζόμενοι». Λες και οι εργαζόμενοι (όλοι εμείς) δεν έχουν πατρίδα. Λες και ξεφύτρωσαν όπως τα ραπανάκια. Λες και ο εκπλειστηριασμός της χώρας δεν είναι και δικό μας ξεπούλημα. Σαν η καταστροφή να αφορά μόνο τον μισθουλάκο μας. Σαν το ΕΑΜ να μην υπήρξε ποτέ...

http://anemogastri.blogspot.com